Ήταν ένα ηλιόλουστο, Μαγιάτικο μεσημέρι Σαββάτου. Τέτοιες μέρες στην Αγγλία, οι δρόμοι, τα εμπορικά κέντρα, τα πάρκα και οι pub, είναι γεμάτες από κόσμο.
Το συγκεκριμένο Σάββατο όμως, δεν άκουγες τίποτε άλλο εκτός από το κελάηδισμα των πουλιών. Οι Βρετανοί ήταν μπροστά στις τηλεοράσεις τους. Ήταν η μέρα που ο πρίγκιπας Harry ετοιμάζονταν να παντρευτεί την καλή του, την Meghan. Όμως ο Harry και η Meghan είναι γνωστοί σε όλους μας, δε χρειάζονται περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις οικογένειες τους και τη σχέση τους.
Ίσως το κλίμα και οι συνθήκες αυτού του πολυτελούς γεγονότος όμως, να χρειάζονται κάτι παραπάνω.
Στις τηλεοράσεις ολόκληρης της Κοινοπολιτείας, και άλλων θνητών ανά την υφήλιο, που ενδιαφέρθηκαν να παρακολουθήσουν την τελετή, εναλλάσσονταν όμορφες και πολυτελείς σκηνές από το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Windsor, τους ασυνήθιστους καλεσμένους και τους όμορφους δρόμους που ήταν γεμάτοι από χιλιάδες θεατές.
Οι κάτοικοι αυτών των δρόμων, σύμφωνα με τους σχολιαστές του BBC, είχαν φροντίσει με ζήλο τους μπροστινούς κήπους τους. Αν και καμία κάμερα δεν ζουμάρισε στο γκαζόν κάποιας από αυτές τις περιουσίες, ελάχιστοι ήταν αυτοί που θα είχαν το θάρρος να αφήσουν αγριόχορτα και ακούρευτο χορτάρι.
Αν γνωρίζατε ότι θα περάσει ο George Clooney έξω από την πόρτα σας, εσείς τι θα κάνατε, δεν θα το κουρεύατε το γκαζόν?
Ο δήμος του Windsor έκανε επίσης τις ετοιμασίες του. Κούρεψε το δημόσιο χορτάρι και ξεφορτώθηκε τα αγριόχορτα. Επίσης, κατά την Guardian, ‘εξαφάνισε’ όλους τους άστεγους. Δεν γνωρίζω που τους πήγε, όμως ούτε για δείγμα αστέγου δεν υπήρξε.
Ο γάμος του Harry και της Meghan ήταν πραγματικά όμορφος. Η συγκίνηση του γαμπρού ήταν ίσως το πιο σημαντικό σημείο στην τελετή που έγραψε ιστορία. Δεκαετίες πριν, ο γάμος αυτός δεν θα είχε γίνει. Για πρώτη φορά, ακούστηκε gospel και μακροσκελές κήρυγμα από αφροαμερικανό κληρικό στο εξωκλήσι της βασίλισσας.
Δεν ήταν όλοι οι παρεβρισκόμενοι όμως έτοιμοι να ακούσουν για τη δύναμη της αγάπης και τον Martin Luther King. Οι κάμερες του BBC, σαν αστραπή γρήγορες, κατέγραφαν τις λεπτεπίλεπτες αντιδράσεις. Άλλος ανασήκωνε το φρύδι, άλλος κοκκίνιζε καθώς προσπαθούσε να μη γελάσει, άλλος κοιτούσε δεξιά και αριστερά, ελπίζοντας ότι το κήρυγμα θα τελειώσει μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα. Όλοι περίμεναν κάτι σύντομο και ‘σχετικό’ με την περίσταση.
Εσωστρεφείς εκ φύσεως, οι Βρετανοί καλεσμένοι δεν ήταν προετοιμασμένοι για το παθιασμένο και παραστατικό κήρυγμα του Αιδεσιμότατου Michael Curry.
Μέρες αργότερα, τα ροδοπέταλα έχουν σκουπιστεί, και τα αγριόχορτα αρχίζουν να ξαναθεριεύουν.
Μετά το παραμύθι, η χώρα εξακολουθεί να εθελοτυφλεί μπροστά στα προβλήματα της, και παραμένει πιο διχασμένη από ποτέ.
