Περνούν οι χρόνοι κι' οι καιροί, φεύγουνε δίχως άλλο
κι' εμείς πάλι εκάμαμε οφέτος ένα ζάλο...
Περνούν οι χρόνοι σα νερό, μα τούτη η στήλη μένει
σαν έρθει το φθινόπωρο, πάλι σας ανημένει....
Να γράφουμε όλοι μαζί μ' αγάπη, μαντινάδες
έτσι γιατί γουστάρουμε και όχι για παράδες...
Με λέξεις γι' άλλους εύκολες κι' αλλους να δυσκολεύουν
όμως στο τέλος, με χαρά, ούλοι τσι ξετελεύουν...
Κάθε βδομάδα καθενός, διαβάζω τη ψυχή ντου
χιλιάδες συναισθήματα, βγαρμένα απ' τη ζωή ντου...
Στσι πέντες χρόνους που κρατεί, η στήλη η δική μας
σκεφτείτε ήντα γράψαμε απάνω στο χαρτί μας...
Χιλιάδες είναι τα παιδιά τα μοσχαναθρεμμένα
που πάνω στη φυλλάδα μας, βρεθήκαν τυπωμένα...
Ζάλο το ζάλο οι χρονιές, περνούν κι' η συντροφιά σας
μου έγινε συνήθεια, δεν κάνω μακριά σας...
Όμως σας δίνω ελεύθερο να πάτε τα ταξίδια
με κότερα τση σκέψης σας, η βάρκες με σανίδια...
Να αρμενίσει σ' ουρανούς και πέλαγα γαλάζια
με σύννεφα και κύματα, μικρά, που κάνουν νάζια...
Και όταν ανταμώσουμε, ήντα θα πρωτοπούμε
που δε θα φτάνει μια χρονιά και άλλη θα ζητούμε...
Γι' αυτό σας λέω φίλοι μου, όπου κι' αν είστε...''γειά σας''
όμορφα να περάσετε, να 'ναι καλοστραθιά σας...
Κατερίνα Βοτζάκη
- Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε με τη λέξη, φυσέ:
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Γροικώ στ' ανέμου τη φυσέ, το εδικό τζη ζάλο,
κι εδά θαρρώ πως έρχετε και λέω, φύσα κι' άλλο.
Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλιά Μεσσαράς Ηράκλειο)
Μού πεξε δυνατή φυσέ, του έρωντα αγέρας
και μέ πεψε στην αγκαλιά, τσ' ομορφοπεριστέρας.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Δεν είσ' αέρας, τη φυσέ, να πέξεις για να πέσω
μα 'χεις τη δύναμη αλλού, στα μάθια να πονέσω.
Τσιτσιγιάννης Γιάννης (Βόλος)
Πάλι στο δάσος του μυαλού, κυκλοφορείς καημέ μου
που ακουμπάει τα κλαδιά, φυσέ δικού σ' ανέμου.
Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)
Οντε φυσά το χαίρομαι, μ' άπνοια δεν κοιμούμαι
τη λευτεριά να φέρωμε, στον ύπνο δε' μπορούμε.
Κουτσελάκης -Νέλος- Αντώνης (Ιεράπετρα)
Με μια φυσέ τσ' αγάπη σου, σκορπίσαν οι χαρές μου
και είσαι αιτία π' ευτυχής δεν ένιωσα ποτές μου.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Χανιά)
'Ησουν φυσέ κι' εγώ κλαδί σ' ένα τοπίο γκρίζο
μ' αγκάλιασες κι' αρχίνηξα, σ' ένα βοριά να ελπίζω.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Με μια φυσέ κομμάθιασες, του νου τ' αρμενοπάνι
που 'λεγα, θα μας έβγαζε, στου πόθου το λιμάνι.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Φυσά γαρμπής, φυσά βοριάς, μα σαν αρχίσει ο νότος
με χώμα απο την Αφρική, σκεπάζεται ο τόπος.
Σηφάκης Λευτέρης (Αθήνα)
Πέξε τη Θε μου μια φυσέ, πιτήδεια, αυτή να πιάσει
στσ' αθρώπους το χαμόγελο, να ξαναρθεί, στη μ-πλάση.
Φανουράκης Ηλίας (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Αγάπη δε 'νε γνώρισα, κι' ούτε χαρά ποτέ μου
και φύγανε τα χρόνια μου, σα ντη φυσά, τ' ανέμου.
Αραπλή Βούλα (Ρέθεμνος)
Φύλλο ξερό η αγάπη σου, σε μια φυσέ τ' αέρα
κι' εσύ που σβύνεις, όνειρο, μόλις χαράξει η μέρα.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
Χαρώτο, πως το ρέγομαι 'ντε μ-παίζει το ματάκι
και να φυσά, τσα μπαντερά, ωσά ντη Βουγιουκλάκη.
Κιουρτσιδάκη Νίκη (Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρέθεμνος)
Κάθε φυσέ του στεναγμού, συντρίμια αφήνει πίσω
χίλια κομμάθια τη γ-καρδιά να συναρμολογήσω.
Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρέθύμνης)
Με μια φυσέ ήκαμ' ο Θιος, το 'πλάσε, να σαλεύγει
κι' αιώνες 'δα τ' αθάνατο, να βρει νερό, γυρεύγει.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Όνειρο δε μου στέριωσε, στο πέρασμα τω χρόνω
σαν ούλα μου σωριάζουνται, με τσι φυσές τω μ-πόνω.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Μελτέμι πιάνει τη γ-καρδιά και την αναστατώνει
φυσά τη σκέψη για να δει, μι' αγάπη που ματώνει.
Πρικάκη Μαρία (Φιλιατρά Μεσσηνίας)
Σα ντου αέρα τη φυσέ, ήρθε το Άγιο Πνεύμα
και σαν τ' ορμητικά νερά, στου ποταμού το ρεύμα.
Γαριπαντώνης (Νύβριτος Μεσσαράς Ηράκλειο)
Φυσά βοριάς και το κερί, τσ΄αγάπης μου το σβύνει
και την ελπίδα που 'φεγγε, την έσβυσε και 'κεινη.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)
Ρεθεμνιανής νοθιάς φυσέ, οι μέρες και οι χρόνοι
και με λυχνά, σα ντ' άχερο, στσι μοίρας μου τ' αλώνι.
Καλό καλοκαίρι σε όλους!!!
