Η ατμόσφαιρα έξω από τη σχολική καγκελόπορτα δεν είναι γιορτινή. Κάποιες μητέρες παραπονιούνται για κάτι. Είμαι αρκετά μακριά για να καταλάβω τι ακριβώς. Λίγο παραπέρα, η μητέρα κάποιας φίλης της κόρης μου, αποφεύγει κάθε οπτική επαφή. Κάποτε, τα κορίτσια μάλωσαν, και η μητέρα αποφάσισε να κόψει την ‘καλημέρα’. Κάποτε, τα κορίτσια τα ξαναβρήκαν, αλλά εκτός σχολικής εξώπορτας τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν.
Στο σπίτι, αργότερα, το αυτοκίνητο της πρώην φίλης μου σταματάει έξω από την πόρτα. Εντός δευτερολέπτων, μια ευχετήρια κάρτα προσγειώνεται στο χαλί μου. Σαν κυνηγημένη, η πρώην φίλη τρέχει στο αυτοκίνητο και εξαφανίζεται.
‘Γιατί πήρα Χριστουγεννιάτικη κάρτα από κάποιον που που αρνείται να μου μιλήσει? Έπρεπε να πεθάνει κάποιο δέντρο για κάτι τέτοιο?’ ρωτάω κάποια άλλη, ανυποψίαστη φίλη αργότερα.
‘Είναι κάτι το πολύ Βρετανικό’ μου απαντάει.
Το Ελληνικό μου το κεφάλι δεν μπορεί ακόμα να το καταλάβει, αν και άσπρισαν τα μαλλιά μου σε αυτή τη ξένη χώρα.
Χριστούγεννα. Η εποχή που ο ‘μέσος Βρετανός’ περιμένει κάθε χρόνο με ανυπομονησία, από τις 27 του Δεκέμβρη .
Μόλις μπει ο Νοέμβρης, οι πρώτοι εξωτερικοί τοίχοι των σπιτιών γεμίζουν με φώτα. Μετά τα Χριστούγεννα, μετά λύπης ξεστολίζονται. Οι δρόμοι σκοτεινιάζουν ξανά, και οι νύκτες ξαναγίνονται και πάλι νύκτες.
Αρκετούς μήνες πριν τα Χριστούγεννα, πολλά δέντρα θυσιάζονται στο βωμό της βιομηχανίας της Χριστουγεννιάτικης κάρτας. Μόλις από τον Οκτώβριο, των φρονίμων τα παιδιά αγοράζουν τις κάρτες τους και αρχίζουν να στέλνουν, ή να διανέμουν. Οι μαθητές συνήθως γράφουν κάρτες σε όλη την τάξη. Τουλάχιστον τριάντα κάρτες δηλαδή.
Το Βρετανικό savoir-vivre προστάζει μια Χριστουγεννιάτικη κάρτα για όλους τους συγγενείς, φίλους, γείτονες, εργοδότες, συνεργάτες, και γενικώς για όλους όσους γνωρίζουμε.
Ενώ αρχικά προορίζονταν για εκείνους που δεν θα δούμε τα Χριστούγεννα, τις τελευταίες δεκαετίες έχει γίνει μια καταναγκαστική πράξη. Τι κι αν δεν τα πάμε και τόσο καλά όλο το χρόνο; Μόλις μπει ο Δεκέμβρης, ένα πνεύμα καλής θέλησης κατακλύζει τους διαφωνούντες και αρχίζουν να εύχονται αγάπη και ειρήνη ο ένας στον άλλο.
Και μόλις περάσουν τα Χριστούγεννα, η καλή θέληση πέφτει σε ετήσια νάρκη.
Πάνω στο τραπέζι της τραπεζαρίας, μια μεγάλη στοίβα με Χριστουγεννιάτικες κάρτες περιμένουν να απονεμηθούν στους συμμαθητές της κόρης μου.
Αποφασίζω να λάβω την απρόσμενη κάρτα της αποξενωμένης φίλης μου σαν ‘κλαδί ελιάς’. Μια δεύτερη Χριστουγεννιάτικη κάρτα, γλιστράει κρυφά στο φάκελο της κόρης της παλιάς φίλης.
Η κόρη μου δεν πρέπει να μάθει τίποτα, εντάξει?
Ίσως κάτι παραπάνω γνωρίζουν οι Βρετανοί. Ότι δεν μπορούμε να πούμε, το λέμε γραπτώς.
Καλά Χριστούγεννα λοιπόν. Γεμάτα αγάπη, ειρήνη και συμφιλίωση.
Στις καρδιές μας, και όλο τον κόσμο.
