Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε με τη λέξη, μάσκα:
Ζούλη Αγγελική (Ασκύφου Σφακίων Χανιά)
Βγάλε τη μάσκα να φανεί η σκοτεινιά του κόσμου
'κεινου, που με παγίδευσε και χάθηκε το φως μου.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Χαμογελούσες κι' έλεγα 'πο ποια ζωή, κλεμμένη
ήρθ' η χαρά, σα ντο μικιό, παιδί, μασκαρεμένη.
Βαρδιδάκη Ειρήνη (Αλώνες Ρέθεμνος)
Τη μάσκα τη χαρούμενη, μ' αρέσει να τη βάζω
κι' ας ειν' ο πόνος δίπλα μου και τον σφιχταγκαλιάζω.
Μυντιλάκη Μαρία (Χανιά)
Δεν έχει ανάγκη τσ' Αποκρές, μήτε το καρναβάλι
όλο το χρόνο τση ψευθιάς, τη μάσκα, έχει βάλει.
Παπαδάκη Στέλλα (Κρύα Βρύση Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Θα βάλω μάσκα θλιβερή, στο πρόσωπο και πάλι
ότι αισθάνετ' η καρδιά. στα χείλη να το βγάλει.
Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλιά Μεσσαράς Ηράκλειο)
Τη μάσκα δε θα χρειαστεί, ποτέ ν-του να ν-τη βάλει
πολιτικός, απού 'καμε σπουδή, το καρναβάλι.
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Φόρα τη μάσκα τση πρεπειάς, να νοιώσεις για λιγάκι
τη διαφορά απου 'χουνε, ο άντρας απ' τ' αντράκι.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Του κόσμου σου, δε θα γενώ, μασκάρα να γελάσει
έχει εσένα, ολοχρονίς, τη φάτσα να περάσει.
Τσιτσιγιάννης Γιάννης (Βόλος)
Της ψέυτικης αγάπης σου, που δε ανθίσαν βιόλες
μάσκα φορούσαν οι στιγμές, που μου 'χεις δώσει, όλες.
Λιανέρης Νίκος (Σίσσες Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Δεν ειν' ανάγκη για να 'ρθει η Καθαρά Δευτέρα
χιλιάδες μασκαρέματα, θωρείς τη γ-κάθα μέρα.
Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)
Θυμούμαι μια ν- Αποκριά, πού 'σουν μασκαρεμένη
όπως κι' α ν-είσαι, νιά γριά, πάντά 'σαι λατρεμένη.
Κυριακάκη Θ. Πόπη (Αθήνα)
Μόνο τη μάσκα τσ' αθρωπιάς, στη ν-όψη σου να βάνεις
γιατί οι άλλες ψεύτικες, είναι ότι κι' αν κάνεις.
Κατσαπρακάκη Κούλα (Μεσοχώρι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Μάσκα μη βάλεις τσ' Αποκρές, είναι καθημερνή σου
βγάλτη, αν θες για να φανεί, τώρα η αλλαγή σου.
Ξερουδάκη Μαρία (Ρέθεμνος)
Και ήντα που 'ναι Αποκρές, κι' έρχεται καρναβάλι
όλο το χρόνο ψεύτικα, πρόσωπα, βλέπεις πάλι.
Κουτσελάκης Αντώνης -Νέλος (Ιεράπετρα)
Κι οφέτος πάλι τση χαράς, τη μάσκα 'χω φορέσει
μήπως και βρω του γέλιου μου, στις Αποκρές, μιαν θέση.
Γαρεφαλάκης Γιώργης ('Αγιος Νικόλαος Λασίθι)
'Εβαλα μάσκα τση χαράς, μα έβρεξε ντη πάλι
το δάκρυ από τα μάτια μου, που σου ΄βγαζα, χαλάλι.
Αλατζάς Σάββας (Ηράκλειο)
Είναι γυναίκες, που φορούν, μάσκα και ξεγελούνε
κι' άλλες, που σε ξανοίγουνε, ντρέτα και σου μιλούνε.
Σηφάκης Γιώργης -Σιμισακογιώργης (Ρέθεμνος)
Ποια μάσκα ένας δυστυχής, να βάλει για να κρύψει
το πρόσωπο του, που΄καμε, μια ζωγραφιά η θλίψη.
Mιχελάκης Μανώλης (Αθήνα)
Μασκαρεμάνη, προσπαθείς, τα ίχνη σου τα χάσω
μα να σε βρω όπου κι' αν πας, αυτό, δε θα ξεχάσω.
Αλεβυζάκη Ειρήνη (Αλώνες Ρέθεμνος)
Τη μάσκα βάνω τση χαράς, π' ίσως ξεγελαστούνε
να πούνε πως κι' ο δυστυχής, μποούνε να γελούνε.
Μιχελάκης Στέλιος-Μιχελοστελής (Ακρωτήρι Χανιά)
Ετσά σε θέλω μπρε ζωή, πολλά μασκαρεμένη
κούπα να πίνω τη χαρά, κι' ας είναι δανεισμένη.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Πάντα στο διάβα τση ζωής, μάσκα ποτές μη βάλεις
για να 'χεις μούρη καθαρή, όπου και να προβάλεις.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Μια μου φορά, μάσκα χαράς, εφόρεσα στη ζήση
κι' η μοίρα μου εμούνταρε, μ' όργητα να τη σκίσει.
Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)
Μια μάσκα είναι η ζωή, που μια βολά τη βάνεις
και στα 'λιοβασιλέματα, θέλεις, δε θες τη βγάνεις.
Σπυριδάκης Μιχάλης (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηρακλείου)
Δυστυχισμένε τση χαράς, τη μάσκα μη ντη βάνεις
άλλο να είσαι ευτυχής και άλλο να το γ-κάνεις.
Μπαττή Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Χανιά)
Βγάλε τη μάσκα που φορείς, για να φανεί ποιός είσαι
ανούσιο καθημερνώς, είναι να προσποιείσαι.
Φανουράκης Ηλίας-Κουρσάρος (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Μάσκα 'βαλε ο πόνος μου, με τη χαρά να μοιάσει
και στάθηκε στη μ-πόρτα μου, σφιχτά να μ΄αγκαλιάσει.
Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ρουμπάδο Ρέθεμνος)
Άσε την μάσκα της ψεύτιας πάνω σου ν' απόμείνει
να 'ξερες πόσο μοιάζεται, ρυπάδι δεν σ'αφήνει.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Μάσκα δε ν-έβαλα ποτές, να 'χω στο προσωπό μου
θέλω μ' αξιοπρέπεια, να ζήσω το γ-καιρό μου.
Γαριπαντώνης (Νύβριτος Μεσσαράς Ηράκλειο)
Πάντα ΄νημένω τσ' Αποκρές, μάσκα χαράς να βάνω
και να γελώ στα ψεύτικα, τον ευτυχή να κάνω.
Πρικάκη Μαρία (Φιλιατρά Μεσσηνίας)
Η μάσκα είναι έθιμο, για μία μέρα μόνο
μα 'ναι πολλοί που τη φορούν, ολόκληρο το χρόνο.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)
Πάλι εμασκαρεύτηκα, με τση χαράς το χρώμα
και πάτησα το δάκρυ μου, για να χωστεί στο χώμα.
Το επόμενο μας θέμα είναι, ελεύθερο και γράφετε ότι θέλετε και το μεθεπόμενο, πηλά (λάσπες).
Στέλνετε στο τηλέφωνο 6981572714.
