Ο Αριστείδης το είχε πάρει απόφαση, να κλέψει τη Φωτεινιό και κατάστρωσε το σχέδιο μαζί με τον Παντέλο και τον Αποστόλη.
-Από τη μ-πίσω πόρτα θα μπείτε κοπέλια, μη σας σε δώσει η μοίρα σας και πάτε απο μπρος, εκειά θέτει ο κύρης τση, κι' ανε σας σε πάρει χαμπάρι, θα σας σε μπαλωτάρει...
-Μπρε Αρίστο, το Φωτεινιό κατέει το γη θα μας αντιγριτσώνει;
-Κατέει το σας σε λέω, ήντα μπουνταλάς είμαι να κάμω ετσά δουλειά, χωρίς να το κατέει;
-Μέγα κερατάς ο κύρης τση, ούλες τση κόρες του στη ΄χουνε κλεμμένες, για να γλιτώξει τη μ-προίκα.
-Φτωχός άθρωπος είναι μωρέ κοπέλια, να τση ξεφορτωθεί θέλει ο κακομοίρης, πέντε τσι 'χε.
-Ε να μη τζη 'κανε...
-Το γιο έψαχνε κι'τσα τηνε πάτησενε...
-Παντέλο, όντε θα βγει το Φωτεινιό μου απο το παραθύρι, έχετε το νου σας να μη μ-πάθει πράμα.
-Ήντα να πάθει μωρέ Αρίστο, το μ-πόδα τζη θα σπάσει;
-Όσκες μπρε Παντέλο, μα είναι γκαστρωμένο μια ολιά...
-Ήντα θα πει μια ολιά μωρέ ξεγιβεντισμένε, ήντα θα πει μια ολιά, πόσο μια ολιά;
-Ε θα 'ναι δε θα 'ναι;
-Πόσο μωρέ, μίλιε να μη σου σπάσω το γ-κέφαλο...
-Έχει φανεί η κοιλιά τζη για τα καλά..
-Κανόνιστε , να 'χουμε γεννητούρια πάνω στη κλεψά, ετσά μου 'ρχεται να μη πάω ποθές, για θα ξεφτιλιστώ, εσύ ήντα λέεις Αποστόλη, τη γλώσσα σου εκατάπιες;
-Εκατάπια ντη, ήντα 'θελες να κάμω, με τούτα που γροικώ;
-Θέτε να μου συντράμετε, η δε θέλετε, να μου το πείτε εδά να κανονίζω τη δουλειά μου.
- Για πότε λέεις, παλαβέ;
-Στη βράση κολλά το σίντερο, μια που το ΄παμε μια που το κάμαμε...
-Όφου κακό ντο πάθαμενε κακομοίρη Αποστόλη...Σήκω να πάμενε να δούμενε ήντα μας σε γράφει η μόιρα μας απόψε...
-Μωρέ μη γ-κλέψετε τη γρε, όπως το πάθανε μια βολά;
-Ε, είπαμενε εδά, για κουζουλούς μας σ' έχεις;
-Θα φάμενε κιανένα μπαλίδι και θα γεμίσουνε οι πισινοί μας σκάγια, θωρώτο 'γω Παντέλο, πως δε ντο γλιτώνουμε...
-Σήκω Αποστόλη , να πιένουμε να τελειώνουμε κι' ότι βρέξει ας κατεβάσει...
-'Εξω από το σπίτι του μπάρμπα-Γιάννη βρεθήκανε, επιτέλους, αφού κάνανε ένα βήμα μπρος κι' ένα πίσω.
Η Φωτεινή είχε αρχίσει να απογοητεύεται, κόντευε να ξημερώσει και κανένας δε φάνηκε ακόμα...και είχε και κάτι ποναλάκια σήμερα και την είχε κόψει ο φόβος...
Μα κι' ένας άλλος δεν μπορούσε να ησυχάσει...Ο μπάρμπα -Γιάννης που είχε πάρει χαμπάρι πως κάτι του ετοίμαζε και η μικρή του κόρη, από τότε που έδιωξε τον Αριστείδη που πήγε να του γυρέψει το χέρι της...'Επρεπε να έχει το νου του να παίξει δυο μπαλωτές στον αέρα να φανεί πως έκαμε την αντίσταση του κι' αυτός σα γονιός...Με αυτό τον τρόπο της απόβγαλε όλες του της κόρες, ήταν παράδοση πλέον...
Καθισμένος στη ρίζα της συκιάς, περίμενε κάθε βράδυ, έτσι κι' απόψε...
Ο Αποστόλης με τον Παντέλο, μπήκανε σκυφτοί στην αυλή, πλησιάσανε το παραθύρι και χτυπήσανε σιγά σιγά ...
Με τον πρώτο χτύπο άνοιξε η Φωτεινή και την στιγμή που πήγε να βγει, ακούει το μπαμ!!!
Η γάτα πάνω στη συκιά πήρε τα σκάγια και η Φωτεινή από την τρομάρα της, αμώλαρε το κοπέλι...
Τα ουα ουα, μπερδευτήκανε με τα νιαου της γάτας και ο μπάρμα Γιάννης, που νόμιζε πως τα ξέρει όλα την πάτησε σαν τον αγράμματο...
-Γιός είναι γιός, φώναζε η γυναίκα του, που ήταν μέσα στο κόλπο με την κόρη της...Χαμήλωσε το κεφάλι ο μπάρμπα Γιάννης και με φωνή που ακουγότανε ίσα ίσα είπε:
-Αμέτε να πείτε τ' Αριστείδη, να κοπιάσει στο κονάκι μου, μα ετσά λοής που γενίκανε τα πράματα, θα τονε παρακαλώ εγώ εδά να πάρει τη θυγατέρα μου, ε καιρός λαγού και καιρός λαγουδίνας, ετσά δε λέγανε οι παλιοί μας...
