Ρίμες με την λέξη φεγγάρι
Ντίκα Ελένη (Ρέθυμνο)
Φεγγάρι μου χαμήλωσε παρ' το και κοίμισέ το
κάν' το εσύ αντί για 'με γλυκά νανούρισε το.
Ύστερα άσε το ξανά στη γη και χάιδευε το
το φως σου κάνε πάπλωμα και καλοσκέπασε το
Βάλε για μαξιλάρι του το πιο λαμπρό σ' αστέρι
και ένα φύλακα άγγελο να του κρατά το χέρι.
Νεράιδες στειλ' του συντροφιά με τα ραβδιά να κλέψει
ότι ποθεί και λαχταρά στη ζήση να μαζέψει.
Καπετανάκης Γιάννης (Θεσσαλονίκη)
Δημιουργείς πανσέληνους βάνεις φωτιά στ άστρα
όντες τα βράδια τριγυρνάς του νου μου ξελογιάστρα.
Φεγγάρι που 'σαι μάρτυρας σ' ότι συμβαίνει βράδυ
Κανάκευε την ν-αγαπώ με τ απαλό σου χάδι.
Τα βραδινά τα όνειρα φεγγάρι ξεδιαλύνεις
και μιαν γλυκιά υπόσχεση πριν ξεπροβάλεις δίνεις.
Σταυρουλάκης Γιώργος –Σταυρουλής (Χανιά)
Είσαι στο κόσμο μοναχό και γω μα θέλω χάρη
φέξε τη στράτα να τη δω που πορπατεί φεγγάρι.
Λουλουδάκης Μαρίνος (Ηράκλειο)
Αν δεις φεγγάρι την αυγή και ήλιο στο σκοτάδι
θα πάψωνα σε αγαπώ και να σου δίνω χάδι.
Γύπαρη Κατερίνα(Ασή Γωνιά Αποκορώνου Χανιά)
Φεγγάρι απόψε που πονώ κατέβα μια σκάλα
να φέγγεις στην αγάπη μου να μην μου πάθει πράμα.
Κάθε αργά του φεγγαριού κάνω παραγγελία
να μ' αγαπάς ως σ' αγαπώ να γίνεσαι θυσία
Το φως του ήλιου δεν μπορεί φεγγάρι να σου μοιάσει
φέγγεις εσύ στα σκοτεινά τσ' ελπίδας να περάσει.
Ζερβουδάκης Προκόπης (Καμπανός Σελίνου Χανιά)
Φέξε φεγγάρι μου λαμπρό να πάω στην κοπελιά μου
να την θωρώ δεν νταγιαντώ μόνο στα όνειρα μου.
Φεγγάρι φίλε μου καλέ σαν δεις την κοπελιά μου
χαμήλωσε και δώσε τζη τα χαιρετίσματα μου.
Αγγέλα (Ηράκλειο)
Φεγγάρι μου κάθε βραδιά μαζί σου κουβεντιάζω
και της καρδιάς μου τους καημούς σε σένα αραδιάζω.
Φεγγάρι με τη λάμψη σου φωτίζεις την καρδιά μου
κι ανθίζουν οι ελπίδες μου κι όλα τα όνειρα μου.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Κόκκινος δίσκος στ' ουρανού το μονοπάτι στέκει
μιά θλίψη στ' άστρι και στο νου που' χω κλειδώσει πλέκει.
Σ' ένα φεγγάρι μακρινό λουσμένο με τ' ασήμι
που 'χει η νύχτα σαν κεντά τση χαραυγής ταξίμι.
Τραγούδι καλοκαιρινό στρωμένο να διαβαίνει
στο στίχο του μιαν ακριβή πανσέληνος θλιμμένη.
Αυγουστάκη Χαρά (Ρέθυμνο)
Φεγγάρι η Γη σε γέννησε και σού 'πε να γυρίζεις
όταν τον Ήλιο δε θωρεί, εσύ να τη φωτίζεις.
Σεργιάνι βγαίνεις καθ' αργά και τα πουλιά φωλεύουν
φεγγάρι μου τη λάμψη σου και τ' άστρα τη ζηλεύουν.
