Συνέχεια των θεμάτων που σχετίζονται με τις διατροφικές ασθένειες (Σαλμονέλλα, Βρουκέλλωση), μία άλλη ασθένεια κακής διατροφής είναι η Πελλάγρα.
Η πελάγρα ή πελλάγρα είναι ασθένεια του ανθρωπίνου οργανισμού ,που προκαλείται από την έλλειψη της βιταμίνης Β3, της νιασίνης. Ένας από τους βασικούς ρόλους των βιταμινών Β και ιδιαίτερα της Β3, στον οργανισμό μας είναι ότι μετατρέπει τις τροφές σε ενέργεια, βοηθούν επίσης και την αξιοποίηση των λιπαρών και πρωτεϊνών που λαμβάνονται μέσω της διατροφής μας.
Σημασία της βιταμίνης Β3
Η βιταμίνη Β3(νιασίνη) συνδέεται με οφέλη όπως
- η πρόληψη της καρδιοπάθειας
- η πρόληψη της απώλειας μνήμης
-διευκολύνει την πέψη
-διατηρεί υγιή τα κύτταρα του δέρματος
-ρυθμίζει τα επίπεδα διαφόρων ενζύμων
-επιτρέπει την ομαλή λειτουργία των νεύρων
Συμπτώματα της έλλειψης της βιταμίνης Β3
Τα πρώτα και τα κλασικά συμπτώματα της έλλειψης της βιταμίνης Β3(πελλάγρας) είναι η διάρροια, η δερματίτιδα, η άνοια, πληγές στο στόμα και πολλές φορές ο θάνατος. Οι περιοχές του δέρματος που εκτίθενται είτε στο ηλιακό φως, είτε στην τριβή συνήθως επηρεάζονται πρώτα . Με την πάροδο του χρόνου το προσβεβλημένο δέρμα μπορεί να γίνει πιο σκούρο ,σκληρό, ξεφλουδισμένο ή αιμορραγικό
Η πιο ολοκληρωμένη λίστα συμπτωμάτων είναι
-Ευαισθησία στο ηλιακό φως
-Δερματίτιδα (χαρακτηριστικό εξάνθημα)
-Απώλεια μαλλιών
-Πρήξιμο
-Φλεγμονή της γλώσσας
-Δυσκολία στον ύπνο
-Αδυναμία
-Ψυχική σύγχυση ή επιθετικότητα
-Αταξία -Έλλειψη συντονισμού
-Παράλυση των άκρων
-Διάρροια
- Καρδιοπάθεια
-Άνοια
Τύποι της πελλάγρας
Πρωτογενής και δευτερογενής
Η πρωτογενής πελλάγρα οφείλεται σε δίαιτα που δεν περιέχει αρκετή νιασίνη και τρυπτοφάνη. Η δευτερογενής πελλάγρα οφείλεται στην κακή ικανότητα χρήσης της νιασίνης στη διατροφή. Αυτό μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα του αλκοολισμού, μακροχρόνιας διάρροιας , στην χρήση ορισμένων φαρμάκων.
Διάγνωση και Θεραπεία της πελλάγρας
Η διάγνωση της ασθένειας γίνεται με εξετάσεις ούρων και αίματος, η δε θεραπεία αντιμετωπίζεται είτε με συμπλήρωμα νιασίνης, είτε νικοτιναμίδης .Οι βελτιώσεις ξεκινούν συνήθως μέσα σε μερικές ημέρες. Συνιστώνται επίσης γενικές βελτιώσεις στη διατροφή και μείωση της έκθεσης στον ήλιο μέσω αντηλιακού και κατάλληλου ρουχισμού για προστασία του δέρματος.
Οι άνδρες χρειάζονται περίπου 16mgβιταμίνης Β3 ημερησίως και οι γυναίκες 14mg.
Προσοχή Μεγάλες δόσεις μπορεί να αποδειχθούν τοξικές, με συμπτώματα κοκκίνισμα, μούδιασμα και αίσθημα ανόδου θερμοκρασίας τοπικά στο δέρμα, λόγω της διαστολής των αιμοφόρων αγγείων.
Δεν συνιστάται στους ενήλικες πρόσληψη άνω των 35mgημερησίως.
Πηγές της βιταμίνης Β3
Καλές πηγές της βιταμίνης Β3 είναι κυρίως ζωικέςτροφές, (όπως κόκκινο κρέας , το συκώτι , το ψάρι), το παντζάρι, οι ξηροί καρποί.
Ιστορία της πελλάγρας
Η ασθένεια αυτή ήταν ευρέως γνωστή και διαδεδομένη σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, ιδιαίτερα μεταξύ των φτωχών ανθρώπων , που η κύρια διατροφή αποτελείτο σχεδόν εξ ολοκλήρου από προϊόντα καλαμποκιού, με τα συμπτώματα της πελλάγρας, διάρροια, φλεγμονές στις βλεννογόνους, διανοητική σύγχυση, παραληρητικές ιδέες και δερματικές βλάβες, όπως παραπάνω έχουν καταχωρηθεί.
Τα τελευταία οι παραπάνω λαοί διατηρούν τα προϊόντα καλαμποκιού, πριν τα καταναλώσουν, μέσα σε ασβέστη και μετά το ξέπλυμα τους τα κατανάλωναν , γιατί το ασβέστιο βοηθά την απορρόφηση της βιταμίνης Β3 από τον ανθρώπινο οργανισμό.
Στην αρχή ήταν άγνωστη στους γιατρούς του αρχαίου κόσμου και του Μεσαίωνα .Λίγο μετά την εισαγωγή του αραβοσίτου στην Ευρώπη , περιγράφηκε από έναν Ισπανό γιατρό το 1735.Το όνομα της νόσου δόθηκε από Ιταλό γιατρό το 1771.
Μετά την αύξηση της κατανάλωσης του αραβοσίτου στο βόρειο τμήμα της Ιταλίας, η πελλάγρα έγινε τόσο διαδεδομένη, ώστε ένα ειδικό νοσοκομείο (γνωστό ως Legano) οικοδομήθηκε το 1784 , αποκλειστικά για ασθενείς με πελλάγρα. Σύντομα όμως η νόσος εμφανίστηκε στη Γαλλία (1829) , στη Ρουμανία (1858) και στην Αίγυπτο (1874) .Μετά το 1900 η πελλάγρα διαδόθηκε και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα στο Νότο.
Οι συνεχείς έρευνες απεκάλυψαν την αιτία εμφάνισης της νόσου και έτσι σήμερα σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες έχει σχεδόν εξαφανισθεί και παραμένει σε μικρότερη έκταση στις υπανάπτυκτες χώρες.
