Ζερβουδάκης Προκόπης ( Καμπανός Σελίνου Χανιά)
Τη μοίρα εσυνάντησα, στο δρόμο πορπατάρης
τση φώνιαξα κι είπε χαρές, δε σου βαστώ να πάρεις.
Σηφάκης Γιώργης-Σιμισακογιώργης (Ρέθυμνο)
Μπορεί να πορπατώ σκυφτός, μα δε γυρεύω κάτι
ξανοίγω από τσ' ανθρωπιάς, μη βγω το μονοπάτι.
Παυλάκης Νίκος (Αθήνα)
Ανοίγω δρόμους να περνάς και πορπατείς, σε ξένο
μοιάζω με το ορφανό παιδί, όπου και αν βρω βυζαίνω.
Χασουράκη Ειρήνη (Αθήνα)
Εγώ ξανά δεν πορπατώ, στσ' αγάπης σου τσι στράτες
γιατί είναι κακοτράχαλες, κι αναποδιές γιομάτες.
Γύπαρη Κατερίνα (Ασή Γωνιά Αποκορώνου Χανιά)
Πορπάτησα στου έρωτα, τον δρόμο με ελπίδα
και πήρα υγεία και χαρά, μέσα στην καταιγίδα.
Πέρρου Μαρία (Αθήνα)
Με μάθανε να πορπατώ, με ταπεινοφροσύνη
και να 'κλουθώ στην ανθρωπιά και τη δικαιοσύνη.
Φραγκιαδάκη Κορίννα (Αθήνα)
Nα 'σουνα δρόμος να διαβώ, σοκάκι να περάσω
με τσ' ώρες να σε πορπατώ, ποτέ μου να μην φτάσω.
Καπετανάκης Γιάννης (Καρέ Ρεθύμνου)
Από μικιό δεν αψηφώ, τση ζήσης τα μαντάτα
ομπρός μου πάντα βρίχνω τα, σαν πορπατώ τη στράτα.
Λουλουδάκης Μαρίνος (Ηράκλειο)
Η μοίρα μου ατάραχη, όσο περνούν οι χρόνοι
που μου 'πε πώς θα πορπατώ, ξυπόλητος στο χιόνι.
Κόκκινου Ελένη (Ηράκλειο)
Αρέσει μου να προπατώ του αοριού τση στράτες
γιατί ξεχνώ τα βάσανα, που σήκωσα στση πλάτες.
Αγγέλα (Ρέθυμνο)
Γρήγορα πορπατεί η ζωή και φεύγουνε τα χρόνια
αφήνοντας μας θύμισες και στα μαλλιά μας χιόνια.
Καμπουράκη Δαρμαμάνη Μαρία (Μέλαμπες Ρέθυμνο)
Να 'σουνα δρόμος να διαβώ, σοκάκι να περάσω
να περπατώ απάνω σου, μέχρι να σε χορτάσω.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Απ' όξω τό 'χω το στρατί, του πόνου μαθημένο
γι' συτό με μάθια σφαλιχτά, το πορπατώ και πηαίνω.
Περάκης τ. Εμμανουήλ Δημήτρης (Ρέθυμνο)
Στα ζάλα η των γερόντων μου, ήμουνα πορπατάρεις
Χάρε και μάχη δυνατή, θα δώσω μην τσι πάρεις.
Χαλκιαδάκη Αλεξάνδρα (Ηράκλειο)
Δύσκολα να 'βρεις αετό, στο χώμα πορπατάρη
εκτός κι ανε κατέβηκε, εκδίκηση να πάρει.
Σγουράκης Βασίλης (Παλαιά Ρούματα Χανιά)
Στη μάχη με τον έρωντα, επήγα καβαλάρης
κι εδά γυρνώ όλο πληγές, μόνος και πορπατάρης.
Μαλλιαράκης Ανδρέας (Ρέθυμνο)
Να 'σουν ψηλή βουνοκορφή, απάτητη στο χρόνο
να πορπατώ τσι βάτους σου απάνω κι' ας ματώνω.
