Ένα γράμμα στο φως των ματιών σου !
τούτο το δείλι του κόκκινου ουρανού,
ανάμεσα στους καπνούς και στο φόβο,
η πένα να καταγράφει με συγκίνηση.
Και δε γράφω για τα βάσανα του πολέμου,
για τα κτυπημένα παλληκάρια που κείτονταν,
πέρα, στη λιγοστή χλόη και το κατακόκκινο του χιονιού ,
αλλά , για του νέους της όμορφης πατρίδας μας.
Ένα γράμμα δακρύων είναι ,με πόνο και αγάπη,
για τα άδολα νιάτα, τη νέα μας γενιά,
για το Γιάννη και τη Μαρία, για όλους, για σένα,
μια εξομολόγηση, μια μικρή προσευχή, ελπίδα.
Ένα γράμμα στο φως των ματιών σου,
στις υπόκωφες βοές των οβίδων,
κάτω από τους ατέλειωτους ήχους της εποχής ,
που ακούραστα οδηγούν σε λάθος δρόμους.
Εμείς, τότε σηκώναμε τα μάτια στον ουρανό
κι εσείς τώρα ...πέφτετε συνεχώς, δίχως συναίσθηση,
χωρίς επίγνωση του κακού που επιτελείται.
Εμείς στο φόβο κι εσείς στην ανόητη αναζήτηση.
Ένα γράμμα αγάπης ,με τη χλαίνη σύντροφο,
ένα φίλο καλό, με το παγωμένο κράνος της μοναξιάς,
σιμά με τη ζέστα του σταυρού της Μάνας Παναγιάς
την ευχή της ,τον αγιασμό των δακρύων της.
Κι εσείς, ακόμη δεν κατανοήσατε για μας
και αφήνετε να σας οδηγήσουν στα αδιέξοδα,
στην άκαρπη γνώση, στη φθορά της ψυχής,
παρασυρόμενοι από τις οβίδες της εποχής σας.
Ένα γράμμα δακρύων για το δικό σας «ΟΧΙ»,
εκεί …στον κοινωνικό πόλεμο που βιώνετε,
για σύνεση και σοφία, για επαναπροσδιορισμό,
για αντίσταση στα πλάνα και τα άνομα.
Ένα γράμμα στο φως των ματιών σου,
από το μέτωπο του πολέμου, στο δικό σας μέτωπο,
από το θάνατο και τη φθορά στη δική σας ζωή ,
για τα νιάτα της πατρίδας μας , την ελπίδα του κόσμου.
