Το 2010 μπήκαμε στον πόλεμο των μνημονίων στερούμενοι πυρομαχικών. Οι υποσχέσεις, των τότε ελλήνων αρχιστρατήγων ήταν καθησυχαστικές, ότι σε δύο το πολύ χρόνια θα έχουμε ειρήνη και αρχόμενη ευημερία. Δυστυχώς τα δύο χρόνια μιμήθηκαν το ελληνικό “επιστρέφω σε 5 λεπτά” (δηλ. σίγουρα ΜΕΤΑ από 5 λεπτά) κι έτσι εν έτει 2016, τέσσερα χρόνια αργότερα, με την ψήφιση και του 3ου ζιπαρισμένου (zip) νομοσχεδίου των 7.500 σελίδων, ανανεώθηκε η υπόσχεση για ανάκαμψη και αρχόμενη ευημερία για το 2017.
Ο κόσμος δύσκολα πια πιστεύει τις υποσχέσεις απ΄όπου κι αν αυτές προέρχονται γιατί “απού καεί στην κολοκύθα φυσά και το γιαούρτι”. Στην πράξη το σύγχρονο ελληνικό οικονομικό δράμα δεν είναι μονόπρακτο και οι πράξεις του δεν χαρακτηρίζονται μόνο από αλλαγή σκηνικών και κουστουμιών αλλά και από αλλαγή πρωταγωνιστών (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ).
Η δεσμευτική τήρηση των μνημονίων έχει φέρει ομολογουμένως σε δύσκολη θέση τους έλληνες διαχειριστές όσον αφορά με τις ιδεολογικές οικονομικές θεωρίες τους.
Ο Μάρξ, πολέμιος των ιδιωτικοποιήσεων μιας και αποτελούν “τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου μέσα από την κλοπή του λαού”, ο Κέυνς, υποστηρικτής του ρυθμιζόμενου από το κράτος καπιταλισμού. και ο Φρίντμαν μέντορας της Θάτσερ και του Ρίγκαν, διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους εκεί που βρίσκονται γιατί οι θεωρίες τους εφαρμόζονται είτε λάθος είτε από λάθος διαχειριστές.
Υ.Γ.
Με την τωρινή Ευρωπαική οικονομική πολιτική και την εφαρμογή των μνημονίων, η ανάκτηση της εθνικής πολιτικής θα δικδικείται από δω και πέρα...με κλεφτοπόλεμο! Ελπίζω να μη χρειασθεί η ίδια χρονική περίοδος για την απελευθέρωση (βλ Τουρκοκρατία 400 χρόνια!)
