Στιγμές σιωπής, απλότητα, σιγαλιά,
στου κόσμου τη λάμψη και των ουρανών,
κοιτάζω το γαλάζιο των ματιών σου.
Κι ο χρόνος γίνεται και αυτός γαλάζιος,
χιλιάδες αστεράκια, όμορφα σιγοπαίζουν
κι ανασκαλεύουν της μνήμης το ταμείο.
Κοιτάζοντας ! μαθαίνω ,εκτιμώ
αυτή τη συνάντησή μας, την ένωσή μας,
ως δώρο Θεού ,για εμάς, για μένα !
Κοιτάζοντας ! την ελπίδα στα μάτια σου,
αρχίζω να ζωγραφίζω, στιγμές καλοσύνης,
από την καλοσύνη του δημιουργού Μας!
Κοιτάζοντας ! γράφω ποιήματα,
λέξεις όμορφες ,για το χαμόγελό σου,
για όλα τα αγριολούλουδα της άνοιξης.
Και το δάκρυ, τα μάτια τα κατακόκκινα,
σμίγουν στο πέλαγος της αγάπης,
με μία νεανική λάμψη, Θεϊκή!
Να αγαπάς τον άνθρωπό σου
και να τον δέχεσαι με τα λάθη του
και κάθε του σκοτάδι, φως να το κάνεις.
Να προσεύχεσαι γι΄ αυτόν, κάθε στιγμή
και να αγαπάς τα παιδιά σου,
ναι ! γιατί αγαπάς τον άνθρωπό σου !
Κοιτάζοντας ! την ομορφιά του κόσμου βλέπω,
την ευγνωμοσύνη του Θεού και δοξάζω,
για το ατελείωτο της Μεγάλης του Χάρης!
Κοιτάζοντας ! μάτια συντροφικά,
θάρρος παίρνω ,για τον καλό αγώνα,
για τον πλησίον ! για τον Χριστό Μας !
