Με τα εντός παρένθεσης εξακολουθούμε, τα επεξηγηματικά, δευτεροτριτεύοντα, παραλειπόμενα, καθότι αντιμετωπίζουμε και ολιγομερώς εξετάζουμε τα της Ευρω-υπόθεσης ντόμπρα, νταβραντισμένα κι’ όχι νταντελένια – νταντελωτά – ντελικάτα – ντουμπλ φας. Μετά τις εκλογές άλλωστε, συνεπώς διόλου ωσάν απόπειρα όποιου τυχόν επηρεασμού.
Το κάποτε «χαϊδεμένο παιδί της ιστορίας», το ευνοούμενο, με ευνοϊκό άνεμο σπρωγμένο κατά τις Ευρωπαϊκές επιμαρτυρίες (αρκετές από Ελληνικής πλευράς συνηγορούν), άλλοτε «αποπαίδι» ή και «ευνουχισμένο», σκληρά και ανελέητα παρατημένο, παραμελημένο, πατημένο, εγκαταλειμμένο και εγκατεσπαρμένο, ενίοτε και εγκάθειρκτο, φυλακισμένο, ονομαζόμενο ΕΛΛΑΣ, πότε πολύ μικρό, πότε σαν σήμερα, πότε ως έξω από την Άγκυρα, πράγματι πέρασε από 40 κύματα της Ευρώπης (επιπροσθέτως της Αμερικής μεταπολεμικά). Η συνθήκη του Λονδίνου το 1830 παράδειγμα, την αναβιβάζει σε κράτος αλλά κουτσουρεμένο, χωρίς νησιά, τοσοδούλικο ενώ η συνθήκη θα μπορούσε να προσφέρει προς όφελος και της Ευρώπης 12νησα, Κρήτη, Κύπρο. Κάπως έτσι...
Πάλι καλά...
Το 1897 διώχνουν τον Τούρκο και εγκαθίστανται αυτοδιοριζόμενοι εγγυητές στην Κρήτη, Άγγλοι – Γάλλοι – Ιταλοί - Αυστρία και Ρωσία (Ρέθυμνο). Δεν απέτρεψαν τον εμφύλιο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο, τουναντίον, παραχωρούν Ρόδο και τα τριγύρω το 1948!. Το ’22 αντί να καλύψουν ή αποτρέψουν ή και να συνδράμουν, οδηγούν την Ελλαδούλα στην καταστροφή, ασχέτως ότι οι 1,5 εκατ. διωγμένοι Μικρασιάτες – Πόντιοι, από χαίνουσες πληγές θα αποτελέσουν, καίτοι σπασμένη, καινούργια, υγιεστάτη σπονδυλική στήλη της νέας Ελλάδας. Χάθηκαν βέβαια τα πάτρια.
Η πλήρης και κάθε μορφής – σταδιακά – ένταξη στην Ευρώπη θ΄αρχίσει από τη μεταπολίτευση το ’74 και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, εν μέσω και εν χορώ εσωτερικών αντιδράσεων. Ουδείς εκτός της ΝΔ δέχεται τότε την Ευρωένταξη. Ούτε το Κέντρο ανεπιφύλακτα, εν μέρει και για λόγους αντιπολίτευσης. Αποχωρεί το ΠΑΣΟΚ. ΟΧΙ η Αριστερά. Μνημειώδη στη Βουλή, 1976: «η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν» του Κ.Κ όπως ανήκουν αυτοί εκεί, εκείνοι εδώ (ανάλυσε σχετικά). Ο Ανδρέας Παπανδρέου ανταπαντά «προτιμούμε η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες». Το ’77 εκλογές, το Κέντρο συγχωνεύεται, κάτι ψίχουλα παραμένουν υπό τον Ρόδιο Ι. Ζίγδη, 25% το ΠΑΣΟΚ αντιπολίτευση, κυβέρνηση τον Οκτώβριο 1981. Τελικά, από το ’81 έστω, μετά 43 χρόνια, ούτε «εις την Δύσιν» τρυπώσαμε κατ΄ευχήν εντελώς, το 2010 πάσχισαν οι ίδιοι να μας πετάξουν έξω, ούτε βέβαια ποτέ η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες. Μήπως τα κουτσοκαταφέραμε όσο μια κουτσουλίτσα; Κουταμάρες για κουτορνίθια, κουτεντέδες και κουτομόγιες.
