Μια παλιά φωτογραφία, τωρινές αναμνήσεις,
για ένα τρίχρονο παιδάκι, να με κοιτά…
να ανταλλάσσουμε ματιές, να αναζητάμε…
Τί να σκεπτόταν άραγε…τί ζητούσε η ψυχή του…
τί θα ήθελε να κερδίσει στο διάβα του,
χρήματα, δόξα, τιμές, δε μου λέει…
Με κοιτάζει…και το κοιτώ…το ρωτάω…
μα αυτό δεν μιλά, κοιτά μακριά …
κι έτσι πάντοτε έκανε, αναζητούσε το καλό.
Θα ήθελα να του μοιάσω, να ακολουθήσω,
το άδολο διάβα του ,την αγνότητα του,
την απλότητα της παιδικής του αγάπης.
Θα ήθελα να του μοιάσω, να ελπίζω,
όπως αυτό κοίταζε τον ουρανό και μιλούσε
και ζητούσε το φως της Αγάπης του.
Ένα μικρό παιδάκι κοιτάζει πιο πέρα…
από το τότε…μέχρι το σήμερα…
και ζωγραφίζει ,όλο ζωγραφίζει τον άνθρωπο.
Θα ήθελα να του μοιάσω και μαζί,
να σμίξουμε τις δυνάμεις του καλού,
να πλάσουμε ελπίδες και όνειρα αγάπης.
Ναι,θα ήθελα να του μοιάσω,τη γη να αλλάξουμε,
να φτιάξουμε καρδιές με αγνά υλικά,
με συμπόνια και κατανόηση, με συγνώμη .
Μια παλιά φωτογραφία, γιομάτη φως,
μάτια παιδιάστικα, άδολα, μέσα στον ήλιο,
που πάντα αναζητούσαν τη σκάλα προς τα ουράνια !
Μικρό αφιέρωμα αγάπης στη Νονά μου Ελευθερία,
που συμπλήρωσε ένα αιώνα και συνεχίζει να μου κρατά το χέρι.
