Ο ζωγράφος Αντώνης Τιτάκης, αν και Ρεθεμνιώτης, κάνει έκθεση ζωγραφικής στο Ρέθυμνο για πρώτη φορά. Φιλοξενείται στην Art Gallery Μορφές στην παλιά πόλη και έχει τίτλο «HUMAN REFERENCES».
Ανάμεσα στα έργα του, συνθέσεις φωτορεαλισμού που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα, συναντήσαμε τον καλλιτέχνη και μιλήσαμε για ό,τι βλέπουμε στους πίνακες του και ό,τι λέει ο ίδιος χωρίς να φαίνεται στην πρώτη όψη του χρωστήρα του.
Σήμερα τα έργα του Αντώνη Τιτάκη φιλοξενούνται στις πιο μεγάλες πινακοθήκες του κόσμου και ο ίδιος έχει μια μοναδική πορεία στο χρόνο και στο χώρο.
Ο Αντώνης Τιτάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πέραμα Μυλοποτάμου. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας στα εργαστήρια του Χρόνη Μπότσογλου και του Γιώργου Λαζόγκα, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ίδιας Σχολής, απ’ όπου και αποφοίτησε το 2014. Την ίδια χρονιά έκανε την εμφάνιση του στην εγχώρια εικαστική σκηνή, στα ROOMS του γνωστού γκαλερίστα και πρόσφατα εκλιπόντα Γεράσιμου Καππάτου.
Έχει συνεργαστεί με σημαντικές γκαλερί του εξωτερικού, όπως την Xippas Galerie στο Παρίσι και την Plus One Gallery στο Λονδίνο. Αξίζει να αναφερθεί η συμμετοχή του στον παγκόσμιο διαγωνισμό σύγχρονου πορτρέτου (BP Portrait Award 2012), που οργανώνει κάθε χρόνο η National Portrait Gallery του Λονδίνου, όπου το έργο του επιλέχθηκε στα 55 καλύτερα πορτραίτα μεταξύ 2.187 διεθνών συμμετοχών και έλαβε τη δεύτερη θέση στην προτίμηση του κοινού. Επίσης, το έργο του συμπεριλήφθηκε στην επετειακή έκδοση 500 PORTRAITS, 25 YEARS OF THE BP PORTRAIT AWARD, που παρουσίαζε πάνω από 500 πορτραίτα πρωτοπόρων καλλιτεχνών, των πιο επιδραστικών αυτού του είδους παγκοσμίως, που έχουν λάβει μέρος στα πρώτα 25 χρόνια του θεσμού. Σημαντική είναι και η συμμετοχή του στην έκθεση 50 Years of Realism – Photorealism to Virtual Reality, που οργανώθηκε το 2018 από την Plus One Gallery στη Βραζιλία, με σκοπό να παρουσιάσει έργα μερικών από τους πιο καταξιωμένους σύγχρονους καλλιτέχνες, που κινούνται στο χώρο του υπερρεαλισμού.
Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Tα τελευταία χρόνια, αναζητώντας ένα πιο ήρεμο τρόπο ζωής, έχει επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του και συγκεκριμένα στο Ρέθυμνο, όπου και διαμένει μέχρι σήμερα.
Τον συναντήσαμε στους χώρους της έκθεσης του και προσεγγίσαμε ό,τι έχει να πει μέσα από τα έργα του, συζητώντας για την τέχνη του και την ψυχή του που οδηγεί το χέρι του πάνω στον καμβά.
Μίλησε μας για αυτή την έκθεση που παρουσιάζεις στην gallery μορφές;
Είναι μια έκθεση που έχει αναφορά καθαρά στο ανθρώπινο στοιχείο. Θα την έλεγα ανθρωποκεντρική. Προσπαθεί να διεισδύσει πιο εσωτερικά στην φόρμα, στην μορφή στο πως συντίθεται και τελικά καταλήγει να είναι σε μια εικόνα όλη αυτή η αίσθηση που λαμβάνει κάποιος που το βλέπει. Με την έννοια ότι αντιλαμβάνεται κάτι πολύ ρεαλιστικό, ενώ στην δομή του έχει μια πολύ χαοτική επεξεργασία.
Όλο αυτό είναι ένα συνονθύλευμα καταστάσεων και βιωμάτων τα οποία τελικά συνθέτουν την εικόνα. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για μένα προσωπικά κι έχω μια -ας το πούμε- εμμονή να αναλύω και να προσπαθώ να συνθέσω και να αποδώσω όλα αυτά που συμβαίνουν, είτε σε ένα μικρό κομμάτι όπως το ανθρώπινο δέρμα, είτε σε μία ολότητα της εικόνας, σε μία έκφραση ενός προσώπου ή ακόμα κι ενός τμήματος του προσώπου όπως το βλέμμα. Βρίσκω ενδιαφέρον σε κάθε σημείο στο ανθρώπινο σώμα το οποίο μπορεί να έχει μια έκφραση ή να έχει να αφηγηθεί κάτι.
Βλέπω πως είναι η γυναίκα στο επίκεντρο αυτής της έκθεσης. Τι θέλεις να πεις μέσα από τα έργα σου;
Στη συγκεκριμένη παρουσίαση είναι το γυναικείο σώμα με εξαίρεση ένα έργο το οποίο έχει μία αναφορά αυτοβιογραφική - αυτοπροσωπογραφία κατά μία έννοια.
Ναι, είχα παρασυρθεί μέσα σ’ αυτή την ενότητα αλλά δεν περιορίζομαι μόνο σ’ αυτό. Δεν περνάω κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα κοινωνικού περιεχομένου.
Οδηγήθηκες από τη φαντασία σου στο να ασχοληθείς με το γυναικείο σώμα;
Ναι, αλλά έχει μέσα -και θα ήθελα να το πω αυτό- ότι υπάρχει τάση που θέλω να αναδείξω το γυναικείο στοιχείο, δεδομένης μιας εποχής που βάλλονται οι γυναίκες από πολλά θέματα και βίας και οτιδήποτε. Εγώ προσπαθώ να αναδείξω μια άλλη πτυχή. Να εξυμνήσω κατά ένα τρόπο το γυναικείο στοιχείο μ’ έναν τρόπο δικό μου εικαστικό, διακριτικά χωρίς φανφάρες και χωρίς να θέλω να πω μεγάλα λόγια. Θέλοντας να τονίσω κάποια πράγματα σε αυτό το κομμάτι και στέκοντας απέναντι σε αυτό που συμβαίνει κι σε όλο αυτό που ζούμε με τη βία κατά των γυναικών. Και ναι, μπορώ να το πω αυτό ότι υποσυνείδητα παρασύρομαι από αυτό το πράγμα, που τελικά το εμφανίζω και βγαίνει από μόνο του χωρίς να έχω μια περιγραφική στόχευση ή να θέλω να δείξω κάτι.
Γενικότερα έτσι ξεκινάς; Ζωγραφίζεις και όπου βγει ή ξεκινάς με ένα στόχο;
Δεν έχω τόσο πολύ μια στάση ορθολογιστική. Παρασύρομαι περισσότερο από το συναίσθημα μου, από αυτό που αισθάνομαι. Και τις περισσότερες φορές αυτό που αισθάνομαι δεν μπορώ να το περιγράψω. Είναι μια κατάσταση που είναι λίγο θολή μέσα μου. Όμως στη συνέχεια όσο πραγματώνεται και ολοκληρώνεται, αρχίζει και φαίνεται αυτό το πράγμα κι αρχίζω και εγώ ίδιος να αντιλαμβάνομαι τι ήταν τελικά αυτό που με ωθεί στο να προχωράω σε αυτό.
Η τεχνοτροπία που ακολουθείς;
Εκτός από το προφανές ότι είναι φωτορεαλισμός, υπερεαλισμός, όμως στη σύνθεση τους, όταν εγώ τα πραγματώνω, καταπιάνομαι και σε τάσεις που θα μπορούσα να πω -χωρίς δισταγμό- ότι έχουν να κάνουν και με την αφηρημένη ζωγραφική και ίσως θα μπορούσα να πω και με τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό.
Θεωρώ ότι τα έργα μου όσο κι αν ακουστεί παράξενο και περίεργο -στην στιγμή που φτιάχνονται- μπορώ να πω ότι έχω επιρροές και από Βανγκόγκ και από Πόλοκ σε κάποια σημεία, τα οποία φαντάζουν τόσο ξένα. Όταν μπεις σε αυτό το κομμάτι φαντάζουν διαφορετικά μεταξύ τους αλλά όταν μπεις μέσα σ’ αυτό και αρχίζεις και το βλέπεις πως πραγματώνεται και προσπαθείς μέσα από μια χαοτική κατάσταση να βγάλεις το συγκεκριμένο, η προσπάθεια που γίνεται σε όλη αυτή τη διαδικασία έχει τέτοιου είδους αναφορές. Βέβαια στο τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί κανείς να πει ότι εγώ βλέπω κάτι που έχει να κάνει με Πόλοι ή έστω και με Βανγκόγκ. Ωστόσο η διαδικασία μέχρι να φτάσω εδώ, η διαδρομή το συναντώ.
Οι ζωγράφοι του ανέφερες σε έχουν επηρεάσει;
Με έχουν επηρεάσει, όπως επίσης κι άλλοι ζωγράφοι. Έχω επηρεαστεί από ζωγράφους της αναγέννησης, από τον EL Greco, και φτάνοντας σε ποιο σύγχρονα κομμάτια που έχουν να κάνουν και με Σεζάν και Πικάσο. Έχω επιρροές και αναφορές από Ρόθκο από Μονέ, αργότερα Βανγκόγκ και φτάνουμε και σε λίγο πιο σύγχρονους όπως ο φωτορεαλιστής Τζακ Λόουζ.
Μετά την έκθεση στο Ρέθυμνο τι θα ακολουθήσει;
Μετά το Ρέθυμνο έχω προγραμματισμένες παρουσίες στην Αθήνα ενώ συζητάμε και για το Ηράκλειο με τον Κώστα το Σχιζάκη. Επίσης συζητάμε για Αθήνα για την πινακοθήκη Βογιατζόγλου. Για το καλοκαίρι που μας έρχεται συζητώ για εκθέσεις στην Ελλάδα και για εξωτερικό. Γενικά υπάρχει ενδιαφέρον.
ΦΩΡΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΑΚΗΣ
