Ναι, είναι μικρόβιο και σε τρελαίνει
και κάνεις πράγματα παλαβά κι ανήκουστα
και νομίζεις ότι θα είσαι για πάντα,
να διατάζεις, να απαιτείς…
να μιλάς υπερήφανα…
Νομίζεις ότι εσύ είσαι ο κόσμος,
ότι οφείλουν όλοι να σε υπακούν,
το δικό σου να κάνουν δίχως σκέψη,
να σκύβουν το κεφάλι…
να υποτάσσονται ...
Ναι, καρκίνος είναι και σε κατατρώγει…
των ηγετών η θανάσιμη λέπρα…
ο θάνατος του νου και της ψυχής ,
ένα ναρκωτικό και δηλητήριο…
ίσως ,η δύναμη της καταστροφής…
Κι αυτά … όλα αυτά…
όταν δεν εκτιμάται η εκχώρησή της,
όταν η διαχείριση της γίνεται άδικη,
όταν λειτουργεί με κέρδος και ιδιοτέλεια,
όταν στηρίζεται στο ψέμα και την απάτη.
Όμως, η εξουσία μπορεί να είναι και αλλιώς…
Να γίνει χρήσιμη για τους λαούς και τον κόσμο.
Να οικοδομεί παιδεία δικαιοσύνης και ειρήνης.
Να οδηγεί τις καρδιές των ανθρώπων στην αλήθεια.
Να γίνει φως!
Περί της εξουσίας, λοιπόν, ένα μικρό αφιέρωμα, λίγες λέξεις… για τους ηγέτες, μικρούς και μεγάλους.
