Ο Ρεθυμνιώτης και καταξιωμένος δημοσιογράφος Βασίλης Σκουντής, μίλησε αποκλειστικά στην εφημερίδα Ρέθεμνος για την εκλογή του στην ΚΟΕ, την κατάσταση που επικρατεί αυτή την στιγμή στην ομοσπονδία του Μπάσκετ ενώ παράλληλα θυμήθηκε πολλές στιγμές από όλα του τα χρόνια στην Δημοσιογραφία.
-Πρόσφατα στις εκλογές της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδος εκλεγείτε στο Δ.Σ. και μάλιστα δεύτερος σε ψήφους, θα μας πείτε πως πήρατε την απόφαση να κατεβείτε:
«To παρελθόν και η μεγάλη καψούρα μου που πολύ θα ήθελα να τα ξαναζήσω στο παρόν και στο μέλλον. Είχε πει κάποτε ο Οσκαρ Ουάιλντ ότι «Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν’ αγαπήσεις, αλλά δεν αρκεί μια ολόκληρη ζωή για να ξεχάσεις». Εννοώ ότι άρχισα τη δημοσιογραφική καριέρα μου πριν από 43 χρόνια από την πισίνα, το πρώτο ρεπορτάζ που έκανα αφορούσε την κολύμβηση και το γουότερ πόλο, ήμουν παρών σε πλείστες όσες μεγάλες και ιστορικές στιγμές και όλα αυτά δεν φεύγουν ποτέ από το μυαλό μου. Από τη στιγμή, λοιπόν, που έκρινα ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος και δέχθηκα την πρόταση, βουρ στον πατσά!
Ένας επί πλέον λόγος που έπαιξε ρόλο είναι η κινητικότητα και το ανανεωτικό ρεύμα που εκδηλώθηκαν γενικώς σε όλες τις αθλητικές ομοσπονδίες. Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι θα ήταν άδικο να αμφισβητηθεί το έργο που παράχθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρξει ένας εκσυγχρονισμός σε ιδέες, σχεδιασμό και πράξεις, όπως επίσης και μια μεγαλύτερη διασπορά των αθλημάτων, μέσα στο πλαίσιο μιας νέας αντίληψης και συνεργειών με τα σωματεία που αποτελούν το πρωτογενές κύτταρο και με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
Η ομάδα μας είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομα της και τονίσθηκε από τον περασμένο Ιούλιο, όταν δημοσιοποιήθηκε και διαμοιράσθηκε το πρόγραμμα μας το οποίο εδράζεται σε οκτώ κατευθυντήριους άξονες: «Κολυμπάμε μαζί», άλλωστε-για να παραφράσω μια αποφθεγματική ρήση του Τόμας Τζέφερσον την εποχή της διακήρυξης της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ- εάν δεν κολυμπάμε μαζί, θα πνιγούμε χώρια»!
-Tι στόχους έχετε οριοθετήσει?
«Να συντρέξω σε ό,τι μπορώ. Πέρα από την παλιά μεγάλη αγάπη που τρέφω προς τα αθλήματα που έχει υπό την αιγίδα της η ΚΟΕ, νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω στην επόμενη μέρα με τη δημοσιογραφική εμπειρία μου.
Εχω καλύψει και μεταδώσει στην τηλεόραση πλείστες όσες εγχώριες και μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις (Ολυμπιακοί Αγώνες, Παγκόσμια Πρωταθλήματα, Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, FINA Cup, Κύπελλα Ευρώπης κοκ) και δεν έπαψα ποτέ να παρακολουθώ τα δρώμενα σε όλα τα επίπεδα. Θα ήθελα να ασχοληθώ κυρίως με το πώς τα αθλήματα μας θα τύχουν μεγαλύτερης προβολής στα ΜΜΕ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην εξέλιξη τους και στο αγκάλιασμα τους από το ευρύ κοινό».
-Πόσο δύσκολη ήταν για εσάς η μετάβαση από την νομική στην Δημοσιογραφία?
«Δεν ήταν δύσκολη αυτή η μετάβαση, απλώς ακούω ακόμη και τώρα, μετά από σχεδόν σαράντα χρόνια, τα παράπονο της μάνας μου επειδή δεν πήρα το πτυχίο, ενώ χρωστούσα λίγα μαθήματα»!
