ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Τα καλά γεράματα… της Κατερίνας Βοτζάκη

0

-Μωρή Μαριγώ, ήντα κάνεις τόση ν-ώρα με τα θυμιατά;...εδά μωρή εκαλογέρεψες,ε...εξέχασες που δε ν-άφηκες ασερνικό γάτη, στο χωργιό και στα περαχώργια;

-Να σκάσεις θέλει μωρή Αντιόπη, μπα να ζηλεύγεις θαρώπης...

-΄Ηντα να σου ζηλέψω μπρε κουζουλή, απού δεν είχα μούτρα για να βγω στη στράτα και μου χουβίζανε, σα να 'μουνε του λόγου μου η αμαρτωλή;

-Χα χα, νέσκες θυμούμαι το κακορίζικη, του λόγου σου τη πλέρωσες τη νύφη...

-Άθρωπος  δε μου σίμωσε και περάσανε οι χρόνοι και μείναμε στο ράφι και συ και γω, αδερφή...

-Θυμάσαι Μαριγώ μου, εκείνονα το λεβεντονιό που αγάπας, Μάρκο δε ντο νε λέγασι;

-Καλά θυμάσαι  Αντιόπη, καλά θυμάσαι, μου 'κανε τα γλυκά μάθια κι' απής επήρενε τη ν-αλλήθωρη, τη στραβοκάνα...

-Είχενε παράδες, Μαριγώ μου, εσένα ήντα να σε κάμει, φτωχειά και με μια αδερφή σα γ-και του λόγου μου;

- Ανέ μ' αγάπα, δε θα ντο νε γνοιάζανε ούλα ετούτανα, μα ήτονε δίμουρος άντρας...μα άστονε μη μου τονε θυμίζεις και διολίζουμαι, ας αλλάξουμενε κουβέντα εδά.

-Άχι μωρή αδερφή, αδερφές σου λέει ο άλλος...από τη ν-ίδια κοιλιά βγαρμένες, μα τόσονα αλλιώτικες, μα να μη μου μοιάζεις μια ολιά;

-Ναι να σου συνοριστώ ν-ήθελε μπρε Αντιόπη...εγώ οικογένεια ήθελα να κάμω, να έχω ένα γ-κοπελάκι , να ιδώ εγγόνια...

-Όφου μπρε αδερφή, λάγασαι να μη σε γροικώ, επάτησες τα πενήντα και η κεφαλή σου μια στάξε νου, δε ν-έχει...

- Εγώ να λαγάσω, απού αφήκαμε το κονάκι μας στο χωργιό, γιατί από τα γύβεντα σου δε ν-είχαμενε στεμό, και 'δά που δε μ-περνά η μπογιά σου, μου γίνηκες καντηλανάφτισσα και θυμιατίζεις ούλη μέρα;

-ΩΩΩΩ καλά μωρή Αντιόπη, ήντα θαρρείς, πως επαλάβωσα πενηνταπέντε χρονώ γυναίκα...και μη ντο ξαναπείς πως δε μ-περνά ο μπογιάς μου, για θα το μετανοιώσεις...Η Μαριγώ δεν μ-ποθαίνει μωρή, α δε την πιάσει τη γ-καλή, ξάνει και θα δεις...κι' ανέ θυμιατίζω πότες πότες, ε...μια βοήθεια δίδω τση ψυχής μου, αν υπάρχει άλλη ζωή που λένε, να καλοπιάσω τον Άη Πέτρο, να κάμει τα στραβά μάθια, όντε θα 'ρθει η ώρα να σαλπάρω...

-Άν είναι ετσά, θυμιάτιζε αδερφή, να μη ν-είμαι αμοναχή μου μ-Παράδεισο...

-Το μ-Παράδεισο θα τονε ιδείς με τα κυάλια, αδερφή μα πλια αμαρτωλή είσαι του λόγου σου από μένα...για πε μου μωρή, πόσες βολές αμάρτησες με το νου; Εγώ είχα τα κότσια και δε σκεφτόμουνε, μόνο έκανα...Αμαρτία εξομολογημένη, έχει πάρει διαγραφή...Και ύστερις κατέεις πόσα άδικα μου φορτώσανε...

-Ναι με  κείνονα το πλευρό να κοιμάσαι κοπελιά μου, το 'πες και σβύστηκε, ετσά θαρρείς...ε κακομοίρα το νου σου...άκου άδικα

-Πλέκε εσύ τα σεμέδια σου, και γω θα πάω να πορπατήξω, να πάρω αέρα...ανέ θέλεις μ' ακλουθάς...

-Λάλιε Μαριγώ και λείπε με, εγώ θα πεταχτώ μέχρι τη ν-εκκλησιά, που θα 'χει εσπερνό...Πολλά σούρτα φέρτα έχεις τελευταία, ήθελα και να κάτεχα ήντα κλώθεις πάλι...

