Της Κατερίνας Βοτζάκη
Κιουρτσιδάκη Νίκη (Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρέθεμνος)
Τσ' αγάπης τον αροδαμό, πάντα το δάκρυ καίει
για δεν αρνεύει η καρδιά κι' όλο για κάτι κλαίει.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Δεντρό απού ξεράθηκε, αροδαμούς δε βγάνει
κι' άθρωπος που 'ναι πίβουλος, ποτέ καλό δε γ-κάνει.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανίων)
Ελλάδα πως σου κάμανε, ξόφλημα το δεντρό σου
ξένοι φάγαν τσ' αροδαμούς και ντόπιοι τον καρπό σου.
Αλεβυζάκη Ειρήνη (Αλώνες Ρέθεμνος)
Αροδαμό στο λούλουδο, θωρρώ και πάλι ανοίγει
θωρρώ κι' εκείνη την κορφή, που με τον ήλιο σμίγει.
Και λέει ο ήλιος τση κορφής, τα χιόνια σου θα λειώσω
και στα δεντρά μα και στη γης τσ' αχτίνες μου θ' απλώσω.
Φανουράκης Ηλίας (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηρακλείου)
Αροδαμίζουν οι χαρές, μόνο στο πέρασμα σου
και σβήνουν και μαραίνονται, στο απομίσεμά σου.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Σα ροδαμίσει το δεντρί και βλαστοσέρνει νιότη
τσ΄αγάπης γραίνει το νερό κι' όχι του καταπότη.
Σηφάκης Λευτέρης (Αθήνα)
Η θύμηση τζη αροδαμός, που δίνει νέα ελπίδα
κι' ομορφιά τζη ουράνιο, τόξο στην καταιγίδα.
Πολιτάκη Χαρούλα (Κάλυβος Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Ρέγομαι 'γω τ' αροδαμού, που φέρνει τη ζωντάνια
κι' ας μην ειναι ισόβια, βαστά αυτή ζαμάνια.
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Του έρωντα ο αροδαμός, ανθίζει κάθε χρόνο
και παγουδιένει τση πληγές και τση καρδιάς τον πόνο.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Η βιόλα που θα μαραθεί και δεν αροδαμίζει
άδικο κόπο ο κηπουρός, κάνει που την ποτίζει.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Βασιλικοί κι' αροδαμοί, ν' ανθίζουν στην αυλή σου
γαρδένιες και γιασεμιά, να ρέουν στη ζωή σου.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανίων)
Αροδαμοί και θύμισες, δίχταμο και θυμάρι
τρέχουν 'πο μιας παλαιϊκιάς, Κρήτης, το κουτσουνάρι.
Σπυριδάκης Μιχάλης (Αγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηρακλείου)
Βιόλα μου, χίλια άδικα, ρίχνω του κηπουρού σου
που κόβγουνε και δε μιλεί, άλλοι τσ' αροδαμούς σου.
Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)
Εροδαμίσα τα δεντρά κι' οι ροδαρές αντάμα
η φύση πάλι το 'καμε της άνοιξης το θάμα.
Γαριπαντώνης (Νύβριτος Μεσσαράς Ηρακλείου)
Ο κόσμος είναι όμορφος, μα έδα π' αροδαμίζει
μοιάζει με τη παράδεισο κι' όπου κι' αν πας μυρίζει.
Ζουρμπάκης Γιώργης (Ρέθεμνος)
Τα λόγια σου είναι αροδαμός, οι τρόποι σου είναι διόσμος
κι' όπου προβάλεις ευωδιές, παίρνει από 'σε ο κόσμος.
Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Ρέθεμνος)
Εγέμισε αροδαμούς και ευωδιές η πλάση
κι' έγινε η σκέψη μου πουλί, στσοι κλώνους και κοιτάσει.
Κασωτάκη Σπυριδούλα (Ανώπολη Σφακίων Χανιά)
Πριν μαραθεί το όνειρο που 'χαμε οι δυό μας κάνει
γύρισε πίσω, αροδαμούς, να ξαναδώ να βγάνει.
Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλιά Μεσσαράς Ηρακλείου)
Αροδαμός εγίνηκες και στάθηκες στο πλάι
κι' ο κόσμος επλυμμύρισε, μ' αρώματα του Μάη.
Βίκτωρας- Ξενιτεμένος (Βυζάρι Αμαρίου Ρέθεμνος)
Δεν έχει αθό κι' αροδαμό, το γέλιο του χειλιού μου
επόμεινε ξερό κλαδί, στην άνοιξη του νου μου.
Μηντιλάκη Μαρία (Χανιά)
Ζηλεύγω 'κεινο το δεντρό, αροδαμούς που βγάζει
κι 'ας μοιάζω με ξερό κλαδί, που σβύνει απ' το μαράζι.
Μπακιρτζής Δημήτρης -Τζανοδημήτρης (Πεμόνια Αποκορώνου Χανίων)
Άχι και να 'χα εις τη ζωή, αροδαμό του κρίνου
να βάνεις τα χεράκια σου, το χάδι να τσι δίνου.
Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)
Μ' αροδαμός θελα γενώ, κορμού κουτσουρεμένου
αν είχε θες να μη περνώ, σαν του λησμονημένου.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)
Άφησε τσι αροδαμούς, ν' ανθούνε στο περβόλι
πάνω στα σάπια τα κλαδιά, χάρε να ρίχνεις, βόλι.
Κυδωνάκη Ελένη (Αμάρι Ρέθεμνος)
Μ' αροδαμούς εκέντησα, τη σκέψη σου αυγή μου
κι' εικόνα χρυσοστόλιστη, σ' έκαμα στη ψυχή μου.
Για την αδικοχαμένη Στέλλα Ακουμιανάκη λέει ο Δ. Μπακιρτζής:
Πάντα στον ήλιο επέτουνες με τα φτερά τση νιότης
μα στα 'κοψαν μια αργαδινή τα λάθη τση φιλιώτης,
κι' ανέβηκες στον ουρανό με τση ψυχής τα κάλη
Στελλιό μου δεν μπορεί κιανείς 'πο 'κεια μπλιο να σε βγάλει.
Το επόμενο μας θέμα είναι η λέξη, στανιό ( με το ζόρι)
και το μεθεπόμενο, ράτσα. Στέλνετε στα τηλέφωνα 6981572714 6977185491.
