Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και δυστυχώς έχουν δίκιο.
Ερευνώντας την ιστορία ενός λαού, μαθαίνεις ότι υπάρχουν κάποιες ιδεολογίες, και κάποια χαρακτηριστικά, που επιμένουν για αιώνες ολόκληρους.
Εύχεσαι να έχεις άδικο κάθε φορά που σηκώνεις το κεφάλι από το βιβλίο, και πιάνεις την εφημερίδα.
Όμως η εφημερίδα συνήθως σου υπενθυμίζει ότι, ένας λαός είναι σαν τον πρωταγωνιστή ενός βιντεοπαιχνιδιού, με το κοντρόλ στα χέρια ενός παντελώς αρχάριου παίχτη. Καμιά φορά βρίσκει ένα τοίχο, και τότε αρχίζει μια αέναη μετωπική σύγκρουση, ξανά, και ξανά και ξανά. Αν είσαι αρχάριος παίχτης βιντεοπαιχνιδιού, μπορείς να τα παρατήσεις αν θες, ή να ξαναρχίσεις το παιχνίδι από την αρχή. Αν είσαι λαός, τότε ζεις ξανά, και ξανά, και ξανά, την ίδια κατάσταση. Όμως δεν μπορείς να τα παρατήσεις, ή να ξαναρχίσεις το παιχνίδι. Το ‘κοντρόλ’ το έχει άλλος.
Ερευνώντας την ιστορία του λαού της χώρας στην οποία ζω, έμαθα ότι κάπου εκεί στο 1834, χρόνια πολέμου με τους Ευρωπαίους ‘φίλους’, και η οικονομική κρίση που ακολούθησε, είχε ως επακόλουθο, την δημιουργία του ‘Νέου Νόμου των Φτωχών’. Ήταν μια φρικτή πραγματικότητα, η οποία ξημέρωσε στα κεφάλια των κατώτατων εργατικών στρωμάτων, και που έδινε δικαίωμα σε επιδόματα και χορηγήσεις, μόνο σε όσους το είχαν πραγματικά ανάγκη. Το κριτήριο της τότε κυβέρνησης ήταν το ‘Τεστ του Πτωχοκομείου’.
Το τεστ αυτό, απλά σήμαινε ότι, η οικονομική βοήθεια θα ήταν πλέον μόνο το πτωχοκομείο. Και για να βεβαιωθούν ότι οι αιτούντες είχαν πραγματικά άμεση ανάγκη βοήθειας, οι αρχές έκαναν τις συνθήκες διαβίωσης εντός των πτωχοκομείων τόσο αντίξοες και εχθρικές, που κανείς δεν θα ήθελε να περάσει ούτε ένα βράδυ εντός τους εκτός κι αν, το είχε πραγματικά ανάγκη.
Ήταν η πολιτική του ‘εχθρικού περιβάλλοντος’, μια τακτική που επιμένει ξανά, και ξανά, 184 χρόνια μετά.
Αυτή τη φορά, θύματα της πολιτικής ‘εχθρικού περιβάλλοντος’, είναι οι μετανάστες. Προς το παρόν, πρόκειται για τους μετανάστες εκτός Ευρωπαικής Ενώσεως. Είναι άνθρωποι που ζουν όλη τους τη ζωή στη χώρα αυτή, που έχουν οικογένειες και εργασίες. Άνθρωποι που και για ένα λάθος στην φορολογική τους δήλωση, χάνουν το δικαίωμα εργασίας και υγειονομικής περίθαλψης. Άνθρωποι που έχουν συνεισφέρει στην χώρα, και που τους κλείνουν τις πόρτες των συνόρων στα μούτρα, όταν δοκιμάσουν να επιστρέψουν από διακοπές στο εξωτερικό.
Το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, δημοσιεύονται σε λίγες εφημερίδες μόνο.
Σε ένα τέτοιο ‘εορταστικό’ κλίμα, στο Συνέδριο των Συντηρητικών, η πρωθυπουργός ανακοίνωσε τα νέα ‘δρακόντεια μέτρα’. Οι Ευρωπαίοι δεν θα έχουν καμία ‘ιδιαίτερη μεταχείριση’ μετά το Brexit.
Η πόρτα άνοιξε, και το κόκκινο χαλί της εξόδου έχει αρχίσει να στρώνεται.
