Πέρασαν κιόλας σαράντα και κάτι λίγες μέρες από τότε που ένας φίλος από τα παιδικά μου χρόνια ταξίδεψε χωρίς ντυπανοκρουσίες και "ταρά τα τζούμ" για την γειτονιά των Αγγέλων!!!
Ο φίλος μου ο Πίπης!!! Ή ο κατά κόσμον... Σπύρος Ασπρομάτης.
Ο γιος του Βενιζέλου και της κυρά-Άννας. Το αλάνι του Κιουλούμπαση και ο απόλυτος και χαρακτηριστικός "λιμανάνθρωπος" των πρώτων τουριστικών χρόνων της παλιάς πόλης.
Ψυχούλα πολλών οκάδων ο φίλος μου ο Σπύρος ρε Νικόλα!!!
Ένα τσιγάρο είχε... Δύο σου έδινε!!! Φράγκο δεν είχες.... Δανειζόταν για να σε βοηθήσει!!! Φίλος αδερφέ.
Έτσι όπως τον ζωγράφισε ο Τσαρούχης, τον έκανε στίχο ο Λευτέρης και τον τραγούδησε ο Στέλιος!!!
Τον θυμάμαι από την οδό Χειμάρας.
Από την ταβέρνα "ΑΣΤΗΡ" του πατέρα του και στην συνέχεια το 1971 στην ταβέρνα ΧΕΛΩΝΑ στο Ενετικό λιμάνι.
Μορφές γνήσιες λιμανίτικες και με σφραγίδα γνησιότητας όλοι τους!!!
Ο Σπύρος, ο αδελφός του ο Νίκος, ο γαμπρός του ο Τσαγκαράκης και άλλοι Ασπρομάτηδες!!! Θα χρειαζόμουν αρκετές σελίδες για να σου περιγράψω εκείνα τα πρώτα χρόνια του Τουριστικού προϊόντος στο Ενετικό λιμάνι της πόλης μας!!!
Να σου μιλήσω για τα "καμάκια" του ενετικού λιμανιού. Να σου διηγηθώ για τις ταυτότητες τους. Να σου περιγράψω το BAR BLOODY MARY του Αρτέμη και του Ηλία. Να σου πω για τον Μήτσο τον Παλάση και το αλησμόνητο μπουζουκάδικο "ΟΔΥΣΣΕΑ"!!!
Να σου παρουσιάζω την Μαντόλα και τον Ηλία Τσικόγια... Τον μπουζουξή τον Κώστα Καραμπετιάν... Τον Νικόλα τον Καπαρό που μας απαθανάτιζε με την φωτογραφική του μηχανή!!!
Δεσμεύομαι όμως να στα θυμήσω κάποια μέρα... Γιατί όλα αυτά ήταν ο φίλος μου ο Σπύρος Ασπρομάτης!!!
Καλό ταξίδι ρε φίλε!!!
Πήρες μαζί σου τα καλύτερα μου χρόνια!!!
Μ.Θ.Κ
