ΘΛΙΒΕΡΗ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΔΕΙΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ
Ρέθυμνο 2022. Παρά τα χρόνια που πέρασαν, δεν έχει ακόμα επιτευχθεί ο στόχος το Ρέθυμνο ν’ αποκτήσει σταθερή ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά. Αποτέλεσμα, το λιμάνι του Ρεθύμνου, να παραμένει αποκομμένο και απομονωμένο, παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες προκειμένου να σπάσει ο ακτοπλοϊκός αποκλεισμός.
Πάει καιρός που για το πρόβλημα της σύνδεσης του Ρεθεμνιώτικου λιμανιού με αυτό του Πειραιά, δεν μιλάει κανείς. Κοντεύουν να σωπάσουν και οι φωνές των τελευταίων «ρομαντικών» που επιμένουν πως το Ρέθυμνο δικαιούται να έχει τη δική του απ’ ευθείας γραμμή, με το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.
Οι Ρεθεμνιώτες δυστυχώς, έχουν σταματήσει ν’ ασχολούνται και να διεκδικούν την ακτοπλοϊκή τους σύνδεση και έχουν δεχτεί τη μοίρα τους, ως κάτι που δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Ωστόσο, κάποιοι λίγοι, που συνεχίζουν να επιμένουν στην ιδέα, το κάνουν πλέον διακριτικά και με το φόβο να μην καταλήξουν να χαρακτηριστούν γραφικοί.
Η ακτοπλοϊκή σύνδεση του Ρεθύμνου, παρόλο που αποτελεί ένα από τα σημαντικά άλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει ολόκληρος ο νομός, έχει πλέον καταλήξει να είναι «θέμα ταμπού» με αποτέλεσμα οι συζητήσεις που κατά καιρούς γίνονται, να λήγουν γρήγορα, είτε μ’ ένα απαξιωτικό κούνημα της κεφαλής, είτε με τα συμπεράσματα περί μεγάλων συμφερόντων που εμποδίζουν, ένα από τα βασικά «θέλω» των Ρεθεμνιωτών να πάρει σάρκα και οστά.
Η απογοήτευση πήρε τη θέση της ελπίδας και το Ρέθυμνο απλά δέχεται τη μοίρα του. Η ιστορία της ρεθεμνιώτικης ακτοπλοΐας, δυστυχώς δεν έχει γραφτεί με λαμπρά γράμματα, αφού ακόμα και η πρώτη προσπάθεια της πάλαι ποτέ Ρεθυμνιακής «έλαμψε» για λίγα χρόνια κι ύστερα «έσβησε» κατά τη «συνένωσή» της με την ΑΝΕΚ, η οποία ουδέποτε νοιάστηκε για τις ανάγκες του Ρεθύμνου, καταπατώντας και τους όρους περί καθημερινής εξυπηρέτησης των Ρεθεμνιωτών με καράβι.
Έκτοτε, οι λύσεις που κατά καιρούς επιχειρήθηκαν να δοθούν, κατέληγαν συνεχώς από «ναυάγιο» σε «ναυάγιο» φτάνοντας πάντα στο ίδιο θλιβερό αποτέλεσμα, το Ρέθυμνο να συνεχίζει να μην έχει καράβι.
Τα λάθη που έγιναν, ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα από την ίδρυση της εταιρίας Λαϊκής Βάσης, που οι Ρεθεμνιώτες γνώρισαν και αγκάλιασαν ως Ρεθυμνιακή. Τα λάθη αυτά αφορούν καταρχάς την λανθασμένη χωροθέτηση του λιμανιού που είχε, έχει και θα συνεχίσει να έχει ζητήματα προσάμμωσης.
Ωστόσο, όσα παλιά κι αν είναι αυτά τα λάθη, δεν αλλάζουν, κι από λάθη δεν γίνονται σωστά. Όμως, επιτέλους, από κάποιον θα πρέπει να αξιολογηθεί ότι ο νομός Ρεθύμνου ξεπερνά τις 85 χιλιάδες σε πληθυσμό, τις 8 χιλιάδες ενεργούς φοιτητές, ενώ δέχεται πολλές εκατοντάδες χιλιάδες τουριστικούς επισκέπτες κάθε χρόνο. Συγχρόνως, έχει χιλιάδες επιχειρήσεις που προμηθεύονται προϊόντα από την ηπειρωτική Ελλάδα και αρκετά μεγάλη αγροτική παραγωγή που πωλείται και μεταφέρεται εκτός Κρήτης.
Η μετακίνηση όλων των παραπάνω, γίνεται μέσω του πιο επικίνδυνου αυτοκινητόδρομου της Ελλάδας, του ΒΟΑΚ, τον οποίο αναγκαστικά χρησιμοποιούν προκειμένου, να φτάσουν στα λιμάνια ή στα αεροδρόμια των γειτονικών νομών.
Κι ενώ οι γείτονες διαθέτουν λιμάνια και αεροδρόμια που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους και τις ανάγκες τους, το Ρέθυμνο, το μόνο που έχει… είναι να επιλέξει, ποιο γειτονικό νομό θα χρησιμοποιήσει είτε για τις μετακινήσεις του είτε για το εμπόριό του.
Τουλάχιστον, είναι κοινά αποδεκτό, ότι ο ρόλος του πλοίου στο λιμάνι του Ρεθύμνου είναι πολύ σημαντικός για την οικονομική του ανάπτυξη του τόπου, που τώρα δυστυχώς είναι δέσμιος της βολικής για την ΑΝΕΚ αντίληψη, ότι η Σούδα χρησιμεύει και ως λιμάνι για το Ρέθυμνο και για το λόγο αυτό, δεν χρειάζεται άλλη γραμμή.
Το αν υπάρχει λύση και ποια είναι αυτή, αν η γραμμή είναι ή δεν είναι βιώσιμη, αυτό οφείλουν να το «δουν» οι κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι και οι άρχοντες της Τοπικής μας Αυτοδιοίκησης και να παλέψουν, ώστε ν’ αποκατασταθεί η μεγάλη αδικία που γίνεται εις βάρος ολόκληρου του νομού που τους εκλέγει.
Κάνοντας ένα γρήγορο flash back, υπενθυμίζεται ότι ο Νέαρχος, ήταν η πρώτη προσπάθεια της Ρεθυμνιακής για να βγει ο νομός από την ακτοπλοϊκή απομόνωση, όμως γρήγορα αποδείχτηκε ακατάλληλος για να ταξιδεύει στο Κρητικό Πέλαγος. Ακολούθησαν τα μικρά «θαύματα» ΑΡΚΑΔΙ και ΠΡΕΒΕΛΗ που όμως δεν κράτησαν πολύ αφού η εταιρεία υπόδειγμα ΡΕΘΥΜΝΙΑΚΗ μετά τις αφόρητες πιέσεις που δέχθηκε από τον ανταγωνισμό και –σε θλίψη των Ρεθεμνιωτών- πέρασε στα χέρια της ΑΝΕΚ LINES και συγχωνεύτηκε με τη χανιώτικη εταιρεία.
Η δυσάρεστη αυτή εξέλιξη, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, με τη διοίκηση να υποστηρίζει -τότε- ότι η πώληση του πλοίου και κατ’ επέκταση ολόκληρης της εταιρείας αποτελούσε μονόδρομο. Αντίληψη, με την οποία δεν συμφιλιώθηκε ποτέ ο λαός του Ρεθύμνου, που αναζητά ακόμη και σήμερα λύση για την ακτοπλοϊκή σύνδεση του νομού με τον Πειραιά.