Τραγέλαφος κάποτε. Πάνω στο... μηχανάκι(!) μ’ ένα... τσουβάλι (!), ο Γ. Κουρής της «Αυριανής» πήγε στο Καστρί από τον Ταύρο, δυό ώρες δρόμος (διηγήθηκε στην TV). Λέει στον Αντρέα «είναι γεμάτο γράμματα απ’ όλη την Ελλάδα. Τράβα όποιο θες». Απίστευτα! Ο Ανδρέας τσιμπάει ένα και (κατ’ αφήγηση Κουρή) αφού το διαβάζει, ξεσπά σε λυγμούς. Έτσι, επιλέγεται – προτείνεται πρόεδρος ο Χρ. Σαρτζετάκης της υπόθεσης «Γρ. Λαμπράκης». «Η Ελλάς φρενοκομείο» διαγγέλει ο Κ.Κ και αποχωρεί από Πρόεδρος αυθημερόν! Ποια Δύση και ποια Ελλάδα για τους Έλληνες; Ο μακαρίτης Κουρής μ’ ένα τσουβάλι...
Κολπατζίδικα, κοχλιοειδώς επί 10ετίες. Ευρώπη (μας) ή Ευρώπη (τους). Η μοιχεία, σε πηγαίνανε με το σεντόνι στο τμήμα, η ποδιά στα σχολεία καταργήθηκαν επί ΠΑΣΟΚ. Έρχεται η έγχρωμη TV. Ο πολιτικός γάμος. ΠΑΣΟΚ και πάσης Ελλάδος. Όχι εν αγνοία της Ευρώπης, τα υπέθαλψε ασφαλώς. 5νθήμερο το 1977. Δικτατορίες (δύο) 1967 – 1974, έπεσε του Ιωαννίδη μαζί με Ισπανίας – Πορτογαλίας (οι τελευταίες της Ευρώπης) ταυτόσημα και ταυτόχρονα, σύμπτωση μάλλον, τι λέτε και σεις μετά μισόν αιώνα ακριβώς στην επέτειο; Τυχαίο;
Το 1968 Χούντα εδώ όταν οι επαναστάσεις σάρωναν το Παρίσι του Ντε Γκωλ και την Πράγα του Ντούμπτσεκ, η Γαλλική Δημοκρατία κλονίστηκε και άλλαξε τότε και μετέπειτα με τον Φρ. Μιτεράν, ενώ το Τσεχοσλοβακικό καθεστώς μετά 21 έτη, με την πτώση του κομμουνισμού το 1989. Ανέχονταν η Ευρώπη στο έδαφός της Ελλάδα με Χούντα, τα τανκς της Πράγας τον Χότζα της Αλβανίας και διάφορα...
Το 2024 αυτά τα σχολικά γεύματα (παράδειγμα ξανά), ήταν το 1958 – 60 ένα καζάνι στο πεζοδρόμιο ή την αυλή του σχολείου - παράγκα, φωτιά με μαζεμένα ξύλα (!), γάλα σκόνη σε χαρτόκουτα Αμερικάνικο, κίτρινο τυρί σε ντενεκέ, κόκκινη ζάχαρη από πατζάρια, σε 10χρονα ξυπόλυτα και πεινασμένα το πλείστον. Και γαλέτα. Σκληρό παξιμάδι. Τα υπολείμματα του 1941 κάλυπταν τα ελλείμματα του 1960 στις πόλεις, τα βουνά και τους λόγκους. Του USA στρατού. Το 1960 στα Δημοτικά, όταν αυτά είχαν ήδη ξεπερασθεί και καταργηθεί στους ηττημένους Ιταλία – Γερμανία – Ιαπωνία όπου ταΐζανε τα παιδιά τους καλύτερα από τους «νικητές». Ορισμένους νικητές δηλαδή... ωσάν την Ελλάδα...
Και σαν σε κάποια των Κομμουνιστικών στο πλευρό των συμμάχων στο Β΄Παγκόσμιο. Αλβανία – Βουλγαρία πολέμησαν υπέρ του Άξονα! Οι Ρουμάνοι ήταν στο Στάλινγκραντ. Με τους... Γερμανούς φυσικά. Οι Ευρωπαίοι για την Ελλάδα πότε υποστηρικτές και πότε συλητές της. Μαγαρισιές εντελώς. Άπαντες σήμερα εντάχθηκαν ασμένως στην Ευρ. Εν! Ομοθυμαδόν.
Η Ελλάδα ουδόλως κύρια στρατηγική επιλογή της Ευρώπης, ουδαμώς προτεραιότητα της, ουδέ με συναισθηματική προσέγγιση (αμοιβαία μάλλον), ουδέποτε - ουδόλως, με αισθήματα βαθειάς συμπάθειας, εκδηλώσεις ιδιαίτερης στοργής.
Άλλα ξέρατε, άλλα θυμηθήκατε, άλλα τα ακούτε τώρα, ορισμένα τα επισημαίνουν φίλοι, η φιλόφρων και φιλομειδής κυρία προς τούτα τα γραφόμενα, πρώτιστα.
Θα συνεχίσουμε.
