Με την Εύα Λαδιά γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και έχομε συνεργαστεί σε πάμπολλες και ποικίλες εκδηλώσεις αλλά προχθές στην παρουσίαση του βιβλίου της «Μαρτυρικά χωριά του Νομού Ρεθύμνου» αισθάνθηκα το πολυσχιδές της προσωπικότητάς της και την ποιότητα της πολύτιμης και ιστορικής της προσφοράς πραγματικά να με μαγεύουν.Δεν υπερβάλλω. Όλες οι επαινετικές αναφορές , οι ομιλίες με τις αδιαμφισβήτητες πληροφορίες, τα θαυμάσια, σπάνια, ντοκυμαντέρ κατέκλεισαν τον νού μουενώ ταυτόχρονα σκιρτούσε η καρδιά μου για τον πόνο, πόνο, πόνο που έσταζε στάλα-στάλα σε κάθε στιγμή, σε κάθε εικόνα, σε κάθε λέξη. Ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές την βραδιά αυτή αλλά μετά από μερικές μέρες, ο νούς μου καταλάγιασε και η σκέψη μου εστίασε στην πρωτεργάτρια αυτού του έργου που πάλι ξεσήκωσε μέσα μου ένα σωρό αναμνήσεις από τις συνεργασίες, τους προβληματισμούς, και κυρίως, την ανθρώπινη σχέση μας.
Θυμήθηκα τις άοκνες προσπάθειές τηςνα φέρει ή να δημιουργήσει στο Ρέθυμνο πολιτιστικές «αναλαμπές», όπως το Πανελλήνιο Συνέδριο των Δημοσιογράφων, την «Παιδική Άνοιξη» με τις πολυποίκιλες παραστάσεις και δημιουργικές της δράσεις, την σύνδεσή μας με την μαρτυρική Κύπρο και τα γυναικεία σωματεία, την ποίησή της και τα πολύτιμα λιμπρέτα της που σε συνεργασία με τον περίφημο, ταλαντούχο και πολύ αγαπητό μουσικοσυνθέτη, ΜπάμπηΠραματευτάκη μας έδωσαν αριστουργήματα, τα θεατρικά της έργα για παιδιά και για μεγάλους με τις σκηνοθετικές της ικανότητες, τις εξαιρετικές της εκπομπές στο ραδιόφωνο όπου πρώτη καθιέρωσε και τις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές, την ποίηση και το θεατρικό τηςέργο για το Αρκάδι, τις ιστορικές έρευνές της για την Μάχη της Κρήτης, την τοπική ιστορία της πόλης του Ρεθύμνου, τα ολοκαυτώματα του Νομού Ρεθύμνου και προ πάντων, των χωριών του Κέδρους και τόσα άλλα που αν σ’ αυτά προσθέσομε την καθημερινή της παρουσία στον τοπικό Τύπο από το 1972 μέχρι σήμερα ως πανάξιας δημοσιογράφου που δεν υπάρχει θέμα να μην το έχει αγγίξει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, μπορούμε να πούμε ότι το έργο της είναι κυριολεκτικά τεράστιο! Προσωπικά, με τις μέτριές μου δυνάμεις, σαν ερμηνεύτρια σολίστ και σαν μέλος της χορωδίας, στα έργα του Μπάμπη, έζησα υπέροχες αλλά και πονετικές κι αγωνιώδεις στιγμές μαζί της. Οργάνωνε πάντα η ίδια τις συναυλίες αυτού του θαυμάσιου Ρεθεμνιώτη μουσικού, πολιτικού μηχανικού και ευαίσθητοποιημένου ανθρώπου και έκανε τα αδύνατα δυνατά για να προσφέρει το καλύτερο σε όλους μαςτους συμμετέχοντες, με απλοχεριά και χαμόγελο παρ’όλα τα αρνητικά που συχνά έπρεπε να αντιμετωπίσει και που την περίμεναν αδυσώπητα.
