Με υπέρ, κατά, αλήθειες, προβληματισμούς, διαπιστώσεις, ερωτήματα ας συνεχίσουμε, σκόρπια και άταχτα άλλωστε τίθενται, καθόλου όμως πρόχειρα, δόλια, παραπλανητικά. Για τυχόν στραβοπατήματα 2023 – 2030 λέγαμε, η περίοδος ομοιόβαθμα στο μεταίχμιο με τη 10ετία των μνημονίων όπου δεν πήγαμε καλά συνεχώς και αδιαλείπτως. Δεν είμαστε μόνοι μας και αυτόνομοι. Εξαρτώμαστε. Λάθη και αβελτηρίες, οι ανεπάρκειες θα προλάβουμε να ανασχεθούν, να ανασυνταχθούν, να αναστραφούν; Μας ΚΟΙΤΟΥΝ. Καιροφυλακτούν να μας ρουφήξουν. Θα εμπιστευθούμε μπαλαφομπαρουφάκηδες ξανά, τους μπογιατζήδες με τα μπογαλάκια στην πλάτη που λανσάρισε ενταύθα εκείνος ο ανεκδιήγητος του Γιωργάκη Οικονομικός; Τον θυμάστε το 2010;
Σοβαροί και κρίσιμοι τομείς τινάζονται σαν ελατήριο, σαν να ήταν συμπιεσμένοι. Από ρεκόρ ανεργίας σε έλλειψη εργαζομένων σε ζωτικούς κλάδους όπως ο αγροτικός ή ο τουρισμός, μάλιστα στις κυριότερες ειδικότητες. Συμβαδίζουν με υψηλότατες επενδύσεις στον τουρισμό, στην ενέργεια, στα ακίνητα, ευτυχώς με ομαλή γεωγραφική διασπορά σε νησάκια 1000 κατοίκων και κωμοπόλεις σε Πίνδο, Κρήτη, Αιγαίο, όχι περιορισμένα στο πρώην αεροδρόμιο Αθήνας που οδεύει πάντως προς κάτι μοναδικό στη Μεσόγειο. Όταν μόλις χθες κοψοχολιάζαμε με επεισόδια στον Έβρο και στα χότ σποτ μεταναστών, στα Νοσοκομεία του COVID, στις απαγορεύσεις κυκλοφορίας και Τουρκικές απειλές. Χωρίς να ανατραπεί, η Ελλάδα ανέτρεψε καταστάσεις, προβλέψεις, οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα, έτρεξε στις ΗΠΑ να δει τον Πρόεδρο, στην Κίνα το αύριο, ψύχραιμα ταυροκοίταξε τον γείτονα στα μάτια, εξοπλίστηκε α λά Γαλλικά, τούμπαρε το οικονομικό τοπίο, πάλεψε για γιατρούς με μέσα στα αντίσκηνα των ράπιντ τεστ, μπήκε θαρραλέα και τίμια στην κόλαση των Τεμπών. Να τα αρνηθούμε; Να τα διαγράψουμε;
Σε διαφορετικό επίπεδο, πόσοι θυμούνται εκλογές στη λήξη διορίας και παρά τις «ευκαιρίες» που τούτη η ΝΔ είχε ώστε να τις προκηρύξει προς ίδιον όφελος; Το 1977, όχι. 1981 επίσης νωρίτερα. 1985 ομοίως. 1989 – 1990. 10ετία 2000 και 2010. Με προφάσεις φαρσοκωμωδίας, αστειότητας συχνά. Το γεγονός οι εκλογές να διεξάγονται όποτε βολεύει έκαστον, κατέληξε συστημικό χαρακτηριστικό. Η παγίωση εντάχθηκε στις υπάρχουσες πολιτικές παθογένειες υφέρποντας, τις ανατροφοδότησε. Ο Μητσοτάκης αρνήθηκε. Δεν μιμήθηκε κανέναν. Εξ’ αρχής δήλωσε ότι η 4ετία θα εξανληθεί. Από την πρώτη στιγμή.
Εστίασε και στα επιμέρους. Αυτά που επωάζουν το μικρό ή το τεράστιο θετικό έργο. Και τα τρένα μαζί. Επί έτη ζημιές εκατ, σχέση εξόδων – εσόδων 8 προς 1!!! Με τους αχθοφόρους και του Υπ. Παιδείας, σε σταθμάρχες. Εποπτεύοντες στα σουβλάκια. Κλοπές πανάκριβου υλικού επί 10ετίες. Ανευθυνότητες, ανικανότητες, ανεπάρκειες, ελλείψεις, αστοχίες, ανάποδες προτεραιότητες, συρρίκνωση, φαγοπότια, (όχι σουβλάκια βέβαια), αναχρονισμοί, απουσία δικλείδων και διάφορα πόσα θα βγουν τελικά...
Την κυβέρνηση κτύπησαν, διέβαλαν, υπονόμευσαν συνθήκες, καταστάσεις, εχθροί, αντίπαλοι αλλά τα αντιμετώπισε με σοβαρότητα, δεν την κατέλαβε σύγχυση, δεν μπουρδουκλώθηκε, δεν εκτροχιάστηκε, δεν αντέδρασε υποτονικά, πανικόβλητα, αναποτελεσματικά. Δεν αδράνησε, δεν άγγιξε το κουμπί στο «πολύ λίγο» ή στο πατροπαράδοτο «αναμονή». Συνεργάστηκε και προσκάλεσε από κοντινούς ή συγγενείς ή και μακρινούς πολιτικούς χώρους, όχι ευκαιριακά, προσχηματικά με στόχο την εξουσία, την υστερόβουλη παράτασή της όπως έτερα συνονθυλεύματα, μορφώματα σε σκηνικά παρομοιάζοντα ταινίας Σαρλώ καθώς φέρνει τον δίσκο στο εστιατόριο.
Πορεύτηκε από τις μεγάλες, τις ολικές εικόνες στις μικρές δίχως να κατακερματίζονται μεταξύ τους υπουργοί – υπηρεσίες – αρμοδιότητες, πρωτοφανώς καλοκουρδισμένα, αντί του καθιερωμένου δεκαετίες άρτσι μπούρτζι, η ΝΔ πάτησε ανθεκτική και προσαρμοστική καταμεσίς σε λαίλαπες που ουδείς στη θητεία του αντιμετώπισε μαζικά και σε τέτοιο βαθμό, μεταναστευτικό, μεταρρυθμίσεις, Τουρκία, Τέμπη, πόλεμο Ουκρανίας, ακρίβειας λαίλαπα, επιδημία, μεταμνημόνια χρέη και διαχείρησή τους.
Τσιρίζουν και τσιτσιρίζονται, τσινάνε και τσιγαρίζονται οι τσίτα τσίτα στου γκρεμνού το χείλος με τα τσιμενταρισμένα τσιτάτα τους αναμαζοχτάρηδες της πολιτικής για αναπόδεικτες παρακολουθήσεις, μια με ολίγη από γιουβέτσι σάλτσα σκάνδαλα, την αστυνομία στα Πανεπιστήμια (τους), την αξιολόγηση (τους), το δυστύχημα του αιώνα, τώρα πάνε για απονενοημένη δήθεν «αλαζονεία». Δεν πρόκαναν που ΄λεγε ο μακαρίτης Φλωράκης, την πρώτη, αντί να τους λάχει η δεύτερη φορά της δεύτερης ευκαιρίας τους να σώσουν με τις αρλούμπες τους την Ελλάδα (πρώτο πρώτο είχαν το Ρέθυμνο και το Νοσοκομείο) και ολόκληρο τον πλανήτη, ψάχνουνε τι τους βρήκε και τι τους έρχεται...
Ρεθεμνιώτες και συνέλληνες, τα πολλά λόγια είναι Ανταρσιο-Συριζέϊκο νερόβραστο λαχανόζουμο για γαργάρες. Εμείς. Μαζί όσο μπορούμε περισσότεροι. Τώρα. Μαζί. Εμείς. Πάμε να εντάξουμε την 25η Ιουνίου στις επετείους της πατρίδας και του λαού μας. Πάμε τώρα, εμείς, μαζί.
