Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε με τη λέξη, καταλώ:
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Κατάλυσα τα νιάτα μου, να σέρνομαι στο μ-πόνο
ν'αναντρανίσω θα 'φτανε μια στάξη αγάπη μόνο.
Μπακιρτζής Δημήτρης-Τζανοδημήτρης (Πεμόνια Αποκορώνου Χανιά)
Είν'η καρδιά σου αροδαμός, βασιλικού και δυόσμου
κι η γι- ομορφιά σου καταλεί, τα σύνορα του κόσμου.
Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλιά Μεσσαράς Ηράκλειο)
Στιγμή δε γ-κάνεις δίχως μας σαφί κοντά μας, πόνε,
και καταλείς τα νιάτα μας, ανάθεμά σε, χρόνε.
Δρίζου Μαρία (Αθήνα)
Για χάρη σου κατάλυσα, και παρελθό(ν) και μέλλο(ν)
κι εδά στη τόση καταντιά, να μ αγαπήσεις, θέλω.
Κουλιζάκη Ελπίδα (Φρες Αποκορώνου Χανιά)
'Ώσπου να ζω θα καταλώ, για σένα τη ζωή μου
χαλάλι σου κι' ας μην μπορείς, να ξαναρθείς μαζί μου.
Ζούλη Αγγελική (Ασκύφου Σφακίων)
Ποιός είν' αυτός, που θα μου πει, για σένα και θ' αφήσω
χαρά μια που 'χω μοναχή, κι' αυτή να καταλύσω.
Βεργετάκη Κατερίνα (Βόλος)
Είναι φορές που σκέφτομαι, πως μάγια μου 'χεις κάνει
αφού την σκέψη καταλείς. όντε σ' αναθιβάνει*.
αναθιβάνει=σε φέρνει στο μυαλό
Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)
Που σ' αγαπώ κι' α' χάνομαι, δε σου παραπονιούμαι
να μείν' ορθός, δεν πιάνομαι, όσο κι' αν καταλιούμαι.
Πλεμένος Γιώργος -Μαυρόλυκος (Αγιά Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Κάνω τσ' ελπίδες μου σπαθιά, μοίρα να καταλύσω
τα βάσανα που σα θεριά, πέμπεις να πολεμήσω.
Αλατζάς Σάββας (Ηράκλειο)
Κρυφέ, παράφορε σεβντά, πουλί ξενιτεμένο
κάτεχε πως η σκέψη σου, μ' έχει καταλυμένο.
Μυντιλάκη Μαρία (Χανιά)
Κατέχω τι με καταλεί και τι με αλαφρώνει
μα δε μπορώ και μια ζωή, να' μαι για σ' ένα πιόνι.
Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ρουμπάδο Ρέθεμνος)
Μ' έκανες κι' έχω στεναγμό, κι' όπου σταθεί, σαρώνει
και καταλεί αδίσταχτα, χωρίς να μετανοιώνει.
Λαζάρου Ευγενία (Χανιά)
'Εμαθα 'γω να καταλώ, σκέψεις και αναμνήσεις
που μου 'λεγες ένα καιρό, χώρια μου δε θα ζήσεις.
Πάτερ Καβρουλάκης Μανόλης (Αθήνα)
Κατάλυσε τη ζήση μας, η Τρόικα η ξένη
μα η ντόπια τηνε ετοίμασε, η ξεγιβεντισμένη.
Γύπαρη Γεωργία (Ασή Γωνιά Αποκορώνου Χανιά)
Στέλιωσα τη ν-αγάπη μας, με κόπο και στερήσεις
και δεν θ' αφήσω όσο ζω, να μου τη καταλύσεις.
Μουλουδάκης Γιώργης (Αλόιδες Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Αφού ποτές δε μ' έβαλες, μικρή μου στη γ-καρδιά σου
δε γ-καταλώ τα νιάτα μου, άλλο για το σεβντά σου.
Πρικάκη Μαρία (Φιλιατρά Μεσσηνίας)
Όποιος φιλίες καταλεί απ' τον εγωισμό του
στο τέλος να 'ναι σίγουρος, θα μείνει μοναχός του.
Μουλουδάκης Γιάννης (Αθήνα)
Για σένα εκατάλυσα, ότι 'χα και δεν είχα
και 'πόμεινα σα ντο σπανό, απού δεν έχει τρίχα.
Λεώνης Γιάννης ( Αθήνα)
Χρόνε που σβύνεις, καταλείς, ένα δε φέρνεις ζάφτι
τση ομορφάδες τση ψυχής, σα ντ' αγιοκέρι π' άφτει.
Λεουνάκης Νεκτάριος ( Συρίλι Χανιά)
Ο χρόνος έχει το κλειδί, κι' εγώ το παραθύρι
π' ανοίγει και τη νιότη μου, πριν καταλύσει, φθείρει.
Σπυριδάκης Μιχάλης ( Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Δε γ-καταλώ το χρόνο μου, με άνοστες κουβέντες
γι' αυτό 'ναι κι' παρέες μου, με ντόμπρους και λεβέντες.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Εκαταλύθηκ' η πρεπειά, σήμερο και η μπέσα
και έχουνε τη μ-πέραση, τα πλάγια τα μέσα.
Καραταράκης Μανόλης (Ρέθυμνο)
Ήβαλα στα στιβάνια μου, καινούγρια μπροκαλάκια
για να μην τα καταλιώ, στσ' αγάπης τα σοκάκια.
Κλεισαρχάκη Κάλια (Θεσσαλονίκη)
Ψεύτη σεβντά με τυρρανάς και καταλείς τη ζήση
κι εχει 'πο σένανε πληγές, ένα κορμί γεμίσει.
Μιχελάκης Μανόλης ( Αθήνα)
Θα καταλώ όποιο θα μπει, εμπόδιο μπροστά μου
για να μου κόψει τη χαρά, που θέλει η καρδιά μου.
Σηφάκης Γιώργης ( Ρέθεμνος)
Χρόνε ζηλιάρη τσ' αντρειάς και τσ' ομορφιάς, προδότη
για πε μου γιάντα μάχεσαι και καταλείς τη νιότη.
Φανουράκης Ηλίας ( Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Θα χαλαλίσω το κορμί και ας το καταλύσω
σ' αγάπη που 'ναι αδύνατο, στσ' αγκάλες τση να ζήσω.
Σηφάκης Λευτέρης (Αθήνα)
Δεν καταλώ ποτέ καρδιά, σε κάλπικη αγάπη
θα την αφήσω να χτυπά, με τα δικά τζη πάθη.
Σκουντριδάκης Σήφης ( Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
Πράμα δεν ειν' αθάνατο, τα καταλεί ο χρόνος
και στην αρχή 'ναι φρόνιμος κι' ύστερα δολοφόνος.
Αλεβυζάκη Ειρήνη (Αλώνες Ρέθεμνος)
Δίμουρε αντροκαταλυτή, έρωτα να μπορούσα
όσο πολύ την αγαπώ, τόσο να τη μισούσα.
Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)
Ο νόμος του καταλυμού, καταλυμό δεν έχει
μα κάθα χρόνο η άνοιξη, δριμιά τονε ξετρέχει.
Κιουρτσιδάκη Νίκη ( Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρέθεμνος)
Με μια μαθιά σκορπίζεις φως, κι΄η ζήση μου χαράζει
κι' αν' καταλώ τη σκέψη μου, για σένα δε με νοιάζει.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Στα μάθια τζη εδιάβασα, η τη καταστροφή μου
και καταλεί τα όνειρα και φθείρει τη ζωή μου.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Ποτέ μου δε κατάλυσα τση βιόλας μου χατήρι
γιατί κι' αυτή θα το τιμά κι' ας μη μου το γιαείρει.
Γαριπαντώνης (Νύβριτος Μεσσαράς Ηράκλειο)
Ο χρόνος με κατάλυσε, μα δε ντο 'ναι φοβούμαι
γιατί 'χω την αγάπη σου, δίπλα και διατηρούμαι.
Τσιτσιγιάννης Γιάννης (Βόλος)
Βρήκες και μου κατάλυσες, όνειρα που 'χα σάσει
και 'χει εμένα ο στεναγμός, τη μ- πλάση σκοτεινιάσει.
Τρουλλινός Μανόλης (Ρέθεμνος)
Δεν έχει μείνει πια καρδιά, να σου μεταβιβάσω
όλη τηνε κατάλυσα, σε σένα, μη σε χάσω.
Μπατή Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Χανιά)
Βαθιά πληγή π' αιμορραγεί, μου 'χει ο σεβντάς αφήσει
κι' ο πόνος και ο στεναγμός, μ' έχουνε καταλύσει.
Ίκαρος της Κρήτης (Ρέθεμνος)
Κάθε μου σκέψη καταλώ, σα σε κοιτώ στα μάτια
και γίνετε το δάκρυ μου, χίλιες φορές κομμάτια.
Γρεφαλάκης Γιώργης (Άγιος Νικόλαος Λασίθι)
Ανάθεμα τον έρωντα πως μ' εχει καταλύσει
και μια στεγνή στη κεφαλή, τρίχα δε μου 'χει 'φησει
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)
Κατάλυσέ μου τσι χαρές, μια μια με το ντουφέκι
και κάνει τόπο στσι καημούς, που στέκανε παρέκει.
Το επόμενο μας θέμα είναι η λέξη ''τρόχαλος'' και το μεθεπόμενο ''ρόδο'' (Τριαντάφυλλο, όμορφο λουλούδι) και στέλνετε στο τηλέφωνο 6981572714.
