Με διακαή του Δ διάπυρα, ένθερμα, παθιασμένα, φλογερά συνεχίζουμε μετά σύντομη διακοπή προκειμένου να διευκρινιστούν, διασαφηνιστούν και διελεγχθούν τα διαταχθέντα αναγνωστών. Άλλοι φίλοι διαμάχονται να μη διαρρυθμίζεται, μη διασαλεύεται, μη διαχωρίζεται και μη διευκρινίζεται διευκολύνοντας οτιδήποτε οποιουδήποτε, οποσάκις, οπόταν και όποτε, οποτεδήποτε ζητηθεί, καρφίον ετούτα για τον κολλιτσίδα – κολοκύθα – κολλητόν που απαντήθηκε για τα περί κατς εν Αθήναις δεκαετία ’60!
Μια χαρά και δυό τρομάρες τούτες οι ανταγωνιστικές «έριδες», προδίδουν συμπάθεια για τα περί ονομάτων δειγματοληπτικά διαδραματιζόμενα καταμεσίς του δαφνοστόλιστου, δελεαστικού, με δέλεαρ, δεσποτικά του Δ. Διεκτραγωδώ και «ημέτερα», επουσιωδώς και επ’ ευκαιρία...
Διομήδης για διαφυγή των εκτός και διαφύλαξη των εντός θέματος, βασιλιάς του Άργους στην Ιλιάδα, καταδιώκει θεούς και θεές, στους πέντε αξιότερους της αποδώ πλευράς (Αχιλλέας, Αίας, Ιδομενεύς, Διομήδης, 5ος μάλλον ο Οδυσσέας), άψογος σε όλα, το «Αιδώς Αργείοι» δεν τον αφορά, ανυπέρβλητος. Συνώνυμος και βασιλιάς στους Βίστονες (λιμνοθάλασσα Βιστονίς σήμερα) της Θράκης, ωστόσο, μολονότι γιος του Άρη και της Κυρήνης (τη συναπαντάμε με διάφορους άντρες και τέκνα), αυτός ο Διομήδης φονεύεται από τον Ηρακλή, τα τρομερά άλογά του ένας των άθλων.
Το Δίον, πόλη και από τα σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα της αρχαιότητας, ειδικά των Μακεδόνων, στην Πιερία, του Δία φυσικά. Διονύσια προς τιμήν Διονύσου στην Αθήνα που γιόρταζαν και τον ξερόβηχα των θεών κλπ, όταν τελείωναν οι θεοί γιόρταζαν Παναθήναια με αγώνες θεατρικούς και πολλά, πολλαχού, πολλαπλώς ασφαλώς, πολλάκις, πολλαχώς, ποικιλοτρόπως, πάνδημη, παλλαϊκή συμμετοχή, ποδοβολητό, ποδόγυρος, ποδοπάτηση, μουσικές, πομπές ποικιλώνυμες, ποικιλόμορφα, ποικίλως, ποιητικότατα, ποικιλοσχήμως, ποίκιλσις (διακόσμηση), πολυέξοδα, πολυζήλευτα και πολυζήτητα. Πολυδόξαστα, διόλου πληκτικά ή πλημμελώς, η μέλισσα αναζητά ανθούς, τ’ αμπέλι θέλει απύρι γιατί ο Διόνυσος θα μανίζει, εν χορώ φιοριτούρες (καλλωπισμοί) από παιδιά μέχρι γεροξούρες ξεκουτιάρηδες με βακτηρίες, βακχεύω το ρήμα, όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε ή – μεταξύ μας τώρα – τι να τα κάνεις τα λεφτά, όταν δεν έχεις φράγκο. Άρματα ακροβολιστί, άσματα ασμένως, ακρατώς και ακράτως άσεμνα και άσκεπα, ανθοστόλιστα, άλλα αντ’ άλλων αλλέως, άλλος επ΄άλλου αλλοκότως και αλλοφρόνως. Άς’ τα, άς΄ τες, άσ’ τους, πάντως ουδέποτε καταβλήθηκε τιμωρίας τίμημα για τα περί το θεαθήναι γαργαλιστικά και ξεκαρδιστικά κάθε καταβρεγμένου και της εκάστοτε περδικόστηθης... Σημαντικό κι’ αυτό γιατί στους υπόλοιπους Έλληνες, ετούτα απουσίαζαν σχεδόν ολούθε, καθ’ ολοκληρίαν. Σχεδόν...
Θεός της γονιμότητας, του κρασιού και της όλης πλάκας, ο Διόνυσος, θα το ξεχνάγαμε μεσ’ το γλέντι, γιος του Δία εξυπακούεται και της Σεμέλης, κόρη του Κάδμου των Θηβών, άρα ανηψιά της Ευρώπης, ο θεός κυοφορήθηκε – όπως και η Αθηνά – στο σώμα του Δία επ’ ολίγον.
Και Διονύσιος 1) Ο Πρεσβύτερος, τύρανος Συρακουσών, 4ος αι, υπέταξε τη Σικελία και νίκησε τους Καρχηδόνιους. 2) Ο Αλικαρνασσεύς του 1ου αι, ρήτορας και ιστορικός εν Ρώμη. 3) Ο Θράξ, 1ος αι, Αλεξανδρινός κριτικός – γραμματικός, μετά Χριστόν ο Άγιος κι ο περίφημος Σκυλόσοφος του 17ου αι. Διοπείθης, στρατηγός Αθηναίος, 4ος αι, πατέρας του ποιητή Μένανδρου. Οι υπέροχοι Διόσκουροι, οι δίδυμοι, Αργοναύτες, Κάστωρ και Πολυδεύκης, γνωστοί και από την εικόνα καθώς συντρέχουν τον πληγωμένο Τάλω της Κρήτης που πεθαίνει από το χέρι της Μήδειας.
Άλλο ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ φαινόμενο ο Τάλως. Γιοί Δία – Λήδας, αδελφοί Ελένης – Κλυταιμνήστρας, άρα συμπίπτουν χρονικά Τροία με Αργοναύτες, έκαστος ενίσταται ή εξανίσταται ενστικτωδώς και εξάπαντος, ή η Τροία προς τα πίσω ή η Αργώ προς τα εμπρός. Όπερ έδει δείξαι. Αυτά μας κάνουν τα ονόματα...
Η Διοτίμα στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα εκθέτει τα πλέον περί έρωτα ενδιαφέροντα που γράφτηκαν ποτέ, μεταφυσικής επιπροσθέτως διάστασης και από γυναίκα, ορθά μαντέψατε, δεν ήταν εταίρα που συνεπώς και λογικά θα γνώριζε κάτι παραπάνω, αλλά ιέρεια από τη Μαντίνεια Αρκαδίας.
Προς τα τέλη του εν περιλήψει δαντελωτού, δεξιοτεχνικού δεόντως πλην διακεκομμένου διαρκώς Δ, διαβιβάζονται τα δέοντα προς δικαιούχους, ως διάδημα της διαδρομής μας.
