ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ
Η αφύπνιση της κοινωνίας και η λήψη μέτρων ενημέρωσης, πρόληψης και προστασίας των παιδιών και των εφήβων, συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο και στο Ρέθυμνο παρά τα πολλά και οδυνηρά γεγονότα που έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια αναφορικά με πράξεις σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικων.
Η υπόθεση της 15χρονης κοπέλας από τον Μυλοπόταμο έχει συγκλονίσει το Πανελλήνιο και η τοπική κοινωνία προφανώς εμφανίζεται ανήμπορη απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, όπως άλλωστε συμβαίνει συχνά – πυκνά σε ολόκληρη την χώρα καθώς οι ειδήσεις για αντίστοιχες υποθέσεις είναι πολλές και παντού.
«Η προστασία των παιδιών και το δικαίωμα τους στην ασφάλεια είναι ευθύνη όλων μας και απαιτεί την στενή συνεργασία όλων μας» θα τονίσει στην εφημερίδα «Ρέθεμνος» η ψυχολόγος Χρυσούλα Παπαδάκη, με την οποία επικεντρώσαμε στο μείζον ζήτημα της αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων.
Δυστυχώς, η καθημερινότητα δεν αφήνει κανένα περιθώριο στις οικογένειες, οι οποίες θα πρέπει να εντρυφήσουν εντατικά αφενός στο πως θα προστατεύσουν τα παιδιά τους και αφετέρου στο πως θα επουλώσουν πληγές, αν χρειαστεί.
Η υπόθεση της 15χρονης στον Μυλοπόταμο είχε οδυνηρές συνέπειες για την οικογένεια της και οδήγησαν στην απώλεια του πατέρα. Και μπορεί να έχει πάρει την δικαστική οδό, οπότε οι υπεύθυνοι θα πληρώσουν για τις πράξεις τους, ωστόσο, το μεγάλο ερωτηματικό αφορά το πώς θα επουλωθούν οι πληγές της ίδιας της μικρής αλλά και της λοιπών μελών του οικογενειακού της περιβάλλοντος μετά από όλη αυτή την συνταρακτική περιπέτεια που συντρίβει ψυχές και διαλύει ανθρώπους.
Και καθώς οι αρμόδιες υπηρεσίες θα ενσκήψουν στο εξής πάνω στο κορίτσι από τον Μυλοπόταμο και στην οικογένεια της, προκειμένου ομαλά να προχωρήσουν στην ζωή τους, όμως, προκύπτει και πάλι το ίδιο ερώτημα, το οποίο αποτελεί μείζον ζήτημα για όλους: Πως θα προστατευθούν οι ανήλικοι και οι ανήλικες από αρρωστημένους ενήλικους και ενήλικες;
Πως θα γίνει Αρχή για όλους αυτό που ο Οργανισμός «Το Χαμόγελο του Παιδιού» τόνισε και πάλι με αφορμή την υπόθεση της 15χρονής: «Κάθε παιδί έχει απόλυτο δικαίωμα να είναι ασφαλές και προστατευμένο. Δεν υπάρχουν μυστικά που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα και μας θέτουν σε κίνδυνο. Αν αναγνωρίζεις πως έχεις υποστεί σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση, ακόμα και αν έχεις αμφιβολίες για το τι πραγματικά συνέβη, είναι η στιγμή να μιλήσεις. Να θυμάσαι πως δεν είσαι μόνη/-ος».
Οι γονείς είναι εκείνοι που πρώτοι καλούνται να σηκώσουν το βάρος μιας τέτοιας απευκταίας υπόθεσης. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους: «η σεξουαλική παιδική κακοποίηση περιλαμβάνει πράξεις που αφορούν οποιουδήποτε τύπου επαφής ενός ενήλικου με ένα παιδί που στοχεύει στη σεξουαλική ικανοποίηση του ενηλίκου, ο οποίος έχει πάντα την αποκλειστική ευθύνη αυτών των πράξεων, καθώς τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να συγκαταθέσουν σε οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια».
Αυτό είναι το πρώτο, που τονίζει μιλώντας στο «Ρέθεμνος» η ψυχολόγος κ. Χρυσούλα Παπαδάκη, η οποία συμπλήρωσε: «Η κακοποίηση ενός παιδιού μπορεί να εντοπιστεί με διάφορες μορφές, εξίσου σοβαρές για την παιδική ψυχοσύνθεση στην τρυφερή αυτή ηλικία, για την οποία γνωρίζουμε ότι οτιδήποτε βιώνει μπορεί να καθορίσει σημαντικά την μετέπειτα ενήλικη ζωή του».
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
Αναφορικά με το τι πρέπει να προσέχουν οι γονείς για να εντοπίσουν τέτοιες καταστάσεις, η κ. Χρυσούλα Παπαδάκη, διευκρίνισε τα εξής: «Τα σημάδια κακοποίησης ενός παιδιού δεν είναι ευδιάκριτα, γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και παρατηρητικοί σε κάποιες από τις παρακάτω ενδείξεις:
-Παιδιά που δείχνουν γνώση ή ενδιαφέρον για σεξουαλικές πράξεις αναντίστοιχο με την ηλικία τους.
