Κι ενώ οι φτωχοποιημένοι κάτοικοι της Μακεδονίας αγωνίζονται να συνειδητοποιήσουν τη σφαλιάρα της βεβιασμένης, άκαιρης και διάτρητης συμφωνίας με τα Σκόπια, έρχεται νέο ράπισμα. Η συμφωνία στο Eurogroup, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο τιμής της «εξόδου από τα Μνημόνια». Άνθρωποι που δεν ξέρουν από πού να πιαστούν, με τη ήδη υπάρχουσα φοροεπιδρομή, την δυσβάσταχτη ανεργία, την ύφεση. Άνθρωποι που θρηνούν την μετανάστευση των παιδιών τους χωρίς επιστροφή, αφού αγωνιστήκαν να τα καλοσπουδάσουν. Άνθρωποι μπερδεμένοι και αμήχανοι, καθώς γενναία και χαλαρά, τα «όχι» εν μια νυκτί γίνονται «ναι»( βλέπε δημοψήφισμα). Άνθρωποι που κουράστηκαν να διαπιστώνουν ότι πίσω από τους πηχαίους τίτλους τύπου «ήταν δίκιο κι έγινε πράξη», διαφαίνεται τελικά μόνο το δίκιο των δανειστών, που ο Τσίπρας υπηρετεί με προσήλωση, και παραδειγματική επιμέλεια. Λίγη, την μισή επιμέλεια να έδειχνε για τη φροντίδα της ανάπτυξης του τόπου, σήμερα ίσως όντως αποχαιρετούσαμε το σφιχτή δημοσιονομικό κλοιό του ΔΝΤ.
Η πικρή αλήθεια είναι πως η χθεσινή συμφωνία βρίθει κορόνες εντυπωσιασμού, χαϊδολόγημα στα αυτιά από το Eurogroup(γιατί άραγε), αλλά κατά τα άλλα, άνθρακες ο θησαυρός.
Ούτε καν κουβέντα για κούρεμα του χρέους εφάμιλλο με αυτό του 2012.
Ούτε κατά διάνοια δημοσιονομική χαλάρωση ή «ρήτρα ανάπτυξης», όπως είχε υποσχεθεί η Γαλλία , αν μια διεθνής κρίση εμποδίσει την Ελλάδα να αναπτυχθεί με τους προσυμφωνημένους ρυθμούς.
Καμία δικλίδα ασφαλείας για πιθανή ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αν μια διεθνής κρίση εμποδίσει την Ελλάδα να αναπτυχθεί με τους προσυμφωνημένους ρυθμούς.
Δεδομένη η απαίτηση διατήρησης πρωτογενούς πλεονάσματος σε επίπεδα 3.3%, σε μια χώρα που από το 2015 και μετά, εκτροχίασε του διορισμούς ημετέρων εις βάρος των μεταρρυθμίσεων, και ψυχορραγεί ανεμικά και οριακά σε ρυθμούς ανάπτυξης.
Ασάφεια για το χρονικό διάστημα επιμήκυνσης της αποπληρωμής των δανείων του δεύτερου προγράμματος στήριξης.
Σκληρή εποπτεία και διαρκής επιτήρηση της πορείας των δημοσιοοικονομικών μας, με δικαίωμα επιπλέον μέτρων και παρεμβάσεων, αν και όποτε κριθούν απαραίτητα από ΔΝΤ και Ευρώπη. Κι όλα αυτά χωρίς καμία δέσμευση για χρηματοδότηση αν χρειαστεί.
Είναι πασιφανές ότι οι μεταρρυθμίσεις μπαίνουν στο ντουλάπι, ούτε ανταγωνιστικότητα, ούτε επενδύσεις, ούτε εκσυγχρονισμός στο Δημόσιο, ούτε παραγωγή πλούτου. Μόνο ρευστοποίηση στις μετοχές της ΔΕΗ και των λιμανιών μας. Μόνο νέες μειώσεις στις συντάξεις άμεσα, από το Γενάρη του 2019 και του αφορολόγητου από το 2020. Και νέες αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών και του ΕΝΦΙΑ.
Από ανισομερείς, ετεροβαρείς και κοροϊδίστικες λοιπόν συμφωνίες η βδομάδα πήγε καλά…
Διχασμοί, στενός ορίζοντας εξουσίας, συγκεντρωτισμός και υπεκφυγές, όσο να κρατάνε ζεστές τις καρέκλες τους.
