Δυστυχώς την καλοκαιρινή περίοδο μεγάλα πύρινα μέτωπα καταστρέφουν το πράσινο φυσικό περιβάλλον και προκαλούν φυσικές, υλικές, οικολογικές καταστροφές και προπάντων απώλειες ανθρωπίνων ζωών. Επηρεάζουν τον τουρισμό, την οικονομία αφού οι περιοχές θεωρούνται επικίνδυνες για πυρκαγιά και θυμίζουν σεληνιακά τοπία.
Γενεσιουργές αιτίες:
α) Αυτανάφλεξη, πχ σε περιοχές με απορρίμματα αλλά και εντός δασικών περιοχών.
β) Εμπρησμός από αμέλεια, πχ κατασκήνωση, καύση σε αγροτικές περιοχές ξερών χόρτων, κλαδιών κλπ.
γ) Εμπρησμός από πρόθεση πχ πυρκαγιές για χαρακτηρισμό οικιστικών περιοχών (οικοπεδοφάγοι) ή από πυρομανείς (ψυχασθενείς).
δ) Εμπρησμός από μηχανήματα (εργαλεία, πυρκαγιές αυτοκινήτων κλπ) πχ πυρκαγιές από υπερθέρμανση ξυλοκοπτικών ή μετά από αυτοκινητιστικό ατύχημα ανάφλεξη των υγρών καυσίμων.
ε) Εμπρησμός από πρόθεση ως ασύμμετρη απειλή, πχ πυρκαγιές κοντά σε στρατόπεδα ή στρατιωτικές βιομηχανίες ή για πρόκληση πολιτικής αναταραχής (σαμποτάζ).
Γιατί κάνω αυτή την υπενθύμιση;
Μα γιατί η πολιτική προστασία του τόπου μας πρέπει να εγρηγορεί και να επαγρυπνεί ενόψει των πυρκαγιών στην Αττικοβοιωτία αλλά και προηγούμενων τοπικών συμβάντων όπως στα Τρία Μοναστήρια. Ο συντονισμός των τοπικών φορέων όπως η Πυροσβεστική, η Αστυνομία, το Λιμενικό, το ΕΚΑΒ, οι Ένοπλες Δυνάμεις, η Αντιπεριφέρεια, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες (πχ ΔΕΥΑΡ, ΔΕΔΔΗΕ, Νοσοκομείο κλπ) αλλά και την ουσιαστική βοήθεια των εθελοντικών οργανώσεων πρέπει να βασίζεται στην πρόληψη, την ετοιμότητα, την αντιμετώπιση και την αποκατάσταση.
Βιώσαμε το ολοκαύτωμα στο Μάτι Αττικής το 2018. (Σημείωση: την περιοχή αυτή την γνωρίζω πολύ καλά γιατί εκεί κοντά υπηρετούσα και πετούσα καθημερινά). Δικαιοσύνη πάνω σε πτώματα δεν μπορεί να αποδωθεί (κατ’ εμε) γιατί οι θρασύδειλοι ανευθυνο-υπεύθυνοι κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους, από νομικίστικες διαδικασίες και προσπαθούν να αποβάλουν την ευθύνη που τους αναλογεί.
Και θα ρωτήσει κάποιος, δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε;
Επαγρύπνηση της τοπικής κοινωνίας από ΜΜΕ, social media, μέσω της εκκλησίας, εκπαίδευση στο σχολείο, χρήση τεχνολογίας με αισθητήρες ή κάμερες, περιπολίες εθελοντικών οργανώσεων με πυροφυλάκια και άλλα τεχνικά μέσα. Χαρακτηρισμό/δημιουργία διόδων διαφυγής από τις αρμόδιες τεχνικές υπηρεσίες σε δάση, αγρούς αλλά και σε περιοχές που είναι πλησίον του αιγιαλού, σταθμοί συγκέντρωσης κλπ. Σε όλα αυτά ο επιχειρησιακός υπεύθυνος είναι το Πυροσβεστικό Σώμα.
Θεωρώ και πιστεύω ότι «το προλαμβάνειν καλύτερο του θεραπεύειν». Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι στην θέση των πυρόπληκτων αύριο μπορεί να είναι ο καθένας μας. Η προστασία του φυσικού κάλους αλλά και των οικισμών του τόπου μας είναι ευθύνη όλων μας.
