Συνεκτιμώντας την τελεσιγραφική πρόταση των δανειστών που ανάγκασε την κυβέρνηση να προχωρήσει στην εξαγγελία του δημοψηφίσματος και τις μετέπειτα τροποποιητικές προτάσεις και αντιπροτάσεις υπό την ασφυκτική πίεση της ρευστότητας, νομίζω ότι βγαίνει αβίαστο το συμπέρασμα ότι αν όχι τη Δευτέρα, την Τρίτη θα υπάρχει συμφωνία.
Το όλο πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν η Ευρώπη αποφάσισε (καλώς) να βάλει δημοσιονομικούς κανόνες νομισματικής ένωσης με διαχειριστή τη Γερμανία (ατυχώς). Και τούτο γιατί η Γερμανική πολιτική προκειμένου να καλύψει την ανοχή και ενοχή της Ευρώπης στον Ελληνικό εκτροχιασμό (το ελληνικό πάρτυ και το ήξερε και συμμετείχε...με μίζες) επέβαλε το ΔΝΤ στον μηχανισμό διάσωσης, σαν άλλοθι, για μια βίαιη (σοκ) οικονομική προσαρμογή, αψηφώντας για τις όποιες συνέπειες στο ανθρώπινο κεφάλαιο (υποκείμενο εφαρμογής). Αυτό όμως που δεν υπολόγισε είναι ότι το ΔΝΤ δεν δανείζει χωρίς αποδεδειγμένη αποπληρωμή των δανεικών (βιώσιμο χρέος) οπότε ο κληθείς χωροφύλακας (ΔΝΤ) δεν μπορεί να χρεωθεί, με νέα χρηματοδότηση, ένα αποτυχημένο πρόγραμμα.
Με άλλα λόγια η Γερμανική πολιτική δεν άκουσε το ΔΝΤ για παράλληλη εφαρμογή μεταρρυθμίσεων αλλά επέμεινε στη σκληρή λιτότητα με αποτέλεσμα το πρόγραμμα να αποτύχει και το χρέος να καταστεί δυσβάσταχτο και μη βιώσιμο.
Τώρα καλείται η ΕΕ, μόνη της, να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά αλλά με ελληνικά χέρια και δυστυχώς έτσι θα γίνει.
Ψηφίζοντας ΝΑΙ, τα κάστανα θα τα βγάλουμε από τη φωτιά με γυμνά χέρια.
Ψηφίζοντας ΟΧΙ, τα κάστανα θα τα βγάλουμε από τη φωτιά φορώντας τουλάχιστον ένα γάντι.
