Ο ουρανός σήμερα φιλοξενεί τη σκόνη της Σαχάρας, η οποία έχει ταξιδέψει έως και την Αγγλία, βάφοντας τον ήλιο κόκκινο. Λόγω της σπανιότητας του φαινομένου, οι Βρετανοί φωτογραφίζουν τον αιματοβαμμένο ήλιο, και φοβούνται τα χειρότερα. Μερικοί μιλούν για κακά σημάδια, για πολέμους, άλλοι για Αποκάλυψη.
Λίγοι όμως φαίνονται να κοιτάζουν με ανάλογο βλέμμα την ξαφνική επίσκεψη της Βρετανίδας πρωθυπουργού στην Ευρώπη, για δείπνο και εσπευσμένες συνομιλίες με τους ‘δυνατούς’ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μετά από τις άκαρπες συνομιλίες της προηγούμενης εβδομάδας, και της ανακοινώσεως ότι, η διαδικασία του Brexit έχει φτάσει σε αδιέξοδο, η Βρετανή πρωθυπουργός άρπαξε μια τσάντα με ακριβά αρώματα και πήρε δρόμο για να ξεβρομίσει την ατμόσφαιρα στις Βρυξέλλες
Μάλλον πως δεν τα κατάφερε όμως, και τσάμπα πήγε η κολόνια. Η Theresa May έφυγε με άδεια χέρια. Μάλιστα, τα πράγματα είχαν γίνει χειρότερα. Η Βρετανοί δεν θέλουν να πληρώσουν τα χρήματα του ‘διαζυγίου’, ενώ οι Ευρωπαίοι αν δεν δουν χρήμα δεν έχουν σκοπό να ξεστομίσουν ούτε συλλαβή στις αναμενόμενες διαπραγματεύσεις. Τι να σου κάνουν τα αρώματα? Δεν φτάνουν.
Η Βρετανή φίλη μου είναι αγανακτισμένη. Όπως και οι πιο πολλοί συμπατριώτες της, δεν εμπιστεύεται πλέον τη πρωθυπουργό, και ιδιαίτερα, την Συντηρητική κυβέρνηση. Ταυτόχρονα όμως, είναι θυμωμένη με τους ‘Ευρωπαίους’. Με τους μεγάλους παράγοντες της διαδικασίας του Brexit, και όχι τα εκατομμύρια των κοινών θνητών που τυχαίνει να κατοικούν στη Γηραιά Ήπειρο.
Κατηγορεί τους ‘μεγάλους’ λοιπόν ότι καταστρέφουν την Βρετανική οικονομία. Ότι είναι αδιάλλακτοι. Ότι αλλάζουν πολιτική εν ριπή οφθαλμού. Ότι το δημοψήφισμα ήταν μια παρωδία. Ότι υπάρχουν πολιτικοί μέσα στην Βρετανική κυβέρνηση που κάνουν πιο πολύ κακό στη χώρα τους σε τέτοια δύσκολη περίοδο. Που ανοίγουν το στόμα τους, και η Βρετανική λίρα παίρνει τον κατήφορο. Που σκάβουν λάκκους ο ένας στον άλλο, και μάλιστα μέσα στο ίδιο κόμμα.
Η Βρετανία του 2017 είναι μια ‘τραυματισμένη’ χώρα. Η μάχη που δίνει στην Ευρώπη, μου θυμίζει την Ελλάδα του 2015. Όλα εκείνα με τα οποία οι Βρετανοί έχουν αγανακτήσει, με γυρίζουν πίσω στα σκληρά ‘παιγνίδια’ της χρονιάς του Ελληνικού δημοψηφίσματος. Εκείνα τα ‘παιγνίδια’, τα οποία μάθαμε με τον πιο σκληρό τρόπο εμείς οι Έλληνες ότι δεν κερδίζονται εύκολα. Καμιά φορά μάλιστα είναι και μάταια.
Ο ενθουσιασμός της ‘ανεξαρτησίας’ των υποστηρικτών του Brexit έχει αρχίσει να ξεθυμαίνει. Τα λάθη των πολιτικών κάθε πλευράς, αν και ανθρώπινα, είναι πολλά.
Θέλω να προετοιμάσω τη φίλη μου, και να της πω να κρατηθεί καλά. Η ‘διαδρομή’ της αναμέτρησης με την Ευρώπη θα έχει πολλές ‘λακκούβες.
Και τότε θυμάμαι κάτι, και σιωπώ.
Άλλο Βρετανία, άλλο Ελλάδα.