-Παιδιά που χρησιμοποιούν λεξιλόγιο ενηλίκων για σεξουαλικές πράξεις χωρίς εμφανή πηγή.
-Παιδιά που έχουν συχνές μελανιές, ιδιαίτερα σε σημεία που δεν μπορούν να γίνουν από παιχνίδι και οι ιστορίες που εξηγούν τις μελανιές αυτές δεν είναι λογικές ή αλλάζουν συνεχώς.
-Παιδιά που παρουσιάζουν ενδοστρέφεια, άρνηση συμμετοχής σε δραστηριότητες και κοινωνική απόσυρση.
-Ανεξήγητος φόβος και αποφυγή συγκεκριμένων ατόμων και τοποθεσιών.
-Απρόσμενη πτώση της σχολικής επίδοσης.
-Παιδιά που φεύγουν συχνά από το σπίτι ή αρνούνται να γυρίσουν σε αυτό.
-Παιδιά που παρουσιάζουν υπερκινητικότητα, αιφνίδια μεταβολή της όρεξης ή της διάθεσης, δυσκολία στην συγκέντρωση, εφιάλτες και νυχτερινή ενούρηση.
-Παιδιά που παρουσιάζουν έντονο καταθλιπτικό συναίσθημα.
-Παιδιά που ξαφνικά παρουσιάζουν ασυνήθιστη μυστικοπάθεια.
-Παιδιά που εκφοβίζουν άλλα παιδιά ή έχουν πέσει θύματα εκφοβισμού άλλων παιδιών».
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ «ΜΙΛΗΣΕΙ»
«Όταν το παιδί προχωρά στην αποκάλυψη σε κάποιον γονιό-ενήλικα που εμπιστεύεται, ό τρόπος με τον οποίο ο ενήλικάς αυτός θα το αντιμετωπίσει είναι πάρα πολύ σημαντικός, γιατί αυτή η απόφαση του παιδιού αποτελεί το πρώτο βήμα για την θεραπεία του τραύματος που έχει υποστεί». Αυτό τονίζει η κ. Παπαδάκη, η οποία συνεχίζει: «Οι γονείς- ενήλικες θα πρέπει να παραμείνουν ψύχραιμοι και να ακούσουν προσεκτικά αυτά που έχει το παιδί να τους πει, χωρίς να εκφράζουν σκέψεις και συναισθήματα. Αν φανούν σοκαρισμένοι ή ότι δεν πιστεύουν αυτό που ακούν, μπορεί να αποτρέψουν τα παιδιά από το να μιλήσουν ή ακόμη και να ‘πάρουν πίσω αυτά που μόλις έχουν πει. Με στοργή και τρυφερότητα θα τους καθησυχάσουν ότι πράττουν σωστά που τους αποκαλύπτουν το μυστικό που έως τώρα κράτησαν. Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να ακούσουν ότι δεν έχουν καμία ευθύνη και να καταλάβουν ακούγοντας το, πως ό,τι έγινε δεν είναι δικό τους φταίξιμο. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά, που είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, γιατί λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό που βιώνουν αποτελεί κακοποιητική πράξη. Ο ενήλικας-γονιός θα ακούσει με εμπιστοσύνη αυτά που το παιδί έχει να του πει και να αποφύγει να αντιμετωπίσει με «εκφράσεις» τον κακοποιητή, βοηθώντας το έτσι να μοιραστεί όσες πληροφορίες μπορεί περισσότερες. Το παιδί αργότερα θα πρέπει να ενημερωθεί για τις διαδικασίες διερεύνησης που θα ακολουθηθούν και την ενημέρωση των αρμόδιων υπηρεσιών. Είναι πολύ σημαντικό ο γονιός να μην εκφραστεί αρνητικά ή απορριπτικά καθ’ όλη την διάρκεια την «αφήγησης» του συμβάντος αλλά και της μετέπειτα διαδικασίας διερεύνησης, έτσι ώστε το παιδί να μην αισθανθεί «μόνο του» σε όλη αυτήν την διαδρομή.
Η κ. Παπαδάκη, επισημαίνει ακόμα, ότι «Στο παιδί, το οποίο δεν έχει επικοινωνήσει αυτό που έχει συμβεί ή οι γονείς δεν το αντιληφθούν, θα υπάρξουν σοβαρά ψυχικά τραύματα και αρνητικές επιπτώσεις σε όλες τις εκδηλώσεις του χαρακτήρα του και στην φυσιολογική σεξουαλική του ζωή. Γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει να χτίσουν μια σχέση-γέφυρα εμπιστοσύνης με τα παιδιά τους που θα το βοηθήσει να τους εκμυστηρευθεί ό,τι του συμβαίνει και ό,τι και αν αισθάνεται. Επίσης, οι γονείς να αναγνωρίσουν και να αποδεχτούν ότι αν πρέπει, να απευθυνθούν σε ειδικό ή σε κατάλληλη δομή για να μπορέσουν να διαχειριστούν και τα δικά τους συναισθήματα».
