Του κόσμου παράθυρο …σιγά-σιγά, κλείνει…
κι όλα γίνονται περασμένα, έστω για λίγο
και χαρές και έγνοιες και βάσανα.
Ο χρόνος περνάει, γερνάει κι αυτός
και οι άνθρωποι τρέχουν για τα πολλά…
το ίδιο και οι ηγέτες, τρέχουν κι αυτοί…
Και λέω, ας κάνω μια ευχή…
μια προσευχή για το νου του ανθρώπου,
να γίνει ολιγαρκής, όλοι στα λίγα…
Μια ευχή…μια προσευχή !
για να ημερέψουμε εν ειρήνη,
δίχως μίση και έχθρες και πολέμους.
Μια ευχή…μια προσευχή στο μικρό Χριστό,
για να σβήσει η φτώχεια και η ανέχεια,
να ανοίξουμε καρδιές και αγκαλιές αγάπης.
Εκεί, στη φάτνη την φτωχική, μια ευχή στέλνω,
να καρπίσει η κατανόηση στον κόσμο,
να ζούμε και να αναπνέουμε με ταπείνωση.
Μια ευχή…μια προσευχή ! το κακό να το διώξει ,
να φύγει από τη σκέψη και την καρδιά,
μικρό αστεράκι του Χριστού να έρθει.
Μια ευχή, μια προσευχή σου στέλνω,
ένα γράμμα με τους απλούς ποιμένες,
για βοήθεια και στήριξη και ελπίδα.
Ναι Χριστέ Μας, από το χέρι πιάσε μας
και προστάτεψε όλους τους οδοιπορούντες ,
τα παιδιά, τους γέροντες τις ψυχές μας.
Μια ευχή…μια προσευχή των παιδιών,
σαν τα κάλαντα τα όμορφα των Χριστουγέννων !
Ναι ,ακούστε…Χριστού τη Θεία γέννηση !
Μικρό αφιέρωμα, μια ευχή των Χριστουγέννων,
μια προσευχή στον αείμνηστο πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό,
που έφυγε για το προσκύνημα του μικρού Χριστού ,
στην φτωχική φάτνη της Βηθλεέμ.
