Συνεχίζοντας την παρουσία παραδοσιακών κρητικών βοτάνων και λαχανικών, σήμερα θα αναφερθώ στο σπαράγγι.
Το σπαράγγι (asparagus officinalis) ήταν γνωστό στην αρχαία Αίγυπτο, κάτι που αποδεικνύεται από τις τοιχογραφίες στις πυραμίδες, όπου πιστεύεται ότι χρονολογείται περίπου 5000 π.χ. Δεν είναι γνωστό ότι το καλλιεργούσαν, μπορεί να ήταν και αυτοφυές.
Στη Μικρά Ασία πιστεύεται ότι καλλιεργήθηκε 2000 χρόνια πριν. Από την εποχή των Ρωμαίων ήταν γνωστό φάρμακο για τον οδοντόπονο, καρδιοπάθειες, κεντρίσματα εντόμων κ.α.
Στη Βόρεια Ευρώπη καλλιεργούντο τα λευκά σπαράγγια, ενώ στη Βόρεια Αμερική τα πράσινα σπαράγγια.
Στην Ελλάδα εμφανίστηκε ως άγριο αυτοφυές φυτό, σε πολλές υγρές, ημιορεινές με την ονομασία <<βλαστάρια>>.
Η εντατική του καλλιέργεια εφαρμόστηκε στην Ελλάδα για τις διάφορες φαρμακευτικές και διαιτητικές του ιδιότητες.
Το χρώμα των σπαραγγιών ποικίλει ανάλογα με το πώς καλλιεργείται.
Συγκεκριμένα τα πράσινα σπαράγγια οφείλουν το χρώμα τους στην χλωροφύλλη που συντίθεται με την επίδραση του ηλιακού φωτός. Τα λευκά σπαράγγια καλλιεργούνται σκεπασμένα με χώμα. Υπάρχουν σπαράγγια και με ιώδη απόχρωση που καλλιεργούνται εκτεθειμένα λίγες μόνο ώρες στον ήλιο.
Τα σπαράγγια συλλέγονται την άνοιξη, μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου
Καταναλώνονται ως συνοδευτικό σε σαλάτα, ορεκτικό ή και με αυγά σε ομελέτα, σφουγγάτο.
Πως επιλέγονται τα σπαράγγια
Η επιλογή των σπαραγγιών στηρίζεται στην όραση και την αφή.
Πρέπει όταν αγοράζονται να είναι άκαμπτα και να μην λυγίζονται. Η ακαμψία τους είναι δείγμα φρεσκάδας. Οι κορφές τους δεν πρέπει να είναι μαλακές.
Προσοχή
Καμιά φορά διαπιστώνεται διαφορετική μυρωδιά στα ούρα. Ο λόγος είναι ότι σπαράγγια περιέχουν την ουσία μερκαπτάνη – ένωση του θείου που διασπάται σε δύσοσμα χημικά συστατικά. Επομένως δεν είναι αυτός λόγος να αποκλείουμε από την διατροφή μας, αυτά τα τόσο σημαντικά στην υγεία μας λαχανικά.
Ένθερμος υποστηρικτής για τις θεραπευτικές ιδιότητες του σπαραγγιού από την αρχαιότητα ήταν ο Ιπποκράτης και ο Διοσκουρίδης.
Βιολογική σημασία του σπαραγγιού
-Δεν περιέχουν κορεσμένα λιπαρά ή χοληστερόλη.
- Είναι πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, αφού μόλις τα 100 γρ. μπορούν να καλύψουν το 8% των ημερήσιων αναγκών μας.
-Περιέχουν βιταμίνες A,C,E,K, θειαμίνες, ριβοφλαβίνες, νιοσίνη και φυλλικό οξύ.
- Καλή πηγή μετάλλων και ιχνοστοιχείων,όπως το σελήνιο, σίδηρος, φώσφορος,κάλιο, χαλκός και το μαγγάνιο.
-Είναι καλή πηγή φυτικής πρωτεΐνης.
-Έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και μπορούν να βελτιώσουν την αρτηριακή πίεση.
Προσοχή στην κατανάλωση τους, όσοι δεν μπορούν να μεταβολίσουν τις πουρίνες.
