Του Μαρίνου Γαλανάκη
Ο ζεστός ήλιος της «Αραβικής Άνοιξης» ανέτειλε στις 15.3.2011 στη Συρία. Μια βδομάδα πιο νωρίς από την «Εαρινή Ισημερία».
Όμως τα πουλιά που πετούν πάνω από την επικράτειά της δεν είναι χελιδόνια! Είναι μεγάλα γκρίζα πουλιά! Πουλιά καμωμέν’ από μέταλλο! Πετούν γρήγορα και σκίζουν βάναυσα τον αέρα με ανατριχιαστική βοή! Παιγνιδίζουν ορμητικά! Κουτσουλάνε σίδερο και φωτιά!
Οι κουτσουλιές τους, σαν αβγά τεράστια, πέφτουν και σκάνε στη γης με πάταγο! Ανοίγουν λάκκους μεγάλους! Τινάζουν με βια τη γης στον αέρα! Αφανίζουν τα πάντα! Σκορπούνε το θάνατο! Γκρεμίζουν τα μνημεία πολιτισμού! Θάβουν ανθρώπους κι αφήνουν ερείπια!...
Οι άνθρωποι τρομάζουν των ουρλιαχτών τους το άκουσμα. Κρύβονται μόνο στη σκέπη του Θεού! Δεν έχουν τόπο να κρυφτούν άλλο!
Τα παιδιά πεθαίνουν αγέννητα! Και τα γεννημένα κλαίνε! Κλαίνε το αλογάκι τους, που κομματιάστηκε! Την κούκλα τους, που διαλύθηκε. Κλαίνε τα παιγνίδια και το καλύβι τους! Κλαίνε Μάνα και Πατέρα!...
Όσα ,«τυχερά», επιζούν και σώζονται! Τα βγάζουν αδάκρυτα και βουβά κάτω από τους σωρούς των ερειπίων! Των ερειπίων που, το κουτσούλισμα τέτοιου πουλιού, μετέβαλε το σπίτι των γονιών τους. Τα μάτια τους τρομαγμένα και μεγαλωμένα κοιτάζουν γύρω τους. Μοιάζουν σα χαμένα! Δεν αντιδρούν! Αφήνονται στα χέρια των άλλων. Ακολουθούν, χωρίς αντίδραση, όπου τα πάνε. Άβουλα πλάσματα! Δεν έχουν συνείδηση. Δεν καταλαβαίνουν αυτό που γίνηκε και το γιατί. Ούτε και το τι συμβαίνει γύρω τους. Κοιτάζουν, αλλά μοιάζουν σα να μη βλέπουν!...
Τα σωστικά συνεργεία τράβηξαν από μια τρύπα, που άνοιξαν στα ερείπια, ένα πιτσιρίκι! Έμοιαζε σα λαβωμένο κουνελάκι μικρό και καταματωμένο όπως το ανέσυραν. Το έκαναν τόπι από χέρι σε χέρι. Το απομάκρυναν γρήγορα, ώστε να μην απασχολεί άλλο τους διασώστες. Αλλά και για να φτάσει χωρίς καθυστέρηση σε τόπο περίθαλψης. Έτσι κατέληξε στα χέρια μιας Μπάτσας. Ωστόσο επανήλθε στα λογικά του! Τότε συνειδητοποίησε το τι συνέβη! Έπαιξε τα μάτια του ερευνητικά. Συγκέντρωσε όση δύναμη του απόμενε. Κ η φωνή του ακούστηκε απεγνωσμένη και λυπητερή:
-Μάαανα!
Όμως, που Μάνα; Που Πατέρας; Τους καταπλάκωσε το τέρας!...
Από τότε το γεγονός επαναλαβαίνετ’ έξι χρόνια! Σ’ ένα μήνα θα μπούμε στα εφτά! Στο μεταξύ οι απόγονοι των «αμαρτωλών» Σύριων σκυλοπνίγονται στα παγωμένα νερά του Αιγαίου έξι χρόνια! Όπως οι πρόγονοι των Εβραίων στην πυρωμένη άμμο του Σινά. Όπως οι αθώοι Μικρασιάτες Έλληνες στην αφιλόξενη έρημο της Λυκαονίας.
