Αγώνα έκανα εις την ζωή μου - για να τα βγάζω πέρα
λίγο μόνο εξάπλωνα - και όρθιος ήμουν κάθε μέρα
και όρθιος έτρωγα το φαγητό - για να πάω στην δουλειά μου
για να μην πεινάσω ποτέ εγώ - και όλη η φαμελιά μου
Αυτοί που πηγαίνανε στην δουλειά - είχανε χαρτζιλίκι
και δεν ζητούσανε δανεικά - από χωριανό τσιφλίκι
Κοιμόμουνα και ονειρευόμουνα - αυτά που έχω ζήσει
ποτέ μου δεν εξάπλωνα - αν δεν τα είχα οικονομήσει
Η πολλή ξάπλα ωφελεί – για να μην γοργοπεθάνεις
αλλά δεν νιώθεις άνθρωπος – εις την ζωή που κάνεις
και οι φυλακές ήταν κοντά – στον κάθε ξαπλωμένο
και όταν δεν είχανε λεφτά – πηγαίνανε στο κλεμένο.
Ήμουν φτωχός και έζησα – και τον Θεό δοξάζω
ποτέ άλλοτε εις την ζωή – φτώχεια να δοκιμάζω.
Των ηλικιωμένων τις συμβουλές – πρέπει να τις τηρούμε
γιατί γρήγορα ή αργά – στον δρόμο θα βρεθούμε.
Η καταραμένη κατοχή έχει φύγει πριν πολλά χρόνια αλλά άφησε πολλά σημάδια στα σώματα μεγάλων και μικρών που είχανε την τύχη να την ζήσουν. Σήμερα όσοι είναι στην ζωή θυμούνται τα όσα βιώσανε και δεν φεύγουν από τις σκέψεις τους παρά που τα οικονομικά τους δεν τους απασχολούν να ζούνε όπως επιθυμούν. Όμως όταν πάνε και όπου βρεθούν ή ακόμα και όταν κοιμούνται έρχονται στις σκέψεις τους και τα διηγούνται εις τους νέους μας για να είναι προσεκτικοί εις την ζωή τους.
Πρόσφατα από το Τουριστικό γραφείο των Χανίων Κο Τζιτζικαλάκη Ε. πραγματοποιήθηκε 4ήμερη εκδρομή για το νησί Σύρος των Κυκλάδων και οι περισσότεροι που είχανε συμμετοχή ήτανε ηλικιωμένοι.
Μεταξύ αυτών ήτανε και ένα ανδρόγυνο ομογενών μας από την Αυστραλία που είχε έρθει να κάνει διακοπές με τους συγγενείς και με τους φίλους του που είχανε πριν μεταναστεύσουν.
Όμως ο κος Γιάννης της ίδιας ηλικίας που έχει συχνά συμμετοχή στις εκδρομές με το ίδιο γραφείο όταν φθάσανε στο νησί, αμέσως απέκτησαν γνωριμία με το πολύ χαρούμενο ζευγάρι. Έτσι ενημερώθηκε ότι μετά την κατοχή μετανάστευσε ο σύζυγος για να εργαστεί και για να δημιουργηθεί.
Στην συνέχεια παντρεύτηκε με την Ελληνίδα σύζυγο του και φτιάξανε μαζί το πλούσιο νοικοκυριό τους με παιδιά και εγγόνια. Μεταξύ τους είπανε πολλά για την φτώχεια που περάσανε κοντά στους γονείς τους που τους ανάγκασε να μεταναστεύσουν. Την δεύτερη ημέρα της εκδρομής το πρωί, πριν ανέβουνε στο πούλμαν για να πάνε βόλτα στο νησί, την ώρα της αναμονής, είπε ο ομογενής στον κύριο Γιάννη χωρίς να έχει προηγηθεί κανείς διάλογος μεταξύ τους ότι: διά της ξάπλας ουδείς απέθανε.
Σίγουρα θα εννοούσε όσα βίωσε ως μετανάστης και όσα είδε με τα μάτια του από ορισμένους που δεν τηρήσανε τις συμβουλές των γονέων τους που πήγανε να εργαστούν μακριά από την πατρίδα τους για να δημιουργηθούν. Είπε όμως ότι πολλοί γυρίσανε πίσω και άλλοι βρεθήκανε στις φυλακές από τις κλοπές που κάνανε γιατί ήτανε τεμπέληδες. Δεν θέλανε να σηκωθούν το πρωί να πάνε στην δουλειά. Την άλλη μέρα όμως τους λέγανε να πάτε στην πατρίδα σας γιατί εδώ θα πεθάνετε από την πείνα. Και όμως από την πολλή εργασία εκείνα τα χρόνια ορισμένοι πεθάνανε, ενώ όσοι μείνανε ξαπλωμένοι κανείς δεν είχε πεθάνει γιατί δεν βασανίζανε το σώμα τους. Όμως ο εν λόγω ομογενής από το χαμόγελο του έδειχνε ότι είχε άριστες επιτυχίες και ότι είχε κάνει μεγάλη προκοπή στην Αυστραλία που είχε πάει. Ακόμα είναι εκεί όλη η οικογένεια του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Έρχεται κάθε δύο χρόνια μαζί με την γυναίκα του και μένει 4 μήνες στο πατρικό του σπίτι που το διατηρεί σε καλή κατάσταση και για να χαρεί που νίκησε την φτώχεια και ζούνε σήμερα.
Αργότερα εκτός από την Αυστραλία αρκετοί εργάτες μεταναστεύσανε και στην Γερμανία όπου και εκεί είχανε τις ίδιες συμπεριφορές οι περισσότεροι ευχάριστες και οι λιγότεροι δυσάρεστες.
Τέλος και στην σημερινή εποχή αρκετοί μεταναστεύουν σε διάφορα κράτη για να εργαστούν σε όλα τα επαγγέλματα και όποιοι είναι εργατικοί έχουν την πρόοδο που επιθυμούν, οι δε τεμπέληδες γυρίζουν πίσω στην ίδια φτώχεια που είχανε ή παραμένουν εκεί και περιπλανώνται να εργαστούν ή να κλέψουν για να ζήσουν. Όμως τους περιμένει το κελί της φυλακής να τρώνε χωρίς κόπους.