-Με ποιους ανθρώπους στο χώρο είχατε την καλύτερη συνεργασία?
«Με όλους! Είμαι καλόβολος άνθρωπος και όταν αγαπάς κάτι παράφορα, κάνεις παραχωρήσεις και θυσίες ή τιθασεύεις τον εγωισμό σου για να κάνει όσο καλύτερα γίνεται τη δουλειά σου. Θα ήθελα όμως να ευχαριστήσω ιδιαίτερα δυο ανθρώπους που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην καριέρα μου και τους θεωρώ δασκάλους και μέντορες μου: τον Χρήστο Ράπτη και τον Φίλιππο Συρίγο».
-Υπήρξε αγώνας που φοβηθήκατε για την σωματική σας ακεραιότητα?
«Αρκετές φορές ένας δημοσιογράφος και μάλιστα κάποιος που μεταδίδει ντέρμπι αιωνίων, νιώθει πιεσμένος και ίσως κάποιες φορές αισθάνεται ότι κινδυνεύει. Μου έχουν τύχει μερικά τέτοια περιστατικά, αλλά ευτυχώς δεν έφτασαν στα άκρα».
-Ποια ήταν η μετάδοση που σας έχει μείνει και στο μυαλό, είτε για θετικούς λόγου, είτε για αρνητικούς λόγους;
«Προφανώς ο ημιτελικός του Eurobasket του 2005 στο Βελιγράδι με τη Γαλλία, στον οποίο γεννήθηκε και η ατάκα «Βάλ’ το αγόρι μου». Ηταν σαν να λέω φωναχτά την προσευχή μου και ευτυχώς την άκουσε ο καλός Θεούλης και μας έκανε το χατίρι»!
-Έχετε καλύψει πολλά All Star Weekend του NBA, υπήρξε όμως κάποιο που ήταν ξεχωριστό για εσάς?
«Από τα δέκα που έχω καλύψει δια ζώσης αυτό που μένει βαθιά εντυπωμένο στη μνήμη μου είναι εκείνο του 1998 στη Νέα Υόρκη. Και επειδή ήταν το πρώτο, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι βρέθηκαν για αντιμέτωποι ο Μάικλ Τζόρνταν και ο Κόμπε Μπράιαντ, σε ένα και με τελετή παράδοσης και παραλαβής».
-Πως σχολιάζετε την κατάσταση που επικρατεί αυτή την στιγμή στην ΕΟΚ σχετικά με το θέμα των εκλογών;
«Τραγική και ντροπιαστική για το άθλημα. Δεν έχω λόγια! Δυστυχώς το μπάσκετ πέφτει θύμα των παιχνιδιών εξουσίας και του γαντζώματος κάποιων ανθρώπων από την καρέκλα. Περίμενα και προσδοκούσα ότι ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, ο οποίος υπήρξε πρωτοπόρος ως παράγων και έχει προσφέρει τα μέγιστα στην εκτόξευση του ελληνικού μπάσκετ, θα φρόντιζε ώστε να υπάρξει μια ομαλή μετάβαση στη νέα εποχή και δεν θα έβαζε πάνω απ’ όλα την κόντρα του με τον Λευτέρη Αυγενάκη, με αποτέλεσμα να προκληθεί αυτό το χάος και να γινόμαστε μάρτυρες μιας φαρσοκωμωδίας! Κανείς δεν είναι πάνω από το μπάσκετ, αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι».
-Πιστεύετε ότι η Εθνική Ελλάδος μπορεί να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες?
«Πρόκειται για μια δύσκολη επιχείρηση, ειδικότερα εάν δεν παίξει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Έχουμε κιόλας κακό παρελθόν στα Προολυμπιακά Τουρνουά, δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το θέμα προπονητή και γενικώς υπάρχει ένα θολό τοπίο».
-Τι θεωρείτε ότι πρέπει να έχει κάποιος για να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία και τι συμβουλές θα του δίνατε;
«Πέρα από το ταλέντο, που δεν είναι κιόλας το μείζον σε αυτή την υπόθεση, νομίζω ότι η προίκα ενός δημοσιογράφου αποτελείται από άλλα στοιχεία: την εργατικότητα, τη γνώση, την αφοσίωση και το μεράκι. Πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις και να του δοθείς ολοκληρωτικά, χωρίς εκπτώσεις. Αυτή είναι η δική μου προσέγγιση».