Πόσες φορές φεγγάρι μου, ξενύχτησα, θυμήσου
και σού 'λεγα τα μυστικά και τα 'παιρνες μαζί σου.
Μαυρουδή Μαρία (Μοίρες Ηράκλειο)
Κάθε βραδιά τον ουρανό έμαθε να γυρίζει
και σ όσους μόνοι νιώθουνε παρέα να χαρίζει.
Έτσα κι εγώ το καρτερώ να πω το μυστικό μου
αφού σαν φίλο το θωρώ ως άνθρωπο δικό μου.
Εκείνο με τη λάμψη του δίνει χαρά κ ελπίδα
δείχνοντας τρόπους για να ζω μετά την καταιγίδα.
Γύπαρη Π. Γεωργία (Ασή Γωνιά Αποκορώνου Χανιά)
Φεγγάρι μου αν τονε δεις οθέ ντη γειτονιά μου
πες του πως σκάλα έκαμα για κείνον τα μαλλιά μου.
Μπούτζουκα Μαρία (Σχολή Ασωμάτων Ρέθυμνο)
Φεγγάρι μου χαμήλωσε θέλω να σου μιλήσω
εσύ που βλέπεις 'κει ψηλά χάρη να σου ζητήσω.
Πε μου αν βλέπεις τσι ψυχές που φύγαν για τον Άδη
είναι ψηλά στον ουρανό γη ζουν μες στο σκοτάδι.
Θέλω αν είναι εκεί ψηλά μία ψυχή να ψάξεις
και λόγια απού θα σου πω μαζί της ν' ανταλλάξεις.
Πες της πως μου 'λειψε πολύ μακριά της δεν αντέχω
και φταίει η απουσία της πόνους θανάτου κ' έχω.
Γιάντα μας απαρνήθηκε και πήγε σ' άλλους τόπους
άφησε προίκα τον καημό κ' ένα σωρό ανθρώπους.
Ερήμωσε το σπίτι μας από το μισεμό της
πουλιά δεν κελαηδούνε μπλιο όξω απ' το σπιτικό της.
Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ασκύφου Σφακίων Χανιά)
Ένα φεγγάρι σου στειλα να δει τα βράδια που ΄΄σαι
και γιάγειρε μου το μισό κι αμίλητο κοιτούσε.
Γιάντα φεγγάρι μου χλωμό μου 'ρθες και λυπημένο
μην δεν τον είδες που εγώ μαντάτο του προσμένω.
Μα συ φεγγάρι μου σιωπάς και μένα ο νους σαλεύει
κι η νύχτα γίνεται θεριό κι απάνω μου παλεύει.
Τσι νύχτας μου τα όνειρα στη μέρα θα τα αφήσω
γι' αυτό φεγγάρι μου εδά θα σε καληνυχτίσω.
Καλλιτσουνάκη Αθανασία (Ρέθυμνο)
Βγήκε φεγγάρι γελαστό και λάμπουνε τ' αστέρια
γιατί με κράτησαν ξανά σφιχτά τα δύο σου χέρια.
Λάμπει ξανά στον ουρανό τ' αστέρι το δικό μου
και το φεγγάρι γελαστό που σ' είδε στο πλευρό μου.
Κουτσάκη Χρυσούλα (Αντισκάρι Ηράκλειο)
Φεγγάρι που ολονυχτίς γυρίζεις στο πλανήτη
πες μου αν είδες πια καλούς τόπους από τη Κρήτη.
Πες μου αν είδες να 'χουνε τόπους μπεγεντισμένους
αθρώπους με φιλότιμο και καλαναθρεμμένους.
Να κουβαλούνε τη μ-πρεπειά και τη λεβεντοσύνη
τσι Κρήτη μας την αρχοντιά μα και τη καλοσύνη.
Φεγγάρι ανε σε κούρασα επά θα σταματήσω
κι όντε θα ξανασμίξουμε θα σε ξαναρωτήσω.