Αγωνίζονται στην απόγνωσή τους! Αγωνίζονται να γλιτώσουν! Να βρουν σανίδα σωτηρίας προς τη Γη της Επαγγελίας …κακών! Οδύνης! Λύπης! Στεναγμού! Και, αν γλιτώσουν από το υγρό στοιχείο, όσοι «τυχεροί» γλιτώσουν απ’ αυτούς, απαυτόνονται στην κολασμένη στεριά, από τους καιροσκόπους εκμεταλλευτές του πόνου και της δυστυχίας τους! Τους αρπάχτες Αλληλέγγυους. Τους ξενοκίνητους ΜΚΟ. Κι όχι μόνο χάνουν και το υστέρημα που αποκρατούσαν, αλλά και την ψυχή τους ακόμα…
Λέτε να συμπληρωθούν και τα εφτά χρόνια, χωρίς ο ήλιος της «Αραβικής Άνοιξης» να κάνει βήμα! Έστω και μια μοίρα! Λέτε και προσευχήθηκε στον Κύριο κάποιος Ιησούς του Ναύη και να επανέλαβε το:
«Στήτω ο ήλιος κατά Γαβαών και η σελήνη κατά φάραγγα Αιλών»;
Ώσπου να μεταβληθεί σ’ ερείπια ολόκληρ’ η «αμαρτωλή» Συρία;!
Έτσι, όπως τα Σόδομα και Γόμορα. Να δοθεί καιρός, ώσπου να μεταφερθούν οι όσοι επιβιώσουν στηνΕλλάδα. Προτιμότερο να πεθάνουν από τις στερήσεις και τις κακουχίες εκεί, όπως οι Μικρασιάτες Έλληνες στην αλμυρή Έρημο. Να συκοφαντηθεί η Ελλάδα, με την ευκαιρία. Αλλά και να επιβαρυνθεί το κόστος! Να μην προλάβουν να φτάσουν ως τη Γερμανία. Έτσι να μη μολυνθεί με το αίμα τους η εκλεχτή Φυλή, που τόσο κοπίασε ο Μέγας Αδόλφος να καθαρίσει!
Αλλά και να ωριμάσουν ωστόσο οι συνθήκες στις περιοχές, που θα μεταφερθούν τα συνεργεία κατεδαφίσεων…
Κ έτσι ο ήλιος της «Αραβικής Άνοιξης» δε λέει να κουνήσει ρούπι από τη Συρία! … «έως αν πάντα γένηται»;!...
Διαχέει όμως το φως και τη θαλπωρή του και στις γειτονικές Χώρες. Οι γύρω Επικράτειες έχουν υπερθερμανθεί. Λίγο ακόμα και θα πάρουν κι αυτές φωτιά. Κάπου σπιθίζει κιόλα! Ενώ τα παιδία παίζει αστραγάλους!
Κι ο Λαός του Κράτους τους λεηλατείται απροστάτευτος αβέρτα κουβέρτα!...
Την ίδια ώρα όμως, κάπου αλλού βρέχει ευρώ! Αλλά στην Ελλάδα κρατούν ανοιχτές τις ομπρέλες!...
