Δύο μεγάλα γεγονότα που προέκυψαν τις λίγες μέρες που η εφημερίδα αυτή επέλεξε να μείνει κλειστή, μέσα στο καλοκαίρι, για να ξεκουραστούν οι άνθρωποι που μοχθούν για την έκδοση της, ήταν η έξοδος της χώρας από τα μνημόνια και ίσως ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης.
Το πρώτο δεν το λες και μικρό γεγονός, αν και για να του δώσεις το μέγεθος και την αξία που του πρέπει, θα χρειαστεί να έχεις λίγη υπομονή, ώστε να το δεις να λειτουργεί στην πραγματική οικονομία, να φτάσει δηλαδή σε μας. Ατομικά στον καθένα μας. Το δεύτερο, επίσης θα χρειαστούμε χρόνο για να δούμε πώς λειτουργεί.
Αλλά θα πρέπει να εξοπλιστείτε με πολύ κουράγιο, δύναμη και αντοχή για να το δείτε να συμβαίνει. Διότι εκείνοι που διαχειρίζονται την οικονομία του τόπου φρόντισαν, μέσω σπουδαγμένων οικονομολόγων, να διαχωρίσουν την οικονομία, σε αυτήν των αριθμών και των δεικτών και σ’ αυτήν της οικονομίας όπως τη βιώνει κανείς στην πραγματική ζωή. Κι αυτό φυσικά δεν το έκαναν καθόλου τυχαία.
Συγχωρήστε μας, αλλά δεν μπορούμε να δούμε κανένα καλό που να λειτουργεί προς όφελος μας. Το αντίθετο μάλιστα… Με απόλυτη βεβαιότητα θα μπορούσα να πω, ότι το έκαναν σκόπιμα για να χειραγωγήσουν τον κόσμο και να συγκρατούν, ως ένα βαθμό, τους ψηφοφόρους τους.
Πραγματικά, αδυνατώ να αντιληφθώ, να εισπράξω τα… βαθυστόχαστα μηνύματα του πρωθυπουργού από την Ιθάκη, όπου χρειάστηκε να πάει ως ημερήσια εκδρομή με τη σύζυγο του. Και δεν θα σταθώ στην έντονη αντιπαράθεση με την αντιπολίτευση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι. Αυτά συνέβαιναν και είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν ως κοκορομαχίες , όσο διαρκεί αυτό το σύστημα πραγμάτων…
Να το θυμόμαστε: Θα περάσει πολύ καιρός για να δούμε στην πράξη κάτι καλό… Και θα συνεχίσουμε να ακούμε κυβερνητικές εξαγγελίες τόσο για το ύψος των μισθών, όσο και για άλλα πράγματα που μας αφορούν άμεσα, όπως είναι ίσως οι συντάξεις. Μέχρι τότε θα βλέπουμε τρομαγμένα «εργατικά» συνδικάτα να παρακολουθούν χωρίς να είναι σε θέση να κάνουν το παραμικρό.
Δυστυχώς, αυτούς τους συνδικαλιστές έχουμε σε όλες τις βαθμίδες, από τα πρωτοβάθμια ώς την κορυφή, τη ΓΣΕΕ. Ίσως βέβαια την ερχόμενη εβδομάδα, με αφορμή τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και τις κυβερνητικές τυμπανοκρουσίες, να υπάρξουν κάποιες κινητοποιήσεις, αλλά κι αυτές θα έχουν τη… σφραγίδα του επετειακού. Μήπως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει κάθε χρόνο, αλήθεια;
Για μας, όπως και για πολλούς άλλους ανθρώπους που έχουν δεχθεί τρομερές πιέσεις και ανατροπές στις ζωές μας, τίποτα δεν μας πείθει πια, ότι κάτι λειτουργεί υπέρ μας. Ούτε ο ανασχηματισμός που είδαμε με κάποια νέα ονόματα, ούτε οι ενδεχόμενες καλές προθέσεις. Δεν αρκούν αυτά.
Κινήσεις ορατές χρειάζονται, τέτοιες που θα μπορούσαν να μας πείσουν ότι κάτι καλό συμβαίνει γύρω μας που ίσως και να μας αφορά.
Συνέβη κάτι εκπληκτικό αυτά τα οκτώ χρόνια συνεχούς λιτότητας σε βάρος μας, τον καιρό των μνημονίων. Είδαμε πολύ καθαρά, ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις όλων των χρωμάτων και τάσεων παρά τα διαφορετικά λόγια λειτούργησαν εναντίον μας.
Τι είναι αυτό που θα μας πείσει, ότι ξαφνικά τώρα θα ευαισθητοποιηθούν να κάνουν το αντίθετο; Τίποτα, πιστέψτε με. Μπήκαμε ήδη σε μια βαθιά προεκλογική περίοδο. Πολλοί θα σας τάξουν πολλά. Μην τους πιστέψετε. Ακόμα κι αν ήθελαν πραγματικά, είναι βέβαιο ότι δεν το μπορούν.
Ας συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε μόνοι μας και μόνο κάτι άλλο, πέρα από τις εγκόσμιες εξουσίες, μπορεί να φέρει λύση οριστική στο πρόβλημα μας. Αλλά κι αυτό χρειάζεται πίστη που κανένας πολιτικός δεν είναι σε θέση να μας δώσει. Ψηλά το κεφάλι λοιπόν, χωρίς καμιά απογοήτευση. Η ζωή συνεχίζεται…