Τζιγκουνάκη Πετρογλάκη Χαρούλα (Τζιτζιφές Αποκορώνου)
Φεγγάρι μου η φέξη σου ξομπλάζει ανυφαντήρια
με τσ’ ωριοπλούμιστες κλωστές στσ’ αγάπης τ’ αργαστήρια.
Το φως του φεγγαριού θαρρώ κι η λάμψη από τ’ άστρα,
είναι απού την κάνουνε τη νύχτα ξελογιάστρα.
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Φεγγάρι μου τη λάμψη σου ο ήλιος σου τη δίδει
γι αυτό και κάνεις λαμπερό της νύχτας το σκοτίδι.
Όταν σου λείπει το μισό μοιάζεις με δίχως ταίρι
τι και αν έχεις δίπλα σου το πιο λαμπρό αστέρι.
Η γέμωσή σου έρωτα τον κόσμο πλημυρίζει
που ακόμα και την πιο σκληρή καρδιά μπορεί ν' αγγίζει.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Όντε περνά 'πο το στενό ο νους μου δε τη βάνει
εφτά φεγγάρια βγήκανε κι απόψε στο σεργιάνι.
Ματιά δυό στάλες ουρανό εφτά φεγγάρια λάψη
σα ντα θωρώ και με θωρού φωτιά που να με κάψει.
Σα ντη νε δω νταλώνομαι τα λογικά μου χάνω
εφτά φεγγάρια πως θωρείς και κάτι παραπάνω.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου)
Φεγγάρι μου πως ρέγομαι να φέγγεις θε τη κλίνη
και να μαι με την αγαπώ στου πόθου το καμίνι.
Φεγγάρι μ' οργιοπλούμιστο που μοιάζεις με πιατέλο
κι δά που χώργια είμαστε στη κλίνη δε σε θέλω.
Δρακάκη Ζωή (Ρέθυμνο)
Φεγγάρι άμε να τον βρεις και πες του να γυρίσει
κάποτε μου 'χε υποσχεθεί μόνη δεν θα μ' αφήσει.
Μα τελικά με άφησε και έφυγε μακριά μου
και ζει με ξένη αγκαλιά τ' όνειρα τα δικά μου.
Πες του να 'ρθει για δεν μπορώ ν' αντέξω αυτό τον πόνο.
εγώ δεν θα τον άφηνα ποτέ να ζήσει μόνο.
Εχάθηκες φεγγάρι μου τώρα που σου μιλάω
φαίνεται πήγες να τον βρεις αυτόν που αγαπάω,
Φεγγάρι χάνεσαι και 'συ φαίνεται του 'χεις μοιάσει
και την εμπιστοσύνη μου τώρα την έχεις χάσει.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Στα δώματα μνιά ν' εποχή στου φεγγαργιού τα ζάλα
κοιμούμαστε και κάναμε τα όνειρα μεγάλα.
Και στη λοτζέτα καθ' αργά η γειτονιά παρέα
με ιστορίες τση ζωής περνούσαμε ωραία.
Γαριπαντώνης (Νίβρυτος Ζαρός (Ηράκλειο)
Φεγγάρι απόψε σε θωρώ περίσσα κουρασμένο
πρέπει πολλές παραγγελιές σ' έχουνε φορτωμένο.
Γιατί κι εγώ παραγγελιές τσ' αγάπης θα σου δώσω
αλλά δε θέλω κούραση κι άλλη να σου φορτώσω.
Γιατί κι εγώ πολλές φορές έχω μεγάλο βάρος
μα που να πω το μυστικό ποθές δεν έχω θάρρος.
Καλλέργης Κωστής Κ.ΙΓ.Κ.(Λούτρα Ρέθυμνο)
Πολλές φορές φεγγάρι μου η όψη σου μ' αγγίζει
νοιώθω να με παρηγορείς και να με κανακίζεις.
Πόσες ψυχές φεγγάρι μου φωτίζεις κάθε βράδυ
απού δεν έχουνε πολλές μηδέ στο λύχνο λάδι.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθυμνο)
Φεγγάρι μου χαμήλωσε πρόβαλε στο κελί τζη
και πες τση ότι κι αν έπαθε το φταίει μοναχή τζη.
Παρακολούθησε τηνε κιαμιά βραδιά φεγγάρι
που πάει και πως τα περνά και κάμε μου χαμπάρι.
Να ξερα πως την έβλεπες θα σου ζητούσα χάρη
να τση λεγες χαιρετισμούς κιαμιά φορά φεγγάρι.
Στεφανάκης Μιχάλης (Γάλλου Ρέθυμνο)
Φεγγάρι μου ολόγιομο φεγγ' ουλωνώ τη στράτα
ποτέ τους μη σκοντάψουνε σε πέτρες και τσιτάτα.
Φέγγε τσι κήπους τσι αυλές και τσι ερωτευμένους
στέλνε τσι καλησπέρες μας σ' ούλους τσι πικραμένους.
Φέξε κι εμέ φεγγάρι μου ζάλο καλό για να 'βρω
ποτέ να μην ξαναχαθώ μες τση νυχτιάς το μαύρο.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Οψάργας είδα τη χλωμή πως ήταν η σελήνη
άστρο 'γαπουσε κι έχασε ως φαίνεται κι εκείνη.
Κι είχε την όψη σκυθρωπή ίδια με τη δική μου
π' έχασα ότι λάτρευα με όλη την ψυχή μου.
Φεγγάρι ένα νέφαλο όρισε για να στάξει
βροχή, να κλάψουμε μαζί για ότι 'χουμε χάσει.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθυμνο)
Φεγγάρι μη λοξοδρομείς στη γειτονιά ντου άμε
και δες βαστά τσ' ελπίδες μου γη πέταξε τζη χάμε.
Φεγγάρι μ' ανε θέλει εγώ, είμαι εδώ και πες του
να 'ρθει να δει το μπέτη μου που 'ναι σαφή πληγές του.
Φεγγάρι , όσο χαμηλά κι ανέ 'φταξα ποιος φταίει
εκείνος που τσ' ελπίδες μου σα ντο χαρτί τσι καίει.
Με το προηγούμενο θέμα με τη λέξη θέτω:
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθυμνο)
Θέτω ξαπλώνω τση πληγές απού μου πέμπει η μοίρα
κι ομπρός τους στένω το κορμί με συντροφιά τη λύρα.
Ζουρμπάκης Γιώργος (Ρέθυμνο)
Θέτω εις το κρεβάτι μου μα πως να κλείσω μάτι
που η καρδιά μου και ο νους μάχονται με ινάτι.
Σταυρουλάκης Νικήτας (Ρέθυμνο)
Θέτω στην κλίνη μου νωρίς κι ολονυχτίς κοιμούμαι
κι ο κοτσυφός χαράματα λαλεί να σηκωθούμε.
Γύπαρη Π. Γεωργία (Ασή Γωνιά Αποκορώνου)
Ξυπνώ κι είσαι στη σκέψη μου, θέτω μα δεν κοιμούμαι
ολημερίς κι ολονυκτίς εσένα συλλογούμαι.
Ζερβουδάκης Προκόπης (Καμπανός Σελίνου Χανιά)
Θέτω μα πως να κοιμηθώ ίντα όνειρα να κάνω
αφού προβαίρνει η αυγή και πριν τα δω τα χάνω.
Καλλέργης Κωστής Κ.Ι.Γ.Κ (Λούτρα Ρέθυμνο)
Κάθε πού θέτω καθ´ αργά το θάνατο βιώνω
μόνο πώς έχει κι όνειρα κι αλλάσσει μόνο-μόνο.
Δανδουλάκη Ελευθερία (Νίθαυρη Αμαρίου Ρέθυμνο)
Θέτω το βράδυ και έρχεσαι σαν όραμα μπροστά μου
και αγκαλιάζω τη μορφή με στεναγμό κερά μου.
Το επόμενο μας θέμα είναι η λέξη σεργιάνι.
Στείλτε μέχρι ΤΡΙΤΗ ΒΡΑΔΥ στο τηλέφωνο 6981572714.
Ευχαριστώ πολύ!
