Καθίσαμε σε μια γωνιά, στου χρόνου τη φαρέτρα
και σιγοψιθυρίζαμε, απλά και νέτα ντρέτα,
για όλα τα ποθούμενα, τ΄ αύριο και το τώρα,
για τη ζωή και την ψυχή ετούτη εδώ την ώρα.
Ποίοι είμαστε, τί είμαστε, ποιός ο προορισμός μας
και τρέχουμε ολημερίς, πού σταματημός μας ,
αλήθεια το σκεφτήκαμε, ποιό είναι το καλό μας,
σαν φύγoυμε απ΄ τη ζωή, δίχως το όφελός μας .
Μην σε πλανεύουν τ΄ υλικά ,η δόξα και το χρήμα
σαν τον αέρα χάνονται κι ας λες πως είναι κρίμα,
ψεύτικα είναι πλανερά και όλα ματαιότης,
που γίνονται εμπόδιο απ΄την αρχή της νιότης
Σκέψου και ψάξε, φίλε μου, κίνησε με σοφία,
στο δρόμο τον αληθινό, χωρίς αργοπορία
και φτιάξε κόσμους όμορφους, φύτεψε την αγάπη
κι αγκάλιασε όσους πονούν ,σκούπισε κάθε δάκρυ.
Το πέρασμα είναι όμορφο, πρέπει να το προσέξεις,
να το γεμίσεις μ΄ άρωμα. τον ξένο να προστρέξεις ,
να δίνεις από το χρόνο σου, χαμόγελα με φως
και να στολίζεις ουρανούς και δυστυχείς καλώς.
Αυτός είναι ο προορισμός, το χρέος το δικό μας,
να βοηθάμε το φτωχό, έτσι, για τον Χριστό Μας!,
να δίνουμε το έλεος και τη συγχώρεσή μας,
σε κάθε φίλο και εχθρό με τη συμπόνεσή μας!