Οι Εθνικές Κυβερνήσεις διακρίνονται σε Αυνάνες και μη. Οι «μη», δεν είναι αρεστές στο Κατεστημένο! Αυτό επιθυμεί Αυνάνες στη διακυβέρνηση των Μπανανιών…
Γι’ αυτό καταπολεμείται ο Τράμπ! Δεν αρέσει στο Κατεστημένο, γιατί δεν είναι Αυνάν! Γι’ αυτό και τον κράζουν παντού. Και, όταν κράζουν κάποιον τα Όσκαρ και τα Νόμπελ θα πει πως αυτός δεν είναι του «τακιμιού». Αν τον κράξει δε κ η τηλεόραση, όπως κράζει τον Τράμπ, τότε μπορεί και να ‘ναι «Άγιος»…
Σε αντίθεση με τους Αυνάνες Μαριονέτες των αλουμινένιων Ιλλουμινάτι, που, υποτίθεται, εργάζονται πάνω από μισό αιώνα για να μορφώσουν Κράτος! Όμως το μόνο που έχουν καταφέρει ως την ώρα είναι: Νακαταστρέψουν οικονομικά και κοινωνικά τους Λαούς των μικρών Μπανανιών της Ευρώπης, που πίστεψαν κ έχαψαν το παραμύθι. Να στήσουν το Τέταρτο Γερμανικό Ράιχ, με το αίμα και τον ιδρώτα των άλλων Εθνών! Και, ν’ απειλούν αυτά, μετά την καταστροφή που τους προκάλεσαν ότι, η Γερμανία θα επιστρέψει στομάρκο…
Ωστόσο, η περίοδος των «Εφτά ισχνών αγελάδων» καταντά ανυπόφορη πια σ’ όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο! Κ επεχτείνεται! Κ επεχτείνεται ως η πυρκαγιά με τη βοήθεια του ανέμου!
Ο κόσμος, έχει χτυπήσει «μπιέλες»! Η φοράδα, χέστηκε στ’ αλώνι! Η χαρά μεταβλήθηκε σε οργή! Οι αγορές σε χασαπιά! Η τιμή, τιμή δεν έχει!
Οι πούστηδες, χλευάζουν τους «φυσιολογικούς»! Οι πουτάνες, τις παρθένες! Σε λίγο δε θα κυκλοφορούν ντυμένες, εχτός κι αν κρυώνουν! …
Η Αστυνομία μετασχηματίζεται! Η εκπαίδευση αλλάζει περιεχόμενο! Οι Χαφιέδες προάγονται! Οι Μασόνοι παίρνουν αριστεία! Οι Χριστιανοί διώκονται!
Οι Θρησκείες πάνε να προσαρμοστούν και να ομογενοποιηθούν, όπως το γάλα.
Χωρίς να πληροφορείται το Ποίμνιο για τις προθέσεις του Ποιμένα. Έχει ή δεν έχει σκοπό να το πουλήσει σε άλλο Ποιμένα ή σε χασάπη;…
Οι Λαοί, γίνηκαν Λαγοί! Οι Ηγεσίες τους, Σκύλοι!
Απέξω από το μαντρί όμως καραδοκούν Λύκοι. Αυτοί ό,τι χρώμα κι αν έχουν, πάντα Λύκοι μένουν. Γι αυτό κ οι Σκύλοι των Λαών δηλώνουν υποταγή σ’ αυτούς. Δεν τους δαγκώνουν. Ούτε κ αν τους γαυγίζουν…
Ένας από αυτούς τους Σκύλους των Λαών γαυγίζει τους απέναντι στο Αιγαίο. Και, όσο δε βρίσκεται κάποιος να του πετάξει φόλα, αυτός θα συνεχίσει να γαυγίζει…
Βέβαια ο Γαλαξίας δεν άλλαζε ρυθμό, ούτε κι ο ήλιος την τροχιά του. Υπομονή!..
Πολλοί Κροκόδειλοι έκλαψαν κι άλλοι δακρύζουν τώρα!
Χαίρονται! Φτάνει ο καιρός! Του κέρδους ήλθε η ώρα!
Τα κέρδη, που προσμένουνε κ έχουν χαρά μεγάλη,
αυτοί δε θα τα πιάσουνε. Θα τους τα πάρουν άλλοι…
Καιρός να καταλάβουνε πως, ο Θεός υπάρχει.
Και πως, δεν κυβερνούν αυτοί. Αλλά Εκείνος Άρχει!
Γράφτηκε 7.2.2017