Κατερίνα Βοτζάκη
Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε με τη λέξη, νταλώνω:
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Δεν είχα ήλιο κι' έγινες, στον ουρανό μου μόνο
λάμψη, που για χατίρι τσι και στην σκιά νταλώνω.
Πλοκαμάκη Χρυσούλα (Αθήνα)
Με ντάλωσαν τα μάθια σου,που με τον ήλιο μοιάζουν
με μαεστρία περισσή, παράδεισο, μου τάζουν.
Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)
Θωρώ σε και νταλώνομαι, που χάνω τη στραθιά μου
μα δε' μπορώ κι' οντε σε' ιδώ να πάρω τη μαθιά μου.
Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Χανιά)
Από την ομορφάδα σου, νταλώθηκε το φως μου
και σ' ένα μέτρο απόσταση, δε βλέπω μπλιό ομπρός μου.
Πλεμένος Γιώργος (Αγιά Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Γ-η μοίρα μου νταλώνημε κάθε που θα μπαντίξω
μία χαρά που πεθυμώ, στσ' αγκάλες μου να σφίξω.
Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλιά Μεσσαράς Ηράκλειο)
Νταλώθηκα σα ξάνοιξα, τσι κόρες τω μαθιώ σου
και πάλεψα σα ναυαγός, στο κύμα τω χειλιώ σου.
Μυντιλάκη Μαρία (Χανιά
Ποτέ μου δε νταλώθηκα από τα ξένα πλούτη
για μένα 'νε προσωρινή, είν' η ζωή ετούτη.
Τσιτσιγιάννης Γιάννης (Βόλος)
Δεν τίμισε τσ' αγάπης μου κερί που τσι 'χα δώσει
νταλώθηκε και το 'σβυσε κι η νύχτα έχει απλώσει.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Μάθια που σε νταλώνουνε και χάνεται το φως σου
μη ψάχνεις ήλιο πουθενά, ωσά ν-το ν' άθρωπο σου.
Βαρδιδάκη Ερήνη (Αλώνες Ρέθεμνος)
Μη σε νταλώνουν κοπελιά τα πλούτη κι ομορφάδες
τα πλούτη φέρνουν βάσανα κι' ομορφιές ζαλάδες.
Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ρουμπάδο Ρέθεμνος)
Σαν το γυαλί η αγάπη σου κατάντησε για μένα
γη μ' άνταλώνει γη γυαλιά, θωρώ παντού σπασμένα.
Πολιτάκης Μανόλης (Μπαλί Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Όταν περνάς στη γειτονιά, νταλών' η ομορφιά σου
και το Θεό παρακαλώ, να μπω στη ν-αγκαλιά σου.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Όντε μ-περνάς, νταλώνομαι και τη θωριά μου χάνω
εφτά φεγγάρια πως να ιδείς και κάτι παραπάνω.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
'Ηλιε λαμπρέ, ήλιε χρυσέ και κοσμοζεστασάρη
μη με νταλώνεις να σου πω, τραγούδι γη τροπάρι.
Λαμπαρδάκης Νίκος (Ακούμια Ρέθεμνος)
Με τον καθρέφτη τση καρδιάς, νταλώνω την καρδιά σου
για δε μπορώ ν' αντισταθώ από την ομορφιά σου.
Φανουράκης Ηλίας (Αγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Είδα τη και με ντάλωσε μ' ένα δικό τζη βλέμμα
και το 'νοιωσα και πάγωσε στσι φλέβες μου το αίμα.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Κάθε φορά που σε θωρώ, νταλώνεις τη μαθιά μου
και λέει μου η σκέψη μου, πως σε ποθεί η καρδιά μου.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Κι' από τον ήλιο πλια πολύ, βιόλα μου η ομορφιά σου
νταλώνει όποιονε βρεθεί και μια στιγμή κοντά σου.
Πρικάκη Μαρία (Φιλιατρά Μεσσηνίας)
Όμορφη, λεβεντόκορμη, εντάλωσε τσ' αθρώπους
μα κι' ένα νιο πεντάμορφο, που 'χει ωραίους τρόπους.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Νταλώνω τ' ακατόρθωτα, τα εύκολα αποφεύγω
να δώσω ελπίδα και χαρά σε δυστυχής γυρεύω.
Γαριπαντώνης (Νύβριτος Μεσσαράς Ηράκλειο)
Εχεις χαρές περίσεμα, μα δε μου τσι νταλώνεις
θα 'ρθει καιρός που θα το δεις και θα το μετανοιώνεις.
Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)
Θε μου κι' ήντα τση ζήτηξα και δε μου το νταλώνει
να ΄μεστανε περιπλεχτά κι' η ζήση να μη σώνει.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)
Εντάλωσες με μοίρα μου, πρι του γκρεμνού το φρούδι
και στα τζουγκριά σου βάρηκα, οσά ντο κοπελούδι.
Η λέξη νταλώνω σημαίνει θαμπώνω, όμως σε κάποια χωριά της Κρήτης, προς Ηράκλειο μεριά, σημαίνει, δεν δίνω, όπως μας λένε στις μαντινάδες τους ο κ.Χατζόπουλος και ο κ. Γαριπαντώνης.
Το επόμενο μας θέμα είναι, τρούλα (κορφή) και το μεθεπόμενο, τραβάγια (φασαρία, ανακατοσούρα). Στέλνετε στα τηλέφωνα 6977185491 6981572714.
