Ποιος το περίμενε… ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί…
κι ακόμη να πιστέψει ετούτο το συνάντημα, αυτό το σμίξιμο,
μάτια να συνταιριάζουν , να ξεχωρίζουν το ταίρι τους,
ανάμεσα στην αιθέρια λάμψη των ατέλειωτων αστεριών.
Μυστήριο είναι … ένα θαύμα …μια σύμπτωση… τύχη μεγάλη…
τα σύμπαντα να ενώνονται σε μια γραμμούλα γης… πανέμορφο !
χειμώνας και φθινόπωρο και καλοκαίρι, όλα να γίνονται άνοιξη,
να ανάβουν, να μοσχοβολούν, να ευωδιάζουν με λόγια αγάπης !
Εγώ… κι εσύ ! εμείς , ο κόσμος όλος , να ψάχνει αδιάκοπα να βρει…
πνοή σαν τη δική του, μέσα από τα όμορφα, τα μαγικά του ονείρου,
λες κι είχαν κάποτε χαθεί ,κάποτε ποιος άραγε να ξέρει… πες μου..
και βρέθηκαν στου κόσμου την πλατεία τη μεγάλη του έρωτα !
Εγώ… κι εσύ ! ήταν, σαν χτες …κι άνθισαν ,ξαφνικά , οι καρδιές,
ναι, σκίρτησαν, μίλησαν ,λουλούδιασαν με ρόδα η ανάσα τους,
μόνο με μια μικρή ματιά, ένα αθώο νεανικό κοίταγμα, ένα μίλημα…
εκεί στου δρόμου τα πρώτα περάσματα, στον ήλιο και στο φως.
Εγώ… κι εσύ ! στης αγάπης το μικρό παλατάκι κι οι δυο μας,
όνειρα κτίσαμε… νέες ζωές κι ελπίδες ,γέλια ,χαρές ανείπωτες,
μαζί ,πάντα μαζί στα δύσκολα του κόσμου, στις μπόρες τις κακές…
παλέψαμε για γη και φως και ουρανό, για του Χριστού την πίστη.
Και τώρα … σαν και τότε… τα χέρια …τα μάτια …ενώνονται ξανά ...
πάλι, σαν το πρώτο του δρόμου συνάντημα ,στης άνοιξης το άρωμα,
στα γέλια των μικρών παιδιών, στα πρώτα τους υπέροχα μιλήματα,
εκεί στα βάθη της καρδιάς, στη ζέστα , στην απεραντοσύνη της ψυχής.
Εγώ… κι εσύ ! Υπέροχο ! Μάτια… από αμέτρητα μάτια του κόσμου…
ναι ,να σμίγουν ,μαζί να πορεύονται ...να κλαίνε και να γελούν,
να νιώθουν , να σκέπτονται, να κατανοούν, χαρά του Θεού μεγάλη,
εμένα, εσένα, τον άνθρωπο το δικό σου, της όμορφης της αγάπης γέννημα !
Ένα αφιέρωμα για αγάπης, για την αγάπη των νέων, αυτή που αρχίζει με αγάπη και πρέπει να τελειώνει με απέραντη αγάπη!
