Τι μπορούν να μας πούνε ο ΣΚΑΪ, η ΕΡΤ, τα αστικά δίκτυα της χώρας μας και του δυτικού και «πολιτισμένου κόσμου».
Ότι θα πρέπει να πληρώσουμε βαριά για τις κυρώσεις στην Ενέργεια που επέβαλαν στη Ρωσία, ώστε να δώσουν ώθηση στη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση», που την είχαν ήδη στα σκαριά; Τι να μας πούνε, πως απ' όλη αυτήν την ιστορία θα θησαυρίσουν από την τσέπη του λαού όχι μόνο τα «πράσινα» μονοπώλια, αλλά και τα αμερικανικά ενεργειακά μονοπώλια, που θα πουλήσουν το πανάκριβο υγροποιημένο τους φυσικό αέριο στην Ευρώπη και από κοντά και οι Έλληνες εφοπλιστές, που έχουν έναν από τους μεγαλύτερους στόλους στον κόσμο;
Τι να μας πούνε, πως πρέπει οι λαοί να αυξήσουν κι άλλο τις στρατιωτικές δαπάνες του ΝΑΤΟ, να δημιουργήσουν και ευρωστρατό, γιατί θα χρειαστεί και με στρατιωτικά μέσα να κοντραριστούν με τα ρωσικά, τα κινεζικά και άλλα μονοπώλια, πότε στην Ουκρανία, πότε στην Αφρική, πότε στην Ασία, για τα κέρδη των αμερικανικών και δυτικοευρωπαϊκών μονοπωλίων; Τι να πούνε, ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει και σε ένα γενικότερο μακελειό των λαών;
Αλίμονο. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να πούνε τέτοια πράγματα. Λένε, λοιπόν, πως οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις τους προασπίζονται την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη, που την καταπάτησε η ρωσική εισβολή. Λένε πως αντιπαλεύουν τον «αναθεωρητισμό» στις διεθνείς σχέσεις, που εκπροσωπεί η Ρωσία. Λένε πως αντιστέκονται στον πόλεμο, που ξεκίνησε ένας αυταρχικός ηγέτης, που μάλλον είναι ψυχοπαθής και δεν έχει σωστές πληροφορίες. Ότι και να ισχύει, όλα αυτά, τα οποία υπηρετούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες και προπαγανδιστικές επιδιώξεις, όχι μόνο δεν δίνουν ουσιαστικές απαντήσεις στο πρόβλημα του πολέμου, αλλά επιχειρούν να θάψουν την ουσία του.
Η απαράδεκτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πράγματι καταπάτησε το Διεθνές Δίκαιο, τα σύνορα, την εδαφική κυριαρχία και ακεραιότητα της Ουκρανίας. Μπορεί, όμως, να πιστέψει κανείς πως οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, που έχουν καταπατήσει δεκάδες φορές και σε διάφορα σημεία του πλανήτη όλα τα παραπάνω, τώρα συγκινήθηκαν από το δράμα του ουκρανικού λαού και αποφάσισαν να υπερασπιστούν τον αδύνατο και το Διεθνές Δίκαιο; Ποιοι; Αυτοί που είναι οι πρώτοι διδάξαντες στον αναθεωρητισμό; Που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, τη Συρία; Που κάνουν δεκαετίες πλάτες στην τουρκική κατοχή του 40% της Κύπρου και στις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο;
Για τα προσχήματα της ρωσικής αστικής τάξης: Τα προσχήματα της Ρωσίας περί «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας και περί προστασίας των Ρώσων και των ρωσόφωνων του Ντονμπάς, βασικό επιχείρημα, που αξιοποίησε ο Πούτιν στην ομιλία του με την οποία ανακοίνωσε τη στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία, είναι πως το ΝΑΤΟ επεκτείνεται και απειλεί τη Ρωσία, μιας και αξιοποιεί στους σχεδιασμούς του και την Ουκρανία, την οποία στρατιωτικοποιεί. Οπότε η Ρωσία αναγκάστηκε να αντιδράσει για να κάνει "αποστρατιωτικοποίηση" της Ουκρανίας.
Τι ισχύει; Για να καταλάβουμε το τι συμβαίνει στις σχέσεις ΝΑΤΟ - Ρωσίας, πάλι πρέπει να ξεκινήσουμε από το πριν. Η ρωσική αστική τάξη ήταν ευγνώμων στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ, που με κάθε τρόπο στήριξαν την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Ρωσία. Ο Γιέλτσιν, στα 1993, μιλώντας στο αμερικανικό Κογκρέσο, έδινε όρκους πως κατάφεραν μαζί "να θάψουν το είδωλο του κομμουνισμού, μια και καλή" και τέλειωσε την ομιλία του με την ευχή "Θεέ, ευλόγησε την Αμερική".
Στην πορεία η καπιταλιστική Ρωσία εντάχθηκε στον λεγόμενο "Συνεταιρισμό για την Ειρήνη", έφτιαξαν το συμβούλιο "ΝΑΤΟ - Ρωσίας", αντάλλαξαν πρεσβευτές, καλούσαν ο ένας τον άλλο σε στρατιωτικά γυμνάσια, η Ρωσία στήριξε την επέμβαση των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, και μάλιστα, όπως αποκάλυψε ο Πούτιν ακόμη και έναν χρόνο μετά τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ, η Ρωσία προσδοκούσε να μπει και να γίνει μέλος του. Όμως, όπως λέμε λαϊκά, "έφαγε πόρτα" από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς.
Είναι χαρακτηριστικό, η ρωσική αστική τάξη είχε "καταπιεί τη γλώσσα της", τόσο στην 1η διεύρυνση του ΝΑΤΟ μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ το ΄99 (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία), όσο και στη 2η, το 2004 (Βουλγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Εσθονία). Και μόνο αρχίζοντας από τη σημαδιακή ομιλία του Πούτιν στο Μόναχο 2007 έθεσε το ζήτημα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, θυμήθηκε πως είχαν δοθεί στον Γκορμπατσόφ από τις ΗΠΑ κάποιες προφορικές εγγυήσεις μη επέκτασης του ΝΑΤΟ κ.ο.κ.
Ήταν πια η εποχή που η αστική τάξη της Ρωσίας ένιωθε πως είχε σταθεροποιήσει την εξουσία της, πως πρέπει να διεκδικήσει χώρο για τα δικά της μονοπώλια και με τη σειρά της να δημιουργήσει τις δικές της καπιταλιστικές ενώσεις στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ, κάτι που εμποδίζει η διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Διεύρυνση που σαφώς είχε σχεδιασμό περικύκλωσης της Ρωσίας, με νέες βάσεις, με νέα στρατεύματα, με γυμνάσια, που είχαν σαφή προσανατολισμό ενάντια στη Ρωσία. Αυτή η διεύρυνση και όλος ο ΝΑΤΟικός σχεδιασμός κατά της Ρωσίας, που συσσώρευε αυτό που λέμε "εύφλεκτη ύλη" για τη σύγκρουση, είχαν σαφή στόχο να δείξουν στη Ρωσία πως το ΝΑΤΟ, ως στρατιωτικός βραχίονας των ευρωαμερικανικών μονοπωλίων, δεν θα επιτρέψει στα αντίπαλα συμφέροντα να διεισδύσουν εκεί που θα πατήσει το "ποδάρι" του. Αυτό ίσχυε και για την Ουκρανία, που όπως ήδη είπαμε έπαιζε κρίσιμο ρόλο για τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των δύο πλευρών - Δύσης και Ρωσίας.
Ας αναρωτηθούμε, όμως, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία σταμάτησε ή επιτάχυνε τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ; Την επιτάχυνε. Όπως βλέπουμε από την πορεία της ενσωμάτωσης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Μήπως σταμάτησε τη στρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας; Όχι, βέβαια. Χιλιάδες όπλα συγκεντρώθηκαν και συνεχίζουν να συγκεντρώνονται στην ουκρανική σύγκρουση.
Στέλιος Αλεξάκης
μέλος του ΤΓ Ρεθύμνου του ΚΚΕ
