Χαρά, συγκίνηση, ικανοποίηση και δικαίωση είναι οι λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα και το κλίμα στην επίσημη τελετή υποδοχής των δύο στρατιωτικών στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης από πολιτειακούς, στρατιωτικούς παράγοντες και τους γονείς τους.
Με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος τους μετέφεραν από την Αδριανούπολη στη Θεσσαλονίκη και άρχισε το στημένο σώου. Στρατιωτικό άγημα απέδωσε τιμές και οι δύο στρατιωτικοί αποβιβάστηκαν φορώντας στρατιωτικές στολές και κατευθύνθηκαν πρώτα στον υπουργό Εθνικής Άμυνας πριν χαθούν στην αγκαλιά των γονιών τους. Υποδοχή ηρώων! Δεν έχω καταλάβει, το γιατί, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Κι όλα αυτά στις μέρες του Δεκαπενταύγουστου με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος να δηλώνει, ότι βοήθησε η Παναγία για να βρεθούν στην αγκαλιά των γονιών τους. Αστεία πράγματα. Ας είναι…
Στη πραγματικότητα αυτό που μπορεί να διακρίνει κανείς είναι ότι η Ελλάδα επέμεινε σταθερά στο δρόμο της διπλωματίας, διατηρώντας ανοιχτούς πολυεπίπεδους διαύλους με την Τουρκία τα τελευταία χρόνια, γνωρίζοντας ότι έχουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία αυτήν την περίοδο.
Μάλλον πρέπει να θεωρηθούν κρίσιμες στο πλαίσιο αυτό:
Οι τρεις επισκέψεις του Πρωθυπουργού στην Τουρκία το 2015-2016 και οι συναντήσεις ΥΠΕΞ που συνεισέφεραν καθοριστικά στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, την οικοδόμηση της ευρωτουρκικής στρατηγικής σχέσης και την προώθηση των συνομιλιών για το Κυπριακό.
Η στήριξη στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Τουρκίας κατά την απόπειρα πραξικοπήματος, τον Ιούλιο του 2016.
Η σταθερή στήριξη στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και στη διατήρηση των ευρωτουρκικών διαύλων.
Η επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου για πρώτη φόρα μετά από 65 χρόνια στην Αθήνα.
Η μη προσχώρηση της Ελλάδας στη λογική επιβολής οικονομικών κυρώσεων στην Τουρκία κατά την τελευταία περίοδο.
Στο πλαίσιο αυτών των διμερών σχέσεων, εντάθηκαν οι επαφές μέσω όλων των υφιστάμενων διαύλων προς την Τουρκία για την απελευθέρωση των δυο στρατιωτικών και αναδείχτηκαν οι επιπτώσεις που είχε η παράνομη κράτηση τους.
Κυρίως, το θέμα συζητήθηκε εκτενώς στη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο, στο περιθώριο της Συνόδου ΝΑΤΟ, η οποία, όπως ίσως θυμάστε, κράτησε πάνω από 1,5 ώρα. Μία συνάντηση, την οποία ορισμένα ΜΜΕ στη χώρα μας, μέσα στον αντιπολιτευτικό τους οίστρο, έσπευσαν τότε να χαρακτηρίσουν ως αποτυχία.
Η Ελλάδα όμως επέμενε και ανέδειξε σταθερά και δυναμικά το ζήτημα στις συνομιλίες με τους συμμάχους και εταίρους της και σε διεθνή και ευρωπαϊκά fora, ώστε να ασκήσει επιπλέον πίεση για επίλυση του ζητήματος. Στο πλαίσιο αυτό, το αίτημα για την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών μας, εντάχθηκε στα Συμπεράσματα Ευρωπαϊκού Συμβούλιου, σε Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στην Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Παράλληλα, τέθηκε επιτακτικά από τους Προέδρους Τουσκ και Γιούνκερ στη Σύνοδο της Βάρνας, ενώ αναδείχτηκε επίμονα στο ΝΑΤΟ, τόσο από τον πρωθυπουργό όσο και από τον υπουργό Εξωτερικών και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας. Το ζήτημα τέθηκε, επίσης, επανειλημμένως στις γερμανοτουρκικές και αμερικανοτουρκικές συνομιλίες, ενώ τέθηκε και στη συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν τον Απρίλιο, αφού λίγες μέρες πριν είχε αναφερθεί σχετικά ο πρωθυπουργός σε επικοινωνία του με τον Ρώσο Πρόεδρο.
Σημαντικός παράγοντας στην επίλυση του ζητήματος κατά την παρούσα περίοδο είναι και η προσπάθεια της Τουρκίας να επανεκκινήσει τις σχέσεις της με την ΕΕ και τα κράτη μελή της, σε μια περίοδο που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε κρίση.
