ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Σταλαγμίτης σταλαχτίτης (Της Κατερίνας Βοτζάκη)

0

Γράφει η  Κατερίνα Βοτζάκη

 

Κυδωνάκη Ελένη (Αμάρι)

Σε σπήλιο μαύρο σκοτεινό, καρδιά μ’ αμπάρωσα σε

και σταλαχτίτες έκαμα, δάκρυα και στόλισα σε.

 

Λεουνάκης  Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)

Ένα σπηλιάριη σκέψη μου, κι’ εσύ ο σταλακτίτης

π’ όντε φανείς στα βάθη τσι, γίνεσ’ αποσπερίτης.

 

Γαριπαντώνης (ΝύβριτοςΜεσσαράς Ηρακλείου)

Μοιάζ’ η καρδιά μου με σπηλιά, π’ ήλιος ποτές δε μπαίνει

και σταλαχτίτες γίνεται, το δάκρυ όντε βγαίνει.

Οι σταλακτίτες τση καρδιάς, παίρνουνε τη μορφή σου

γιατί σταγόνες πέφτουνε, με την-ανάμνησή σου.

 

Ζουρμπάκης Γιώργης (Ρέθεμνος)

Σ’ ένα νεραϊδόσπηλιο, να ‘μουνε σταλαχτίτης

και ‘συ κερά μου να’σουνε, δίπλα μου σταλακτίτης.

 

Νικηφόρος Νικόλαος (ΑξόςΜυλοποτάμουΡέθεμνος)

Μ’ αρνήθηκες και έκαμες, στάχτη τα όνειρά μου

και σταλαχτίτες κάνουνε , τα δάκρυ στη μ-ποδιά μου.

 

Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)

Να’ μουνε μες στσ’ αγάπης σου, το σπήλιο σταλαχτίτης

και στη καρδιάς σου το κελί, έρωντας ισοβίτης.

 

Βεργετάκη Κατερίνα (Βόλος)

Το δάκρυ μου, στη χειμωνιά, έγινε σταλακτίτης

κι’ η σκέψη μου τον λάξεψε, κι’ έφτιαξε τη μορφή της.

 

Τσιτσιγάννης Γιάννης (Βόλος)

Του σταλακτίτη τη θωργιά, το δάκρυ και δε λιώνει

που λείπεις και στο μ-πόνο μου, μονάχα μεγαλώνει.

 

Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)

Σταλλαμαθιές τα δάκρυτα, θα ‘καναν σταλαγμίτες

μα τρέχουν ασταμάτητα, κι’ ανοίξανε μου κοίτες.

 

Βίκτωρας  Ξενιτεμένος (Βυζάρι  Αμαρίου Ρέθεμνος)

Του πονεμένου τ’ ορφανού και στ’ άτυχου τα στήθη

στάζει η πίκρα στη γ-καρδιά, οσά ντο σταλαχτίτη.

 

ΑλεβυζάκηΕρήνη (ΑλώνεςΡέθεμνος)

Μοιάζει με σπήλιο η καρδιά, που άθρωπος δε μπαίνει

με σταλαγμίτες γέμισε, πονείκρουσταλιασμένη.

 

ΕρήνηΒαρδιδάκη (ΑλώνεςΡέθεμνος)

Με σταλαγμίτες μοιάζουνε, τα όνειρα τ’ αθρώπου

που ζει αλάγρο ‘πο δικούς, στσιξενηθιάςτσι τόπους.

 

Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηρακλείου)

Σπηλιάρι η σκέψη κι’ έγινε, το δάκρυ σταλαγμίτης

κι΄εδά βαρκάρης ο καημός, θα μπαίνει αποσπερίτης.

 

Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)

Σα σταλακτίτες τα θωρώ, μες στη καρδιάς το σπήλι

τα βάσανα απού ο Θιος , στη ζήση μου ‘ χει στείλει.

