Ορατά και αόρατα, μια παράξενη συγκατοίκηση… ένα σώμα… μια ψυχή…
με το σώμα να δηλώνει καθαρά την επίγεια παρουσία του, τη μορφή του….
η ψυχή , όμως, πουθενά, δίχως σχήμα, χωρίς εικόνα, άπιαστη κι αθώρητη.
Κι όμως ,συζούν, μιλούν, γελάνε, σκέφτονται, κλαίνε και υποφέρουν…
και το σώμα, μπροστά στα τόσα προβλήματα, δέκτης των πάντων…
έτσι, φανερά, παλεύοντας, μοχθώντας στα περάσματα του χρόνου.
Κι η ψυχή να γεύεται ή όχι , να αγωνιά, να χαίρεται, να αναμένει μέχρι το τέλος,
τις όποιες πράξεις του σώματος ,το έργο του ,τις φωτεινές του καταγραφές,
ύμνους πνευματικούς, μικρές προσευχές πίστης ,αγάπης κι ελπίδας.
Αναζητώντας σε ψυχή μου στο χώρο του εγώ, χτες, ήρθες στα όνειρά μου
και κάθισες μαζί μου ,πρόσωπο με πρόσωπο και μου είπες όμορφα λόγια ,
λόγια αγάπης ...όμως, τούτο μόνο θυμάμαι : Σε παρακαλώ ,πρόσεξέ με !
Πρόσεξέ με ! μονολογούσα… βαδίζοντας τους δρόμους της πόλης,
πρόσεξέ με ! σε παρακαλώ ,πρόσεξε τη ψυχή, τη δική σου ψυχή…
μην με αμελείς, μη με ξεχνάς ,είμαι δική σου φωνή, μαζί σου είμαι.
Πρόσεξέ με ! των ονείρων τα λόγια διέκοψαν η παρουσία του γέροντα,
ένα κεφάλι στο χώμα σκυφτό … ένα χέρι να κουνά το χάρτινο κουτάκι,
ζητώντας αγάπης έλεος , μια βοήθεια ,πράξεις πίστης ,λίγη μικρή ελπίδα.
Πρόσεξέ με ! μονολόγησα κι έσκυψα να δώσω τη μικρή μου προσφορά
κι ένιωσα σ΄όλο το σώμα, πως μαζί μου έσκυψε και η ψυχή των ονείρων μου
κι δυο δώσαμε χαρά ,ελπίδα και αγάπη, μαζί νιώσαμε το φως των ουρανών!
Εμένα περιμένει σκέφτηκα …κι εγώ το ίδιο… ο ένας τον άλλο προσμένει,
το πέλαγος της αγάπης να δώσουμε μαζί, να μετριάζουμε τον πόνο,
να σκουπίσουμε το δάκρυ της μοναξιάς ,ένα χαμόγελο να χαρίσουμε !
Ναι, πρόσεξέ με κι εσύ ψυχή μου ! κι οι δυο μας… τον Χριστό της Αγάπης !
