Από το 2010 έως το 2018 ζήσαμε μία οικονομική κρίση που μας καθήλωσε για μία δεκαετία. Γι’ αυτή την κρίση υπήρχε συλλογική ευθύνη πολιτικών και πολιτών για όσα συνέβησαν. Ήταν αναμενόμενο για μία κρατικοδίαιτη οικονομία που ζούσε με δανεικά, επιχορηγήσεις, επιδοτήσεις και δεν παρήγαγε προϊόντα βιομηχανικά ή μεταποίησης, να χρεοκοπήσει. Όσο και αν πιεστήκαμε, βασικοί τομείς της εναπομένουσας οικονομίας όπως ο τουρισμός, η αγροτική οικονομία και η ναυτιλία κράτησαν όρθια την Ελλάδα. Η δύσκολη αυτή οικονομικά περίοδος τερματίστηκε τέλος του 2018. Μέσα στο 2019 ξεκίνησε η οικονομική ανάκαμψη.
Τον Μάρτιο του 2020 και ενώ αρχίζαμε να ανακάμπτουμε οικονομικά και προσπαθώντας να βρούμε ένα βηματισμό ήρθε μία νέα και απρόσμενη υγειονομική κρίση. Στην υγειονομική κρίση που προκάλεσε ο κορωναϊός ήμασταν όλοι απροετοίμαστοι γιατί ήταν πρωτοφανής και παγκόσμια. Η υγειονομική κρίση αυτομάτως μετατράπηκε σε οικονομική και κοινωνική κρίση (κλείσιμο βιομηχανιών, επιχειρήσεων, υπηρεσιών, σχολείων, απαγόρευση πτήσεων, τήρηση αποστάσεων, κατάργηση κοινωνικών συνευρέσεων κλπ). Είναι μία παγκόσμια κρίση που οι επιπτώσεις της συμπαρασύρουν ως ντόμινο ακόμα και τις διακρατικές σχέσεις.
Η ατυχία μας όμως δεν σταματά εδώ. Ο «καλός γείτονας» η Τουρκία του Ερντογάν για να καλύψει τις εσωτερικές της αναταράξεις (την οικονομική κρίση με τις διαρκείς υποτιμήσεις και το εξωτερικό χρέος, τα στρατιωτικά μέτωπα που έχει ανοίξει με Συρία και Αρμενία, το αγκάθι του Κουρδιστάν, την απομάκρυνση επενδυτών λόγω της αναξιοπιστίας αλλά και του νεοοθωμανισμού του Ερντογάν κλπ) στρέφεται στην πολιτικά μετριοπαθή και οικονομικά αδύνατη Ελλάδα προσπαθώντας να βρει ενεργειακούς πόρους (πετρέλαιο, φυσικό αέριο). Εδώ θέλω να σταθώ. Εάν συμβεί το μοιραίο και έχουμε πόλεμο, πείτε μου ποιος θα σκεφτεί τότε τον κορωνοϊό και τα κρούσματά του ή την οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας; Ποιος θα ασχοληθεί με τους θανάτους του κορωναϊού όταν θα απειλούνται ο πληθυσμός των νησιών, των μεγαλουπόλεων, οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις, τα ναυπηγεία και ο τουρισμός για τις επόμενες δεκαετίες;
Χρησιμοποιώντας νομικούς όρους η οικονομική κρίση του 2010 -2018 θα λογίζεται ως πταίσμα. Η περίοδος που διανύουμε από τον Μάρτιο του 2020 με όλη την παραφιλολογία του κορωναϊού μέχρι την ανακοπή της με την χρήση του εμβολίου θα χαρακτηρίζεται ως πλημμέλημα. Το κακούργημα όμως θα το προκαλέσει ένας πόλεμος (απώλεια ανθρώπων, υλικές και οικονομικές καταστροφές), που οι βαθιές πληγές του θα μας καθηλώσουν τα επόμενα 20 χρόνια και θα μας υποτάξουν στους «καλούς» μας συμμάχους της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ ασχέτως θετικής ή αρνητικής έκβασης. Αυτά ας στοχαστούμε, για να δούμε που πρέπει να εστιάσουμε τον λογισμό μας και τις δυνάμεις μας, ευχόμενοι όλα αυτά στο μέλλον να είναι μία κακή ανάμνηση και τίποτα άλλο.