Αλυσσανδράκης Γρηγόρης (Αθήνα)
Στο μονοπάτι της χαράς μιαν ώρα πορπατάρης
να μουν-ε Θε μου κι ύστερα, ας έρθεις να με πάρεις.
Σπανουδάκη Παναγιώτα (Μόντρεαλ Καναδά)
Περήφανα θα πορπατώ και με φτερά σπασμένα
και θα σταθώ στα πόδια μου, αν είναι και κομμένα.
Κουκουμπεδάκη Χαριστή (Γαλιά Ηράκλειο)
Μπορεί να σου 'δωκεν ο Θιος, του αετού τη χάρη
μα στο λεφτό χάμαι στη γης, σε κάνει πορπατάρη.
Π.Νικόλαος Νικηφόρος (Ρέθυμνο)
Σαν πορπατείς τον Γολγοθά, βάστα και μη λυγίσεις
σκέψου μετά την σταύρωση, ανάσταση να ζήσεις.
Ντίκα Ελένη (Ρέθυμνο)
Πριν κρίνει ο κάθε άνθρωπος και άδικα μιλήσει
τα μονοπάτια τ'αλλου, πρέπει να πορπατήσει.
Κουτσάκης Γιώργος (Αθήνα)
Εγώ απόψε πορπατώ, αμοναχός, που λένε
μα νοιώθω είσαι δίπλα μου, τα μάτια μου σαν κλαίνε.
Ξεκαρδάκη Αντωνία (Μοίρες Ηρακλείου)
Εκεί που τώρα πορπατώ, εσύ ποτέ δεν φτάνεις
γιατ' έχεις μάθει στη ζωή, μόνο κακό να κάνεις.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Θωρώ τη και νταλώνομαι ίντα 'ναι αυτό το νάζι
πορπάθιε και το πάσο τζη και άγιο κολάζει.
Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ασκύφου Σφακίων Χανιά)
Στσ αγάπης σου το διγαβρέ, σε ψαχνω πορπατάρη
και γίνηκα ως το ύστερο, μονάχ' αναστενάρης.
Κουτσάκη Χρυσούλα (Αντισκάρι Ηρακλείου)
Κακό δε κάνω κιανενούς, άθρωπο δε μ-προσβάλω
κι ώσπου να ζω θα πορπατώ, με τσι τιμής το ζάλο.
Μποτωνάκης Κώστας (Χανιά)
Δε θα με δεις στα ζάλα σου, να πορπατώ κερά μου
εγώ πετώ, δε σέρνομαι κι αητού 'ναι τα φτερά μου.
Καλλιτσουνάκη Αθανασία (Ρέθυμνο)
Στο πλάι σου δε προπατώ, κοντά σου δε σιμώνω
από που κι αν επέρασες, άφησες μόνο πόνο.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Σαφή τη στράτα τσ' αθρωπχιάς, τη πορπατώ με χάρη
κ' ας ειν' πολλά κ' ασήκωτα, στσι πλάτες μου τα βάρη.
Νικολακάκη Στέλλα (Γεράνι Ρέθυμνο)
Οι σκέψεις με βαραίνουνε, και προπατώ μονάχος
μα θα παλέψω όσο μπορώ, όπως παλεύει ο βράχος.
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Πορπάτιε πλάι στις πατιές, των ζάλω των προγώνων
με σεβασμό κι εκτίμηση, στους χρόνους των αγώνων.
Δρακάκη Βασιλική (Καστοριά)
Στις τελευταίες μας στιγμές, εσύ ψυχή μου κράτα
μαζί θα πορπατήσουμε, του μισεμού τη στράτα.
