Η κόρη κι ο νέος, ένωσαν τη ζωή τους, υπέροχο !
κι όλα ήταν όμορφα, τα μάτια τους έλαμπαν
κι έλεγαν λόγια αγάπης, πολλές υποσχέσεις,
χαρά, γέλια, πολλά σχέδια, ελπίδες !
Εύκολος δρόμος φαινόταν…και προχωρούσαν…
και τα εμπόδια τα έλυναν, ναι, μπορούσαν,
γιατί η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή,
που περνούσε κάθε τείχος,κάθε εμπόδιο.
Όμως, τα λουλούδια κάποτε μαραίνονται…
έτσι και η αγάπη τους έχασε τα χρώματά της,
η χαρά χάθηκε γρήγορα από τα μάτια τους
και το όμορφο χαμόγελο της νιότης έσβησε.
Και σε ρωτάω,τι έφταιξε,πες μου...
γιατί τα όνειρά τους χάθηκαν ξαφνικά,
γιατί ο σεβασμός μπήκε στο περιθώριο,
εξήγησέ μου, αλήθεια, τι δεν πήγε καλά.
Μια πορεία στα στενά δρομάκια ...
έτσι ήταν η συνέχεια της ζωής,
της ζωής μου και της δικής σου,όλων μας...
που απλά δεν κατανοήσαμε την αξία της αγάπης.
Δηλαδή,τι εννοείς...φταίω εγώ,φταίμε...
Ναι,όλοι μας δώσαμε στα λάθη μας χώρο
κι αυτά θέριεψαν και κατέφαγαν την αγάπη,
με την γκρίνια,τηνέλλειψη κατανόησης,τον εγωισμό.
Μια πορεία στα στενά δρομάκια...
με τη θλίψη οδηγό,παρέα με τις σκιές,
χωρίς χαμόγελα,μια λέξη τρυφερή,ένα άγγιγμα,
μια ζωή δίχως νόημα, δίχως προοπτική και ελπίδα.
Φίλε μου, δύσκολα περνάς, όμως, άλλαξε
και κάνε το πρώτο βήμα κι αγκάλιασε,
αυτό που ο Θεός σου έδωσε σαν δώρο
και κάνε το φυλακτό και τίμησέ το .
Ναι,πιαστήτε από το χέρι και τρέξτε !
και με τη δύναμη της ψυχής αγκαλιαστείτε.
Ναι, γελάστε, κλάψτε, κοιτακτοίτε στα μάτια
και στολιστείτε με όλα τα χρώματα της άνοιξης.
Στα στενά δρομάκια του κόσμου η αγάπη ανθεί
κι αστεράκια μικρά μπορούν να δώσουν φως,
αστεράκια αγάπης ,κατανόησης,υπομονής,
όμορφα αστεράκια στον άνθρωπο σου !
Κάθε μέρα,κάθε ώρα,κάθε λεπτό αγώνας γίνεται...
όμως, μια ματιά, φτάνει να ομορφύνει τη σχέση,
μια πνοή ,μια ανάσα, ένας έπαινος εκτίμησης,
το απλό κτύπημα, το τακ-τακ της καρδιάς μας.
