Ήταν ένας γάμος συμφέροντος και όχι από έρωτα. Η νύφη μόνο το οικονομικό όφελος είχε κατά νου.
Μετά τον μήνα του μέλιτος όμως, όταν εκείνη κατάλαβε ότι γάμος δε σημαίνει να απαιτείς να γίνεται κομμάτια ο σύζυγος με κάθε σου παραξενιά, ή να τσακίζεται να σου κάνει όλα τα χατίρια, αλλά ότι το ταμείο πρέπει να είναι κοινό, τότε άρχισε τη γκρίνια.
Και πάνε χρόνια τώρα. Για όλα έφταιγε ο γαμπρός, ο οποίος κάποτε τη βαρέθηκε τη ‘γαλαζοαίματη’, και την άφησε να λέει ότι θέλει κάθε φορά που εκείνη έβγαζε ‘έκτακτο ανακοινωθέν’ στη ‘γειτονιά’.
Φυσικά αυτή απολάμβανε τα προνόμια του γάμου γιατί, ‘υποχρεωμένος ήταν στο κάτω κάτω της γραφής’. Και με το στόμα γεμάτο ακόμα από τις μεγάλες μπουκιές χρημάτων, τον κατηγορούσε γιατί την ‘καταπίεζε’, γιατί την ‘εκμεταλλεύονταν’, γιατί θα μπορούσε να είχε βρει κάποιον καλύτερο, κτλ.
Κάποια μέρα, του ζήτησε διαζύγιο. Και εκείνος της είπε ότι η πόρτα είναι ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα. Και τότε, με το ένα πόδι εκτός πόρτας, η πριγκίπισσα άκουσε ότι ναι, ήταν ελεύθερη. Θα έπρεπε όμως να ξεχάσει τα συζυγικά ‘προνόμια’.
Και στάθηκε εκεί, μπάστακας, αρχίζοντας πάλι τις κατηγορίες. Ο εν διαστάσει σύζυγος έπρεπε, κατά την λίαν συντόμως ‘πρώην’, να συνεχίσει τις πληρωμές, και να τη φροντίζει, σαν πριγκίπισσα που είναι, τέλος πάντων.
Αυτός, που υπομονετικός είναι, όχι βλάκας, ανακοίνωσε ότι, μετά από την απομάκρυνση από το ‘ταμείο’, ουδέν προνόμιο αναγνωρίζεται.
Η μικρούλα αυτή παραβολή, αναφέρεται στο επικείμενο διαζύγιο Βρετανίας-Ευρώπης, βεβαίως βεβαίως.
Χρόνια τώρα, η Βρετανική κοινωνία ‘ωρύεται’.
Ζω στη Βρετανία εδώ και δεκαέξι χρόνια, και το φερέφωνο του Brexit, η Daily Mail, ποτέ δεν σταμάτησε να διαμαρτύρεται. Η φωνή του ‘λαού’ λοιπόν, τα έβαζε με τους ‘ευρωκράτες’ όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στη χώρα. Όταν ψηφίζονταν νέοι νόμοι, και ας ήταν και δίκαιοι.
Ο ‘γαμπρός’ έφταιγε για όλα. Η ‘νύφη’ απέφευγε καν να αναρωτηθεί για την βιωσιμότητα του γάμου. Αντιθέτως, εστίαζε σε άλλα θέματα, που της φαίνονταν τότε πιο επείγοντα. Όπως τα δίδακτρα των πανεπιστημίων, ή το παραδοσιακό Βρετανικό σπορ, το κυνήγι των αλεπούδων.
Και τώρα που ο ‘γαμπρός’ ζητάει ευθύνες, η ‘νύφη’, αντιπροσωπευόμενη από τον νέο Υπουργό Εξωτερικών, φωνασκεί ξανά. Αν εκείνος δεν μαλακώσει λίγο, και αν δεν της δώσει αυτά που ζητάει, και αν δεν της επιτρέψει να κρατήσει τα συζυγικά της προνόμια, τότε η σχέση τους δεν θα είναι και η καλύτερη.
Και καθώς του Κουτρούλη ο γάμος κοντεύει να διαλύσει, αρκετοί ξύνουν τα κεφάλια τους αναρωτώμενοι.
Μήπως να εξηγούσε κάποιος Χριστιανός την έννοια της λέξης ‘διαζύγιο’ στην κυρία;
