Στο κτίριο της οδού Αρκαδίου που στεγάζει τις υπηρεσίες πολιτισμού του Δήμου Ρεθύμνου, δηλαδή της πρώην ΚΕΔΗΡ, εκτίθενται από την περασμένη Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου τα έργα του λαϊκού ζωγράφου του Ρεθύμνου Δημήτρη Τεργιακή – Μούρμουρα.
Πρόκειται για μια συλλογή 38 έργων, τα οποία παραχώρησε ο γιός του καλλιτέχνη Γιάννης Μούρμουρας και θα φιλοξενηθούν στον χώρο αυτό, μέχρι να βρεθεί μόνιμος χώρος έκθεσης της πολιτιστικής παρακαταθήκης που άφησε πίσω του ο αείμνηστος ζωγράφος.
Η υποδοχή των έργων έγινε με επίσημη εκδήλωση την περασμένη Πέμπτη, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Γιάννης Μούρμουρας εμφανίστηκε ιδιαίτερα συγκινημένος από το γεγονός. «Τούτη η ημέρα της 22ας Δεκεμβρίου του 2022, είναι μια ιστορική ημέρα και ένας έγχρωμος σταθμός στην διαδρομή που έχουν καταγράψει τα 66 χρόνια μου» είπε και συνέχισε ως εξής: «νομίζω πως τούτες οι στιγμές θα αποτελούν για τις αυριανές ημέρες που έρχονται ένα ταπεινό αλλά φεγγοβόλο κεράκι που όλοι μαζί σήμερα ανάβουμε στην μνήμη του αείμνηστου πατέρα μου του Δημήτρη Τεργιακή- Μούρμουρα.
Ένα ταλαιπωρημένο πλάσμα που έφτασε ξεριζωμένος στο Ρέθυμνο μετά από την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922.
Φώλιασε εκεί ψηλά στα σκληρά και δυσπρόσιτα Χαράκια κάτω από τον λόφο της Φορτέτζας στην σκιά του Κάστρου.
Πάλεψε με ματωμένα νύχια και σπασμένα δόντια για να κρατηθεί όρθιος στην καινούργια του πατρίδα με πολλές κακουχίες και αρρώστιες στο βιογραφικό του. Αν κάτι τον κράτησε όρθιο μέχρι τα 82 του χρόνια ήταν το πάθος του και η ανάγκη του να αποτυπώνει τις μνήμες, τις αναμνήσεις, αλλά και την ζωή του σε ο,τι επιφάνεια μπορούσε να αιχμαλωτίσει τα χρώματα και την ψυχή του.
Τα χρόνια πέρασαν... ο γέρος μου έφυγε και ο κόσμος άλλαξε και αλλάζει.
Εγώ έμεινα μόνος μου εκεί ψηλά στα Χαράκια, που ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να είναι δυσπρόσιτα, έχοντας παρέα μια βαριά κληρονομιά την οποία δεν μπορούσα να διαχειριστώ όσο τα χρόνια περνούσαν.
Έτσι έπειτα από πολύ και μακροχρόνιο συλλογισμό, αποφάσισα να δωρίσω τους 38 πίνακες που είχα στην κατοχή μου, κληρονομιά από τον αείμνηστο πατέρα μου στον Δήμο μας.
Σήμερα αντικρύζω μέσα σε αυτό το ιστορικό κτήριο τον γέρο μου να με χαιρετά από ένα μακρινό παρελθόν και για τον λόγο αυτό θέλω νά ευχαριστήσω τον Δήμαρχο της Πόλης μας Κο Γιώργη Μαρινάκη και τον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού του Δήμου μας Κο Θωμά Κρεβεντζάκη για την δημιουργία αυτού του Λαογραφικού και Μουσειακού χώρου, στους τοίχους του οποίου έχουν αναρτηθεί οι πίνακες του γέρου μου. Του Δημήτρη Τεργιακή-Μούρμουρα.
Η επιλογή του χώρου και του χρόνου για αυτή την ανάρτηση των έργων του πατέρα μου, αποτελεί με τον πλέον έμπρακτο τρόπο κύριε Δήμαρχε, την αναγνώριση των πολιτισμικών και λαογραφικών αξιών καθώς και την ανάγκη για την διαφύλαξη της λαϊκής μας κληρονομιάς που πρεσβεύετε εσείς και οι συνεργάτες σας.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω από το βήμα αυτό όλους τους συμπολίτες μας που κατά καιρούς στο παρελθόν ασχολήθηκαν με τον Λαϊκό Ζωγράφο Δημήτρη Τεργιακή διότι δίχως αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους δεν θα είχε τεκμηριωθεί το έργο που άφησε πίσω του ως στοιχείο και ως τεκμήριο της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Επίσης ένα μέγα και ιδιαίτερο ευχαριστώ στον φίλο μου Μανώλη Καρνιωτάκη και στον ραδιοφωνικό σταθμό Studio Rethymno 9,80 γιατί πίστεψαν στον γέρο μου».
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΕΡΓΙΑΚΗΣ - ΜΟΥΡΜΟΥΡΑΣ
Γεννήθηκε το έτος 1903 στις Φώκιες της Μικράς Ασίας. Σε ηλικία 10 ετών με τη μητέρα του πήγαν στο χωριό Πολύχνητο της Μυτιλήνης. Θέλοντας να καλλιεργήσει το ταλέντο του στη ζωγραφική και σε ηλικία 15 ετών συναντησε το λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο και του ζήτησε να μαθητεύσει κοντά του. Ο Θεόφιλος, όμως, τον παρότρυνε να εργαστεί και να βοηθήσει τα μικρότερα αδέλφια του, καθώς ο χώρος της ζωγραφικής δε θα μπορούσε να προσφέρει τα καθημερινά. Παρά ταύτα, το έμφυτο ταλέντο του στη ζωγραφική και οι έντονες ανησυχίες του, τον κάνουν να ξεκινήσει τελικά το εικαστικό του έργο. Η γενέτειρα του οι «Φώκιες», τα έντονα πολιτικά γεγονότα, η καταστροφή της Σμύρνης, ήταν η θεματολογία των πρώτων του έργων.
Σε πολύ μικρή ηλικία, 17 ετών, παντρεύτηκε και απόκτησε τρία παιδιά. Οι ανησυχίες του για την κοινωνική και πολιτική κατάσταση του τόπου την εποχή εκείνη τον ώθησαν στο χώρο της Αριστεράς όπου και αγωνίστηκε, συνελήφθη και εξορίστηκε στον Άγιο Ευστράτιο, στον οποίο παρέμεινε για 3 χρόνια Μετά την εξορία του πήγε στο Ρέθυμνο όπου είχαν εγκατασταθεί και οι γονείς του από το 1937. Η γυναίκα και τα 3 παιδιά του δεν τον ακολούθησαν. Εδώ ο Δημήτρης Τεργιακής - Μούρμουρας, ξαναπαντρεύτηκε και απόκτησε δυο παιδιά, τον Πέτρο και το Γιάννη. Έζησε την υπόλοιπη ζωή του στο Ρέθυμνο και πέθανε το 1982 αφήνοντας ένα πλούσιο και αξιόλογο έργο σαν λαϊκός ζωγράφος και μία σημαντική πολιτιστική κληρονομιά για την πόλη μας.