-Πράμαααα αδερφή, πράμααααα, εσύ δε ν-είπες πως δε μ-περνά ο μπογιάς μου, ήντα φοβάσαι το λοιπός;

-Κατέω γω, από σένα ούλα τα περιμένω...πρωί φεύγεις, ξημερώματα γιαέρνεις, μπιστοσύνη δε σου 'χω για πράμα...

-Θα δεις αδερφή, πως εγώ τό 'χω βάλει σκοπό και θα το πετύχω, να περάσουμε καλά γεράματα...

Δυό μέρες έλειπε η Μαριγώ, και όταν επιτέλους γύρισε, κρατούσε μια μεγάλη σακκούλα και την άδειασε στο πάτωμα....

-Ηντα ναι ετούτανε μωρή Μαριγώ, κιαμιά τράπεζα ελήστεψες, που τα 'βρες τόσανα λεφτά;

-Δε σου 'πα πως θα περάσεις καλά γεράματα, εκράτηξα το λόγο μου...

-Θα περάσω; Θα περάσουμε είχες ειπωτά...

-Θα περάσουμε Αντιόπη μου, θα περάσουμε...

Μετά από δύο μήνες η Μαριγώ, πέθανε...ήταν σοβαρά άρρωστη, μα δεν το έλεγε για να μην στεναχωρήσει την αδερφή της...Στην κηδεία, μόνο άντρες, στρατός ολόκληρος...

-Άχ βρε αδερφή μου, ακόμα και στη κηδεία σου, θα σου κάμω παράπονα, μα στο Παράδεισο θα πάεις, έχεις το λόγο μου Μαριγώ μου...

Άντί για μνημόσυνα, μοίραζε λεφτά όπου άκουγε πως έχουνε ανάγκη...

-Για να συχωρέσετε τσ' αδερφής μου...έλεγε...να τση συχωρέσετε...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΟΤΖΑΚΗ

Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε με τη λέξη, τρούλα:

Τζωρτζινάκης Στέλιος (Μυριοκέφαλα Ρέθεμνος)

Πολλοί την καβαλήσανε, του καλαμιού την τρούλα

μα τσ' έριξες εγωισμέ και χάσανε ντα ούλα.

Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)

Όσοι 'χουν μάθει τσι φιλιές, μ' αξίες να μετρούνε

στη ν-τρόλα τση συνείδησης, βγαίνουν και πορπατούνε.

Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)

Στη ν-τρούλα βγήκα τση κορφής, μα 'χασα καθ' ορπίδα*

το γ-κόσμο είδα χαμηλά, μα το Θεό δε ν-είδα.

ορπίδα=ελπίδα

Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)

Σα ντο σγουρό με βαβαλιές, μου λες, αποκοιμήσου

και βγάνεις με στα ξέτρουλα, ουρί του παραδείσου.

Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)

Στην τρούλα του καλοκαιριού, θαρρώ πως θα κρυγιώνω

με καίς σα' φλόγα του κεριού, κι' ωσάν το χιόνι λιώνω.

Κιουρτσιδάκη Νίκη (Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρέθεμνος)

Μια τρούλα πιάνει εύκολα, της απονιάς το χιόνι

και δε ντο θέλω η καρδιά, ν' ανέβρει να κρυώνει.

Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)

Τρούλα 'ναι τα προβλήματα στση ζήσης μου τ' αλώνι

το πλια μεγάλο κι' άλυτο, ο Χάρος που σιμώνει.

Αλεβυζάκη Ειρήνη (Αλώνες Ρέθεμνος)

Στη ν-τρούλα μιας βουνοκορφής θα 'πα να κάτσω φως μου

για να φωνιάξω αγάπη μου, πως είσαι μπλιο δικός μου.

Φανουράκης Ηλίας (Αγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)

Στη ν-τρούλα ενούς ψιλού δεντρού, θα βγω φωλιά να χτίσω

με τα φτερά σου να πετώ, μέσα να μπω να ζήσω.

Λαμπαρδάκης Νίκος (Ακούμια  Αγίου Βασιλείου Ρέθεμνος)

Ο έρωντας σου κοπελιά, μ' ανέβασε στη ν-τρούλα

και ούλα μου τα βάσανα, εξέχασα ντα, ούλα.

Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)

Στη ν-τρούλα τση ψιλής κορφής, ο αετός καθίζει

σε τόπους κακοδιάβατους, η τη φωλιά ντου χτίζει.

Πολιτάκης Μανώλης (Μπαλί Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)

Πάνω στη ν-τρούλα τση κορφής, θα πάω να ζήσω μόνος

γιατί μου στοίχησε πολύ, του χωρισμού ο πόνος.

Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)

Με τα δικά σου τα φτερά, στσι τρούλες ν' ανεβαίνεις

γιατί αν παίρνεις αλλωνώ, στση χαμηλές θα πιένεις.

Σπυριδάκης Μιχάλης (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)

Σ' ενός βουνού αρέσει μου να κάθομαι στη ν-τρούλα

που αγναντεύω θάλασσα, κι' ετσά ξεχνιούνται ούλα.

Σηφάκης Λευτέρης (Αθήνα)

Όλη η ζωή 'ναι Γολγοθάς και προς τη ν-τρούλα πάει

και μαχητής ο άθρωπος, που δε ντα παρατάει.

Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)

Χαρές και λύπες τση ζωής, μάτσο είχα τα ούλα

ξεχώρισα τα, δυο χαρές, μα οι καημοί μου τρούλα.

Βαρδιδάκη Ερήνη (Αλώνες Ρέθεμνος)

Στη ν-τρούλα ενός ψηλού βουνού θα βγω και θα καθίσω

ν' αναπολώ όσα πέρασαν να μη σου λησμονήσω.

Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)

Πάνω στη ν-τρούλα του σενβτά, εκειά θα βρεις ραχάτι

μ΄ ώστε να φτάσεις δύσβατο, είναι το μονοπάτι

Ορφανός Παντελής (Ηράκλειο)

Έγίνηκ' η αγάπη μου, τρουλα του Ψηλορείτη

για να τηνε θωρρεί από 'κεια αλάκερη τη Κρήτη.

Τσιτσιγιάννης Γιάννης (Βόλος)

Πάνω σε τρούλα θ'ανεβώ κι' ας πέσω μέτρα πίσω

θα πως, πως εκατάφερα, σαν αετός να ζήσω.

Πλοκαμάκη Χρυσούλα (Αθήνα)

Στη ν-τρούλα τση βουνοκορφής, σαν αετός πετάω

και σαν θα πέσει η νυχτιά, θωρρώ τους π' αγαπάω.

Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)

Εσκέφτηκα στης εκκλησάς, το τρούλο να σκαλώσω

παρέα τω περιστεργιώ, να κάμω, να ξεδώσω.

Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Χανιά)

Στου ψηλορείτη την γ-κορφή, στη ν-τρούλα στη μαδάρα

θα βγώ να βλέπω από ψηλά, τση γης τη γ-κατσιφάρα.

Μπακιρτζής Δημήτρης -Τζανοδημήτρης (Πεμόνια Αποκορώνου Χανιά)

Απά στσι τρούλες ντ' Ομαλού, Κρήτη μου θα πορίσω

φωλιά θα σιάξω αετού, θωρώντας σου να ζήσω.

Μυντιλάκη Μαρία (Χανιά)

Δε περιμεν' ο έρωντας τη πόρτα να χτυπήσει

γι' αυτό στη τρούλα θ' ανεβώ, να μη με συναντήσει.

Αραπλή Βούλα (Ρέθεμνος)

'Ασε τα ίσως, τα μπορεί, τα όχι και τα μη σου

για θα 'πομείνεις στου ραφιού, την τρούλα μοναχή σου.

Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλιά Μεσσαράς Ηράκλειο)

Να 'μουν αητός του λογισμού και να πετάξω σ΄ ούλες

τσι δύσβατες κι απάτητες, τση σκέψης σου τσι, τρούλες.

Μουλουδάκης Γιώργης (Αλόιδες Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)

Σε τρούλα δύσβατης κορφής, θα φτιάξω τη φιλιά μας

να μη ντα πάρουνε κι' α' θεν, εύκολα τα πουλιά μας.

Κορνάρου-Σκυβάλου Κατερίνα (Μουρτζανά Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)

Στη ν-τρούλα ενός ψηλού βουνού, μ' έβγαλε ο σεβντά σου

και 'δα σαφή για στρωμαθιά, έχω τη ν-αγκαλιά σου.

Πρικάκη Μαρία (Φιλιατρά Μεσσηνίας)

Πρόσεξε να μη ζαλιστείς, στη ν-τρούλα όταν φτάσεις

το ν-τόπο που ξεκίνησες, ποτέ σου μην ξεχάσεις.

Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)

Πάνω στη ν-τρούλα τση πρεπειάς, λίγοι 'ναι που πατούνε

κι' άλλοι τα ψιλοχάλικα, στη ρίζα τζη κλωτσούνε.

Το επόμενο μας θέμα είναι η λέξη, τραβάγια (φασαρία, ανακατοσούρα) και το μεθεπόμενο, φυσέ (φύσημα).

Στέλνετε στα τηλέφωνα  6981572714    6977185491.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