Η Εύα ήταν και είναι, οραματίστρια. Βλέπει πιο μακρυά, κατανοεί, σχεδιάζει και δουλεύει ακατάπαυστα με μεράκι και ζήλο για ό,τι πιστεύει πως αξίζει, για ό,τι γεμίζει την ψυχή και την καρδιά της και… τολμά!! Πόσες φορές πλήρωσε ακριβά αυτήν της την τόλμη…μόνο αυτή ξέρει και οι πολύ κοντινοί της άνθρωποι.Κι έχει ακόμα, μέσα σε όλα τα άλλα, ένα χάρισμα μοναδικό. Την μοναξιά, που τέτοιοι άνθρωποι αναπόφευκτα αισθάνονται να τους καταπιέζει αφόρητα πολλές φορές, η Εύα έχει την ικανότητα να την παλεύει με θάρρος και να την μετατρέπει σε νέα δημιουργία με πείσμα και καρτερία. Τίποτα δεν της χαρίστηκε! Τίποτε δεν της χαρίζεται! Με τον ιδρώτα της έχει κερδίσει ότι της ανήκει.
Κάθε φορά, στις δυσκολίες, απάντηση ήταν η σκληρή δουλειά, με μελέτη κι επιμονή για να καταφέρει να πείσει, για να γίνει κατανοητό το όραμά της και για να κατορθώσει να του δώσει την επιθυμητή τελική μορφή που του άξιζε. Δύσκολα πράγματα! Άνοιγμα δρόμων μέσα από πολλά αγκάθια κι εμπόδια που φάνταζαν πολλές φορές αξεπέραστα μα που με πολύ αγώνα ξεπερνιόταν και πρόσφεραν έτσι χαρά, πλούτο σε γνώσεις, βαθιά ικανοποίηση και κοινωνική αναγνώριση. Λάθη έγιναν μα έτσι συμβαίνει πάντα στα ανθρώπινα όταν δημιουργείς και πραγματοποιείς άπιαστα όνειρα για τους περισσοτέρους. Είναι δεδομένο πως λάθη θα γίνουν αλλά και πάλι η Εύα δεν επέτρεπε ποτέ να μετατραπούν σε τροχοπέδη στο έργο της. Έκλεινε η πόρτα και άνοιγε το παράθυρο μιάς νέας δράσης ακούραστη, ξέχειλη από καινούργια σχέδια και ιδέες.
Εύα μου δεν ξεχνώ ποτέ τα όσα έχεις προσφέρει σε αυτόν τον πολυαγαπημένο μας τόπο κι ας μην κρατάς από τα μέρη μας. Έχεις δώσει το μεδούλι της καρδιάς σου για το Ρέθυμνό μας και για τους ανθρώπους του και νομίζω πως υπάρχουν στιγμές που κι αυτό σου ανταποδίδει την αγάπη σου με τον σεβασμό, την εκτίμηση και πάλι το μερίδιο της αγάπης που σου αξίζουν.
Δεν ξεχνώ πόσους Ρεθεμνιώτες έχεις ενθαρρύνει να γράψουν και το έχεις πετύχει. Ο πολυαγαπημένος μου πατέρας, Θεμιστοκλής Βαλαρής, δεν θα είχε γράψει ποτέ το βιβλίο του «Μια πόλη Αναμνήσεις», αν έλειπε η δική σου ενθάρρυνση και προτροπή και το έργο του αείμνηστου Σπύρου Μαρνιέρου θα μπορούσε να είχε καταχωνιαστεί όπως τόσα άλλα κι άλλα σε ένα συρτάρι λήθης και απαξίωσης αν δεν το συμπλήρωνες και δεν το αναδείκνυες εσύ και μάλιστα με τόση επιτυχία. Το τελευταίο σου αυτό δημιούργημα «Μαρτυρικά χωριά Νομού Ρεθύμνου» δεν θα πρέπει να λείψει από κανένα Ρεθεμνιώτικο, Κρητικό ή Ελληνικό σπίτι, πολύτιμη παρακαταθήκη μνήμης και τιμής σε αυτούς που ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε όχι για να εκδικηθούμε το άδικο που επιτέθηκε με βάρβαρη αγριότητα αλλά για να ωριμάζομε, να μαθαίνομε, να γρηγορούμε. Να ξέρομε!
Εύα μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα, μια μεγάλη κυρία της Ρεθύμνης που τιμά τον εαυτό της και τον τόπο της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Να’σαι πάντα καλά με την ευλογία του Υψίστου.
