Ξημέρωσε! φώτισε ο κόσμος, υπέροχο!
μια ζωγραφιά αγάπης ,Θεϊκές πινελιές
και το υλικό ,το χρώμα ,ο άνθρωπος,
αυτός δίνει την καλή ή την κακή μορφή στον κόσμο.
Κι έχει γνώσεις χρόνων, μεγάλη εμπειρία,
που καθημερινά ,με γρήγορους ρυθμούς εξελίσσεται ,
σε σημείο ,στις μέρες ,μας να μιλάμε για τεχνητή νοημοσύνη
κι ακόμη, στο να “ποιήσωμεν άνθρωπον”.
Όμως ,η γνώση είναι το ζητούμενο ή η αλήθεια ;
το να κατανοήσουμε το πραγματικό νόημα ,
το σκοπό μας, δηλαδή, αυτό το όμορφο ζητούμενο
αυτό, που θα μας καταξιώσει σε τελική ανάλυση .
Τα μυρμηγκάκια... όταν βγάζουν φτερά χάνονται
κι αυτό το εφόδιο ,το πέταγμα τους ,
γίνεται προάγγελμα αφανισμού, αλίμονο...
κι άνθρωπος, βλέποντας...δεν παραδειγματίζεται.
Η γνώση είναι εφόδιο κι όλοι συμφωνούμε ,
όμως, αυτή, ας γίνεται οδηγός προόδου με σοφία,
γιατί, αν το στόλισμα της λέγεται υπερηφάνεια,
τότε τα φτερά θα καταστρέψουν κι εμάς.
Η υπερηφάνεια θολώνει το μυαλό και την καρδιά
και τα επιτεύγματά της, εργαλεία επιβολής γίνονται ,
ενάντια στην ελευθερία ,στην ειρήνη και τη δικαιοσύνη ,
εργαλεία φόβου και τρόμου και καταναγκασμού .
Τα μυρμηγκάκια... το παράδειγμα ! κι εμείς οι άνθρωποι,
ναι! ας πορευόμαστε με τα στολίσματα της αγάπης ,
την κατανόηση ,την καλοσύνη ,την ευσπλαχνία ,
χτίζοντας τη φιλία, την χαρά ,την ελπίδα.
Τα μυρμηγκάκια...μικρά, αλλά μεγάλο παράδειγμα,
για μένα, για σένα, για τους ηγέτες, όλους μας,
που ξεχνάμε το εφήμερο της παρουσίας μας.
ξεχνάμε τη δύναμη της αγάπης, όλο την ξεχνάμε...