Στεφανάκης Μιχάλης (Γάλλου Ρέθυμνο)
Πάμε να πορπατήξουμε, πιασμένοι χέρι, χέρι
να δείξουμε πως είμαστε, αγαπημένο ταίρι.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθυμνο)
Πάντα θλιμμένος πορπατώ, πάντα τη γης κοιτάζω
αφού καταδικάστηκα, να βαριαναστενάζω.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Ο πορπατάρης στση πρεπειάς, τη στράτα 'χει αξία
πλούτη και δόξες και τιμές, δεν έχουν σημασία.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθυμνο)
Με σεβασμό και με τιμή, την πορπατώ τη ζήση
με καθαρή συνείδηση, να φτάσω εις τη δύση.
Μουρτζανός Ζωίδης (Φουρφουράς Αμαρίου Ρέθυμνο)
Ήμουν μικρός, μεγάλωσα και έμαθα ένα πράγμα
να πορπατώ στου έρωντα, τα όμορφα τα ζάλα.
Μαριόλος Νίκος (Περιβόλια Ρέθυμνο)
Πορπάτηξα μακρύ στενό, πολλές οι αναμνήσεις
και νοσταλγίες με παλιές, όμορφες κατακτήσεις.
Δρακάκη Ζωή (Ρέθυμνο)
Πορπάτα και να μη γροικάς, ότι κακό σου λένε
είναι γιατί πολύ απλά, όλοι τους σε ζηλένε.
Γαριπαντώνης (Νίβρυτος Ζαρός Ηράκλειο)
Αγάλι αγάλι πορπατώ, κι όλο τη γης κοιτάζω
γιατί εισ΄ αγάπη μου μακριά και βαριαναστενάζω.
Μουλουδάκης Γιάννης (Αλόιδες Μυλοποτάμου Ρέθυμνο)
Αρέσει μου να πορπατώ, στση αθρωπιάς το δρόμο
και βούργια με φιλότιμο να τη φορώ στον ώμο.
Σιδηροπούλου Τριανταφυλλιά (Ρέθυμνο)
Με καθαρή συνήδειση, θα πορπατώ στη στράτα
π' ο νους ξανοίγει τ' ουρανού, της Θεομήτορ τ' άστρα.
Μουρτζανός Γιώργος ( Φουρφουράς Αμαρίου Ρεθυμνο)
Δε πορπατώ στα σίγουρα μα πορπατώ τυχαία
ω τη παντέρμη τη ζωή γι αυτό τη λέω ωραία.
Μαργαρίτα Μπάουερ Ρέθυμνο
Κυνηγός εσύ, κυνηγός και 'γώ, πορπατούμε σε άλλα μέρη
που οι καρδιές μας χτυπούν χωριστά μα στους ίδιους ρυθμούς, ποιός ξέρει.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθυμνο)
Στο μονοπάτι τση ζωής, σκυφτός και πορπατάρης
και στση χαράς το ξέσκαλο, ο πρώτος διακονιάρης.
Το επόμενο μας θέμα είναι ελεύθερο και γράφουμε
δύο μαντινάδες που να έχουν σχέση μεταξύ τους.
Στέλνετε στο 6981572714.
Λιμοντσέλο (λικέρ λεμόνι)
Θα χρειαστούμε την φλούδα από 10 λμόνια,
μόνο το κίτρινο γιατί το άσπρο πικρίζει
1 λίτρο αλκοόλ, μπράντυ, η τσικουδιά
Βάζουμε το αλκοόλ και τις φλούδες σε ένα γυάλινο βάζο για 10 μέρες.
Φτιάχνουμε ένα σιρόπι με 1 κιλό ζάχαρη και ένα λίτρο νερό (1250 γρ), που το βράζουμε για 5 λεπτά.
Σε δέκα μέρες σουρώνουμε το αλκοόλ από τις φλούδες και το ρίχνουμε μέσα στο σιρόπι. Πίνεται αμέσως, η μπορούμε να το βάλουμε και στην κατάψυξη ( το αλκοόλ δεν γίνεται πάγος) και το πίνουμε δροσερό.
