Είναι στιγμές όπου τα συναισθήματα δεν μπορούν να περιγραφούν εύκολα και οι λέξεις πόνος, θλίψη και εξαθλίωση χάνουν την πραγματική τους σημασία. Αναμφισβήτητα, τα όσα εκτυλίχτηκαν στις περιοχές της Ανατολικής Αττικής από την περασμένη Δευτέρα και εξής ήταν ντροπιαστικά για ολόκληρο το έθνος και πρέπει να προβληματίσουν όλους εμάς. Ο αριθμός των αθώων θυμάτων μεγάλος ενώ ακόμα μεγαλύτερη η απογοήτευση που άφησαν πίσω τους οι καταστροφικές πυρκαγιές, σε όσους κατάφεραν να γλιτώσουν από την θανατηφόρα πύρινη λαίλαπα. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό καθώς τα όλα όσα άφησε πίσω του ο πύρινος εφιάλτης επηρέασε όλους, μικρούς και μεγάλους, επειδή μας έφερε αντιμέτωπους με πολλά ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τις δυνατότητες της χώρας μας, την ικανότητα της πολιτείας να αντιμετωπίσει ακραίες καταστάσεις και για το πόσο μπορούμε να ονειρευόμαστε και να σχεδιάζουμε για το μέλλον στη χώρα που ζούμε.
Βέβαια, η «εθνική τραγωδία» που έπληξε την χώρα, ανάδειξε για άλλη μια φορά τα θλιβερά αποτελέσματα από την ανθρώπινη παρέμβαση στη φύση. Ανθρώπινες παρεμβάσεις που δεν θα πρέπει να επαναληφθούν στο μέλλον προκειμένου να αποφευχθούν παρόμοιες δύσκολες και κυρίως για την χώρα μας ντροπιαστικές καταστάσεις. Είναι σίγουρο ότι οι καταστροφικές πυρκαγιές ξέσπασαν σε μία εποχή που η χώρα εκτός από την οικονομική κρίση, περνάει και κρίση αρχών και αξιών. Οι ευθύνες είναι τεράστιες για όλους μας ... και όχι μόνο για την πολιτεία και ,όσους διοικούν την χώρα. Όλοι ευθυνόμαστε για την όλη κατάσταση και καλούμαστε να αντιδράσουμε ώστε να ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο. Είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε την νοοτροπία μας. Την νοοτροπία απέναντι στη φύση, τους νόμους, το κράτος και πρωτίστως στους συνανθρώπους μας !
Άλλωστε, το γεγονός ότι μετά από όλα όσα διαδραματίστηκαν στην Ανατολική Αττική μας κινητοποίησαν ως λαό έχοντας την μεγάλη επιθυμία για βοήθεια στις οικογένειες των θυμάτων, για εμένα προσωπικά δείχνει πολλά. Από την μία, ότι ως λαός στα δύσκολα είμαστε ενωμένοι και μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Από την άλλη, βέβαια, ότι στα εύκολα μπορούμε να καταστρέψουμε τον άλλο αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό και να υποβαθμίσουμε όσο γίνεται περισσότερο το περιβάλλον με στόχο το άμεσο κέρδος...! Ας ελπίσουμε λοιπόν, ότι όλα όσα έγιναν και μας προκάλεσαν θλίψη αυτές τις μέρες, να μας αφυπνίσουν ,ώστε όλοι να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας, να κάνουμε τον απολογισμό μας , να αλλάξουμε στάσεις ζωής για να μπορούμε να ελπίζουμε για ένα καλύτερο μέλλον!
Τα θερμά μας συλλυπητήρια προς τις οικογένειες των θυμάτων θα πρέπει να συνδεθούν με πράξεις και όχι απλά με λόγια ... και τούτο γιατί σε αυτή την χώρα έχουμε βαρεθεί τα λόγια, είτε είναι από τα στόματα πολιτικών, είτε από στόματα συνανθρώπων μας. Και όλα αυτά, γιατί, διαφορετικά θα εξακολουθούμε να ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιου είδους καταστάσεις ... Φτάνει πια ...! Καιρός να ανατρέψουμε αυτό που είχε γράψει ο Γ.Σεφέρης : «Στο μεταξύ, μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ τακτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά» (Μέρες, Γ΄,σελ.208-209). Όχι, βέβαια, ότι ευθύνονται πάντα όλοι οι άλλοι... όπως είπαμε προηγουμένως...
