Ναι, τρέχουμε ασταμάτητα… όλο βιαζόμαστε…
για να τελειώσουμε τις ατέλειωτες δουλειές…
και χανόμαστε…
Και λέμε στους φίλους, δεν έχουμε χρόνο…
πολλά τα προβλήματα… κι εδώ… κι εκεί…
δεν προλαβαίνουμε …
Ναι, τρέχουμε… τρέχουμε γιομάτοι άγχος…
και χάσαμε τη ζεστασιά της επικοινωνίας …
και αλλοτριωθήκαμε…
Και ξεχάσαμε φίλους ,τις όμορφες σχέσεις…
στιγμές ανεπανάληπτες της ζωής μας…
γιατί…
Τρέχουμε, λοιπόν… τρέχουμε …πες μου…
εξήγησέ μου… αυτά τα γιατί της βιασύνης…
χαλάρωσε λίγο…
Ναι, κάνε μια στάση… χαμογέλασε…
φώτισε με φως το πρόσωπό σου…
δες το φίλο σου !
Η ζωή περνάει… επισκέψου τον άρρωστο…
ζέστανε με αγάπη τη μοναξιά των άλλων…
αγκάλιασέ τους… δώσε ελπίδα…
Λίγη χαρά χάρισε... … λίγο από το χρόνο σου ...
αυτό αξίζει τις μέρες μας …κατανόησέ το...
Έλα, λοιπόν, κάνε μια μικρή στάση αγάπης !
Αφιέρωμα στον αείμνηστο φίλο μου Γιώργο Καλλέργη.
