161
Ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη ,η αρμονία!
στον κόσμο ,στο σύμπαν, στην ανθρωπότητα,
σε κάθε άνθρωπο ,σε κάθε σχέση,
η βάση για μία όμορφη πορεία.
162
Ειρήνη υμίν! σε κάθε συνάντηση,
έτσι, όπως ο Κύριος Μας αναφωνούσε,
και σκορπούσε πάντοτε φως ουρανών,
χαιρετισμό και ευχή αγάπης.
163
Η ειρήνη ο καλύτερος φίλος μας,
άδολη σχέση, ειλικρινής, όμορφη,
ενώνει τους ανθρώπους, τη ζωή γλυκαίνει
και δημιουργεί σεβασμό και συνεργασία.
164
Μέσα σ΄ αυτήν ανοίγονται δρόμοι,
για να γίνουν οι άνθρωποι καλύτεροι,
να καλλιεργήσουν κάθε αρετή
να συμφιλιωθούν οι λαοί της γης.
165
Δίχως ειρήνη ο κόσμος άγριος γίνεται,
σκληρός, απάνθρωπος, αιμοσταγής,
δίχως έλεος και καλοσύνη, δίχως αγάπη,
ένας κόσμος τρόμου, φόβου και πόνου.
166
Πού νάβρουν ανάπαυση οι άνθρωποι,
πού ησυχία ,που σκέψη, που όνειρα,
ο φόβος είναι σε κάθε καρδιά, στη φύση,
ένας κόσμος που υποφέρει...όλο υποφέρει!
167
Αλήθεια !μια κόλαση θα ήταν η ζωή,
δίχως καμία ελπίδα για αγάπη,
δίχως το χαμόγελο και την τρυφερότητα,
δίχως το γέλιο, μάτια παιδικά που να λάμπουν.
168
Ένας κόσμος φυλακή, με κάγκελα φόβου
με σπαθιά, κοντάρια, όπλα θανάτου,
που αγνοείται το δίκαιο και η αλήθεια,
και κτυπιέται…όλο κτυπιέται !
169
Πώς να ζήσει έτσι ο άνθρωπος,
πού ησυχία, που οικογένεια και παιδιά,
πού η αγάπη, η συμπάθεια ,η τρυφερότητα.
όλα σκεπάζονται από το μανδύα του κακού.
170
Ο κόσμος και οι άνθρωποι μια ζωγραφιά ήταν
και ο Θεός, εν ειρήνη τους δημιούργησε
και τους ομόρφυνε με το λόγο και την πνοή του
και τους στόλισε με την απέραντη αγάπη του.
171
Κι αυτή η ζωγραφιά άρχισε να αγριεύει,
να γίνεται αγνώριστη, να φοβίζει,
να αναποδογυρίζει κάθε καλό,
και υπερήφανα να Θεοποιεί το εγώ του. Αλίμονο !