Φτιάχνονται ‘πο τη ν-ογρασά, τα ΄δακρυα του πόνου

και μεγαλώνουν συνεχώς, στο πέρασμα του χρόνου.

 

Κιουρτσιδάκη Νίκη (Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρέθεμνος)

Λένε πως χρόνια θέλουνε, να γίνουν σταλακτίτες

γι’ αυτό στο σπήλιο τση καρδιάς, κλαίω χιλιάδες νύχτες.

 

Πρικάκη Μαρία(Φιλιατρά Μεσσηνίας)

Εις του Δυρού το σπήλαιο, κάτω στη Λακωνία

οι σταλαχτίτες έχουνε, μια ομορφιά σπανίας.

 

Αραπλή Βούλα (Ρέθεμνος)

Πετρώσανε τα δάκρυα που χρόνια , τώρα στάζουν

μέσα στο σπήλιο τση καρδιάς και σταλαχτίτες μοιάζουν.

 

Φανουράκης Μιχάλης (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)

Ένα βουνό ο χωρισμός και σπήλιο η καρδιά μου

και σταλακτίτες γίνουντε, μέσα τα δάκρυά μου.

 

Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)

Χρόνε τα καμωσούδια σου, καλλιά ‘ναι κι’ από γλύπτη

τση γης σε σπήλιο σμίλεψες, το δάκρυ σταλαχτίτη.

 

ΣκουντριδάκηςΣήφης (ΚουρνάςΑποκορώνου Χανιά)

Μ’ αρέσει μέσα σε σπηλιές, να πχαίνω μοναχός μου

μα σταλαχτίτες δε χαλώ, τσι θησαυρούς του κόσμου.

 

Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος ( Λείβαδος Ρεθύμνης)

Δεκάδες χρόνους ήκαμε ο κάθα σταλακτίτης,

στο σπήλιο τούτο να γενεί, κι’ η φύσις ο τεχνίτης.

 

Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο)

Σ’ όποιο σπηλιάρι και να μπεις, στάζουν τα δάκρυά μου

και σταλαχτίτες, έγιναν, που ‘φυγες μακριά μου.

 

Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)

Τα δάκρυά μου σα κυλούν, μέσα εις τη γ-καρδιά μου

με σταλαχτίτες μοιάζουνε, πάνω στα όνειρά μου.

 

Στρατιδάκης Χάρης (Ρέθεμνος)

Τη γ-κεφαλή σου πρόσεχε, απούτσι σταλαχτίτες

κι’ έχε τα μάτια χαμηλά και για τσι σταλαγμίτες.

 

Καλούδης Γιώργος (Ρέθεμνος)

Μέσα στο σπήλιο τση καρδιάς, το αίμα χρόνια στάζει

και σταλακτίτη έκανε, όμορφο και σου μοιάζει.

 

Με σταλαχτίτες  στη καρδιά, χτίζω την εμορφή σου

και με τα δάκρυα κεντώ, την κάθε ανάμνησή σου.

 

Μαρίνου Άννα (Ρέθεμνος)

Μέσα στο σπήλιο αρκετοί, υπάρχουν σταλακτίτες

και μπλέκονται καμιά φορά, με κάποιους σταλαγμίτες.

 

Φραγκούλης Βασίλης (Ρέθεμνος)

Στο σταλακτίτη εχάραξα, της ομορφιάς τα κάλλη

και πήρε όψη λαμπερή κι’ εχαμογέλα, πάλι.

 

Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)

Οι σταλαγμίτες στο  ‘χουνε στρωμένο το κληνάρι

καρδιά μου, και ραχάτεψες, στου πόνου το σπηλιάρι.

 

Το επόμενο μας θέμα είναι οι λέξεις, σπήλαιο, σπηλιά κλπ και νυχτερίδα και το μεθεπόμενο, αργαδίνη.

Στέλνετε στα τηλέφωνα   6981572714   6977185491.

 

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