Καταλήγοντας, η κ. Παπαδάκη λέει: «Η προστασία των παιδιών και το δικαίωμα τους στην ασφάλεια είναι ευθύνη όλων μας και απαιτεί την στενή συνεργασία όλων μας».
«ΜΙΛΗΣΤΕ»
Το βασικό σε αυτές τις υποθέσεις είναι να μη επικρατήσει ο «νόμος της σιωπής». Είναι ήδη γνωστό, πως το κουβάρι των γεγονότων που αφορούν στην οδυνηρή και θλιβερή ιστορία της 15χρονης στον Μυλοπόταμο, ξετυλίχθηκε, όταν κάποιος ή κάποια από την περιοχή, αντιλήφθηκε τι γινόταν και τηλεφώνησε στην αντίστοιχη υπηρεσία του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Η καταγγελία έφτασε στην αστυνομία και οι έρευνες έφεραν στο φως μια δραματική κατάσταση που έχει θύμα ένα 15χρονο κορίτσι αλλά και τον άτυχο πατέρα της που μπροστά στις αποκαλύψεις, ένιωσε αδύναμος και έθεσε τέρμα στην ζωή του, όπως ακριβώς εξήγησε σε σημείωμα που άφησε. Προφανώς και τα λοιπά μέλη αυτής της οικογένειας ανεβαίνουν τώρα ένα «δύσβατο Γολγοθά» και απαιτείται η συνέργεια όλων των αρμόδιων και κυρίως της κοινωνίας για να στηρίξουν αυτούς τους ανθρώπους.
Προκειμένου να αποφευχθούν άλλες τέτοιες καταστάσεις, καλό θα είναι να αντιληφθεί η κοινωνία, πως το μόνο που δεν βοηθά είναι η σιωπή και η συγκάλυψη.
Μεταφέρουμε ως έχει το μήνυμα του «Κέντρου για την Κακοποίηση και Εκμετάλλευση» του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού» για την υπόθεση της σεξουαλικής κακοποίησης της ανήλικης κατ' εξακολούθηση στον Μυλοπόταμος:
«Η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών είναι καιρός να μη «Μένει Μυστικό»!
Πρέπει να γίνεται αναφορά και ο κόσμος να αρχίσει να μιλάει, καθώς σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν εμφανή ανησυχητικά σημάδια –είτε στο σώμα, είτε στη διάθεση ή στη γενικότερη συμπεριφορά ενός παιδιού, που προμηνύουν ότι βρίσκεται σε κίνδυνο, αλλά καταλήγει να «μένει τελικά ..μυστικό».
Βοηθήστε και εσείς ένα παιδί να σωθεί έγκαιρα από τις ολέθριες επιπτώσεις κάθε μορφής κακοποίησης, επικοινωνώντας εσείς, ή προτρέποντας το ίδιο το παιδί να επικοινωνήσει απευθείας με το έμπειρο επιστημονικό προσωπικό του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού», δωρεάν και ανώνυμα:
Στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056, η οποία είναι στελεχωμένη αποκλειστικά από εξειδικευμένους Κοινωνικούς Λειτουργούς και Ψυχολόγους και διαθέσιμη πανελλαδικά, 24ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο.
Μέσω της Εφαρμογής CHAT 1056, έναν νέο τρόπο άμεσης επικοινωνίας στη διάθεση κάθε παιδιού που υφίσταται κακοποίηση, ώστε να νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια να συνομιλήσει μέσω γραπτού κειμένου.
Κάνε την αναφορά σου Online στο CyberTipline Hellas που λειτουργεί αποκλειστικά από «Το Χαμόγελο του Παιδιού» στην Ελλάδα. Εδώ: https://www.hamogelo.gr/gr/el/cyber-tipline/
Σημαντικό να αναφερθεί πως το 2023 «Το Χαμόγελο του Παιδιού»:
Δέχτηκε αναφορές κακοποίησης για 2.362 παιδιά / 6 παιδιά την ημέρα
Από τα 2.362 παιδιά, για τα 970 παιδιά αφορούσαν σωματική κακοποίηση και μόλις για 92 παιδιά σεξουαλική κακοποίηση.
Δέχτηκε 82 κλήσεις την ημέρα για παιδιά που διέτρεχαν άμεσο κίνδυνο εξαιτίας κακοποίησης
Υποστήριξε 808 παιδιά που ενεπλάκησαν σε περιστατικά trafficking
Για άλλη μια φορά, «Το Χαμόγελο του Παιδιού» ενημερώνει ότι αρμόδιοι για κάθε περιστατικό κακοποίησης παιδιού είναι οι Εισαγγελικές και Αστυνομικές Αρχές που οφείλουν να διερευνούν κάθε υπόθεση.
Κάθε παιδί έχει απόλυτο δικαίωμα να είναι ασφαλές και προστατευμένο. Δεν υπάρχουν μυστικά που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα και μας θέτουν σε κίνδυνο.
Αν αναγνωρίζεις πως έχεις υποστεί σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση, ακόμα και αν έχεις αμφιβολίες για το τι πραγματικά συνέβη, είναι η στιγμή να μιλήσεις. Να θυμάσαι πως δεν είσαι μόνη/-ος».
