ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΒΑΛΙΑ ΠΕΤΡΑΚΗ
Την συνάντησα πρώτη φορά στην έκθεση αγιογραφίας που τελούσε υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως μας , στην αίθουσα των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων. Μου έκαναν εντύπωση οι αγιογραφίες της αλλά και η ευγένεια της. Ο λόγος για την αγιογράφο – ζωγράφο Γιούλη Νικολαροπούλου, μια δυναμική κοπέλα, ένα πολύπλευρο ταλέντο, ένα δοτικό πλάσμα. Ένα τροχαίο ατύχημα της στέρησε το δεξιό της μάτι και το νεφρό, όμως το πάλεψε με την όλη τη δύναμη της ψυχής της, και το μετέτρεψε σε δημιουργική ενέργεια και γνώση .Αν και αν δεν είναι Ρεθεμνιώτισσα αγάπησε τούτο το τόπο και ανήσυχο πνεύμα όπως είναι κάνει όνειρα , για να δημιουργήσει εδώ και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.
Η συζήτηση μαζί της παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Που γεννήθηκες Γιούλη;
Γεννήθηκα στον Πειραιά αλλά έχω μείνει και στην Καλαμάτα από όπου είναι ο πατέρας μου και Σαλαμίνα που μένει η μητέρα μου.
Στο Ρέθυμνο πως βρέθηκες;
Στο Ρέθυμνο με έφερε πριν από πέντε χρόνια ένας έρωτας μεγάλος . Ένας έρωτας μετανάστης, που με έκανε να τα παρατήσω όλα στην Αθήνα και να έρθω εδώ. ( εννοεί τον αρραβωνιαστικό της Γιώργο Γαλάνη).
Τι έχεις σπουδάσει ;
Είχα περάσει στη ιατρική στα Ιωάννινα αλλά μετά δυο χρόνια λόγω οικονομικών καταστάσεων , έδωσα ξανά και πέρασα κατ’ ευθεία στην Καλών Τεχνών Πολυτεχνείου στην Αθήνα, όπου τελείωσα. Στην συνέχεια πήγα δυο χρόνια στην Μονή της Φανερωμένης στην Σαλαμίνα και έμαθα καθαρά αγιογραφία. Όμως δούλεψα και στην Νομαρχία στον Πειραιά, στο Πολεμικό Ναυτικό , στο ΙΚΑ στην Σαλαμίνα με συμβάσεις stage. Αλλά έκανα και κάνω ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά .
Τι μαθήματα παραδίδεις αγιογραφίας;
Όχι, μιλάω αγγλικά , γαλλικά , ιταλικά και παραδίδω ιδιαίτερα. Το θέμα είναι, ότι είδα κάποια στιγμή, ότι είναι άπιαστο όνειρο το δημόσιο αλλά και δεν με ενδιέφερε κιόλας , γιατί εγώ είμαι άνθρωπος που θέλω να αλλάζω παραστάσεις. Έτσι αφοσιώθηκα στο πιο καλλιτεχνικό κομμάτι και έπαιρνα μέρος σε ομαδικές εκθέσεις( UNESCO και στη Ναυτική Εβδομάδα). Ατομική δεν είχα τολμήσει να κάνω γιατί στην Αθήνα είναι λίγο περίεργα τα πράγματα. Εδώ τουλάχιστον, είναι ποιο φιλικό το περιβάλλον στα πολιτιστικά δρώμενα. Και ασχολιόμουν με θέατρο πιο πολύ με αρχαίες παραστάσεις , τους έκανα τα σκηνικά, ζωγράφιζα γιατί μου άρεσε. Αλλά και τώρα είμαι εθελοντής νέα ηθοποιός στην θεατρική ομάδα Α.Ψ.Ε.Ν.Τ.Η.
Εδώ όμως σε γνωρίσαμε σαν αγιογράφο.
Δεν κάνω μόνο αγιογραφία . Ξεκίνησα να κάνω αγιογραφία δυτικού περιεχομένου, δηλαδή, με πιο ιδιαίτερες τις μορφές των Αγίων, γιατί ήθελα κάτι πιο ξεχωριστό. Ακόμη και τώρα όταν κάνω βυζαντινή περιεχομένου εικόνα, προσθέτω πράγματα πολύ δικά μου, στοιχεία ιδιαίτερα. Θέλω να μην δίνει ο άλλος έμφαση μόνο στο πρόσωπο αλλά και στο ρούχο και στο φωτοστέφανο, δηλαδή, να την βλέπεις και να σε ταξιδεύει. Λίγο πιο τρισδιάστατο ας το πούμε.
Αυτή η τεχνική που μου περιγράφεις είναι πιο δύσκολη από την Βυζαντινή;
Φυσικά, γιατί αν για παράδειγμα μια βυζαντινή θα σου πάρει ένα μήνα, αυτή θα πάρει ενάμιση. Γιατί προσθέτεις πράγματα. Επίσης, δεν θέλω η μπογιά να μένει με το λούστρο, αλλά βάζω και υγρό γυαλί από πάνω ώστε να μην παθαίνει τίποτα.
Πόσες εκθέσεις έχεις κάνει εδώ ;
Εδώ έχω κάνει μια στο Σπίτι του Πολιτισμού που είχε επτά διαφορετικά θέματα , γιατί είχα και λαογραφικά , είχα και έθνικ , θαλασσογραφίες, αγιογραφίες και κατασκευές , όπως μπαούλα ζωγραφισμένα και άλλα σχετικά αντικείμενα.
Έμεινες ικανοποιημένη από την επισκεψιμότητα του κόσμου για πρώτη φορά;
Ναι , για πρώτη φορά και άγνωστη σε αγνώστους εδώ έμεινα ικανοποιημένη .Δεν μπορώ να πω ότι πούλησα τόσα πολλά αλλά τα έξοδα μου τα έβγαλα. Κι αυτό ήταν το ξεκίνημα γιατί όταν ήρθε ο Δεσπότης και είδε τις αγιογραφίες που είχα κάνει , μου έστειλε μα πρόσκληση για την έκθεση που έγινε στους Τέσσερις Μάρτυρες. Εκεί έλαβα μέρος στην πρώτη ομαδική έκθεση αγιογραφίας.
Και ακολούθησε και άλλη;
Πέρσι η δεύτερη έκθεση που διοργάνωσε η Μητρόπολη έγινε στο Σπίτι του Πολιτισμού και εν συνεχεία πήγαμε στο Μελιδόνι που έγινε στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Ταλλαία».
Τώρα τι ετοιμάζεις ;
Τον Αύγουστο ετοιμάζω μια έκθεση εφ’ όλης της ύλης και με αγιογραφία, που θα γίνει στο δημοτικό σχολείο στο Άνω Μέρος Αμαρίου.
Με ποιο κριτήριο επέλεξες να της κάνεις εκεί;
Γιατί είναι η παλιά Μονή της Καλοειδένας που γιορτάζει στις έξι Αυγούστου και έρχονται πολλοί Αθηναίοι στο πανηγύρι.
Τι σε ενδιαφέρει περισσότερο να κάνεις αγιογραφία ή να ζωγραφίζεις σε καμβά;
Όλα μου αρέσουν . Το καθένα έχει και άλλη θέση στην καρδιά μου. Βασικά το μόνο που δεν μου αρέσει είναι το καλούπι. Θέλω να είμαι ελεύθερη να δημιουργώ.
Μπορεί κάποιος να πει ότι ζει από το επάγγελμα της αγιογραφίας ή από την ζωγραφική;
Όχι.
Υπάρχει κάποιος Άγιος που να είναι ο αγαπημένος σου και να θέλεις να τον αγιογραφείς συχνά;
Πολλοί είναι .Αλλά βασικά έχω τον Άγιο Δημήτριο, που τον έχω πολύ δικό μου Άγιο, τον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο και την Αγία Παρασκευή επειδή έχω το θέμα με τα μάτια μου.
Ο επόμενος στόχος σου ποιος είναι;
Θέλω να με αναγνωρίσει πολύ ο κόσμος ,όχι για τα χρήματα. Αν και θα ήθελα να έχω για να βοηθήσω ανθρώπους. Θέλω κάθε μέρα να μπορώ να κάνω μια καλή πράξη. Από το να περάσω ένα παππού απέναντι στο δρόμο . Γιατί αυτό είναι δική μου μεγάλη εσωτερική ανάγκη. Όνειρο της Γιούλης είναι να μπορέσει κάποια στιγμή μαζί με τον Γιώργο της να αξιοποιήσουν τα κτήματα στο Άνω Μέρος, προκειμένου να φτιάξουν ένα μεγάλο χώρο που να φιλοξενεί ανθρώπους που έχουν πρόβλημα εξάρτησης, από ναρκωτικά και αλκοόλ .Ενώ θα μπορούν να δουλεύουν ταυτόχρονα στην γη, να παράγουν και να βγουν από εκεί μέσα άλλοι άνθρωποι. Αλλά όπως λέει αυτό:» Θέλει πολύ εθελοντισμό κάτι που αυτή την στιγμή είμαστε όλοι σε άσχημη φάση τώρα εθελοντισμού. . Αργότερα μπορεί να γίνει «. Εμείς ευχόμαστε στο ευαίσθητο αυτό κορίτσι να πετύχει την αναγνώριση που θέλει μέσα από την δουλειά της, ώστε σαν έρθει η μέρα που κάνοντας τον απολογισμό της ζωή της , να έχει καταφέρει να έχει εκπληρώσει όλους τους στόχους της.
